زندگینامه و شرح حال 42 شهید گرانقدر بیهود

شرح حال 42 لاله گلگون کفن

روستای بیهود قاین - خراسان جنوبی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شادی ارواح مطهر شهدای بیهود صلوات

 

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

خراسان جنوبی

http://bihood.blog.ir

 

سردار شهید محمود کاوه ( معجزه انقلاب اسلامی )

 

 

 

 

سردارشهید کاوه معجزه انقلاب اسلامی

 

 

(مقام معظم رهبری) درسفراستانی شان دراجتماع مردم  انقلابی شهرستان  قاینات:

 

 

 ((شهیدکاوه یکی ازبرجستگان این شهر(قاین) ومنطقه شماست  ویک ستاره درخشانی است که اوراهم ازدوران کودکی می شناختم)).

 

 

مقام معظم رهبری درزمان شهادت کاوه: محمود روزی شاگرد ما بود وحالا استاد ماشد.

 

 

قسمتی از وصیت نامه شهیدکاوه:دشمن بایدبداند واین تجربه راکسب کرده باشد،هرتوطئه ای راکه علیه انقلاب طرح ریزی کند،امت بیدار وآگاه با پیروی ازرهبرعزیز آن راخنثی خواهد کرد.

 

 

 

الف ) اطلاعات فردی:

 

 

 

 

نام : محمود

 

نام خانوادگی : کاوه

 

 

نام پدر : محمد

 

 

نام مادر : ماه نساء

 

 

تاریخ تولد : اول خرداد 1340

 

 

شماره شناسنامه : 1200 موالید

 

 

محل تولد : مشهد

 

 

زادگاه والدین :روستای بیهود قاین

 

 

محل سکونت والدین: مشهد و بیهود قاین

 

 

تحصیلات : سوم دبیرستان

 

 

تاریخ ورود به سپاه : 15/3/1358

 

 

تاریخ ازدواج : 1363 شمسی

 

 

مشخصات همسر: فاطمه عمادالاسلامی / 1342

 

 

ثمره ازدواج : یک فرزند (زهرا)

 

 

کد پاسداری : 7/0803629

 

 

درصد جانبازی : عدم مراجعه برای تعیین درصد

 

 

آخرین مسئولیت : فرمانده لشگر 55 ویژه شهدا

 

 

تاریخ شهادت : 11/6/1365

 

 

محل شهادت : منطقه عملیاتی کربلای دو ، ارتفاعات 2519

 

 

علت شهادت : اصابت ترکش به سر

 

 

مزار شهید : مشهد ، بهشت رضا ، قطعه شهدا

 

 

ب ) سوابق مسئولیتی

 

 

مربی آموزش نظامی

 

 

 از تاریخ15/3/1358  تا تاریخ02/06/1359

 

 

 

 

 

مسئول محافظین بیت امام (ره)

 

 

  3/06/1359  تا  3 /08/1359

 

 

مربی آموزش نظامی

 

 

4/08/1359  تا22/09/1359

 

 

 

 

 

مسئول عملیات سقز

 

 

23/09/1359  تا  7/12/1360

 

 

 

 

 

مسئول عملیات تیپ ویژه شهدا

 

 

08/12/1360  تا31/04/1361

 

 

 

 

 

فرمانده تیپ ویژه شهدا

 

 

01/05/1361  تا01/02/1365

 

 

 

 

 

فرمانده لشگر ویژه شهدا

 

 

02/02/1365  تا11/06/1365

 

 

 

ج) سوابق مجروحیت

 

 

 

 اصابت گلوله به ناحیه شکم  :

اسفند ماه 1361 در پاکسازی روستای محمد شاه از توابع مهاباد

 

 

 

اصابت گلوله به ناحیه شانه چپ :

 

 

مرداد ماه 1363 درپاکسازی منطقه عمومی دارلک ازتوابع مهاباد

 

 

 

اصابت ترکش به ناحیه دست راست وسر  :

 

 

بهمن ماه 1363 درمنطقه عملیاتی بدر

 

 

 

اصابت ترکش به صورت  :

 

 

اسفند ماه 1364 درمنطقه عملیاتی والفجر9

 

 

 

اصابت 12 ترکش نارنجک به ناحیه سر  :

 

 

اردیبهشت 1365 درمنطقه عمومی حاج عمران عراق موسوم به تک حاج عمران

 

 

 

 

د) سوابق آموزشی

 

 

 

سردار شهید محمود کاوه فقط در سال 1358 یک دوره آموزش عمومی و نیز آموزش جنگ های نامنظم را به مدت چهار ماه به همراه سه نفر دیگر از کادر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خراسان در پادگان امام علی (علیه السلام ) گذرانده است.

 

 

ز ) سال شمار زندگی

 

 

 

1340: ولادت در اول خرداد ماه ، مشهد مقدس

 

 

1346: تحصیل در حوزه علمیه

 

 

1352: تحصیل در مدرسه راهنمایی

 

 

1355: تحصیل در دبیرستان خوش نیت

 

 

1357: آغاز انقلاب اسلامی ملت ایران

 

 

1358: عضویت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

 

 

1358: مربی پادگان آموزش نظامی سردادور

 

 

1358: اعزام به تهران جهت گذراندن دوره چریکی

 

 

1359: عزیمت به جماران و سرپرستی گروه حفاظت از بیت امام خمینی (ره)

 

 

1359 : عزیمت به جبهه های جنوب

 

 

1359 : عزیمت به کردستان و سرپرستی گروه پاسداران اعزامی به سقز

 

 

1359 : فرمانده گروهان اسکورت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سقز

 

 

1360 : فرمانده عملیات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سقز

 

 

1360 : قائم مقام فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سقز

 

 

1360 : فرمانده عملیات تیپ ویژه شهدا

 

 

1361 : مجروحیت در عملیات پاکسازی منطقه محمد شاه مهاباد از ناحیه شکم

 

 

1362 : فرمانده تیپ 55 ویژه شهدا

 

 

1363 : ازدواج با خانم «فاطمه عماد الاسلامی»

 

 

1363 : تولد تنها فرزندش «زهرا کاوه»

 

 

1363 : مجروحیت در عملیات پاکسازی منطقه دارلک مهاباد از ناح

 

 

1364 : مجروحیت در عملیات قادر از ناحیه دست

 

 

1365 : فرمانده تیپ 55 ویژه شهدا

 

 

1365 : مجروحیت در تک حاج عمران از ناحیه سر

 

 

1365 : شهادت در یازدهم شهریور بر روی ارتفاعات 2519 منطقه عمومی پیرانشهر

 

 

 

محمدکاوه پدرمحموداهل وساکن روستای بیهود قاینات است . وی پیش ازتولدمحمودبه دلیل مشکلات و نبود امکانات در  این روستا به مشهد مهاجرت نمود وبه عنوان بازاری درآن شهرمشغول بکارشد.محمود درتاریخ یکم خرداد1340 به دنیا آمد.پدرش از خدای متعال درخواست نمودتا اورا درسلک صالحان قرار دهد وعاقبت بخیرکند وپیرو واقعی مکتب اسلام باشد.محمودهمراه پدرش درمراسم ومحافل مذهبی شرکت می نمود.درشش سالگی به مکتب رفت وقرآن رافراگرفت .کاوه تحصیلات ابتدایی راآغازنمودوبااتمام راهنمایی بعلت علاقه وافربه کسب علوم دینی دروس حوزوی رابرگزید.وقتی به همراه پدرش خدمت مقام معظم رهبری رسیدایشان فرموند:((محموددرس کلاسیک رااتمام برساندبعدبهدروس حوزوی بپردازدبهتراست)). اودردبیرستان به تحصیل ادامه دادباشروع تظاهرات خیابانی درسال1357 مبارزات انقلابی راآغازنمود.دردبیرستان اورابعنوان یکی ازمحورهای مبارزه می شناختند.درکلاسهای استادخامنه ای وشهیدهاشمی نژادشرکت می کردودرتظاهرات حضوری فعال داشت.باپیروزی انقلاب اسلامی برای حفظ وحراست ازانقلاب در15 خرداد 58 به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست.وی باورودبه سپاه زندگی نظامی وچریکی راآغازنمود.شش ماه درتهران آموزش چریکیرافراگرفت .چون آموزش تمام شد،خودمربی سپاه گردید.                                                                                                    همزمان باعزیمت امام به جماران،به عنوان سرپرست یک گروه 20 نفری جهت حفاظت ازبیت امام(ره)انتخاب شد.باشروع جنگ تحمیلی عازم جبهه های جنوب گردیدوبعدازمدتی واردعرصه نبردباضدانقلاب داخلی درمنطقه کردستان واردبوکان شد.باورودبه سقزحماسه های عجیبی خلق کردباطراحی واجرای عملیات ضدکمین وضعیت نبرددراین شهرتغییرداد.اوکه به عنوان فرمانده عملیات سپاه سقزانتخاب شده بوددشمن راآواره کوههانمود،هیچکس وحتی خودش هم فکرنمی کردکه دیگرضدانقلاب روی آرامش رانخواهددید.اودراولین باری که کمین ضدانقلاب راتبدیل به ضدکمین کردوآنهارادردامی که خودشان پهن کرده بودندگرفتارساخت،بیشترشناخته شد.                      اومنتظرنماندتامخبران خبری برایش بیاورند.خودش به دنبال ضدانقلاب می رفت.وقتی صحبت ازضدانقلاب وافرادمقابل کاوه وتیپ ویژه ی شهداء می شودصحبت ازافرادجوان وتازه به دوران رسیده نیست.منظورافرادی است که سالهاسابقه جنگ چریکی دارند.کاوه لحظه ای آرام نمی گرفت،بعدازهرعملیات که دیگران به فکراستراحت بودنداودرفکرکارویک حرکت جدیدی بود.اودراندیشه ی یک میدان نبرددیگربود.کاوه آوازه شجاعتش ازخراسان فراتررفته بودوضدانقلاب برای زنده یا مرده اش جایزه تعیین کردوتیمهای متعددی برای تروراومامورشدند.کاوه تیپ ویژه شهداراباهمکاری سردارن شهیدمحمودبروجردی وناصرکاظمی تشکیل دادوخودمسئولیت عملیات تیپ رابرعهده گرفت.ضربات مهلکی که برپیکرضدانقلاب واردساخت نام کاوه رابرسرزبانهاانداخت.                                                                          درحدودیک صدعملیات کوچک وبزرگ شرکت نمودگویی این بشرهیچ استراحت نداشته است.مادرمحمودمی گوید:((وقتی که آمدیم جبهه،اوعملیات بود،حالا هم که داریم می رویم درعملیات است.دراین چندروزفقط نیم ساعت بیشتراوراندیدم آنهم دم غروب.تاصبح تواطاق نقشه بود.درمنطقه هم نمی شوداوراسیردید)) محمودبعدازشهادت همکارانش فرماندهی تیپ ویژه شهدارابرعهده گرفت.باحاکم شدن امنیت وآسایش برکردستان تلاش اومعطوف به جبهه های مبارزه باارتش عراق شد.اودرعملیات بدر،قادر،والفجر9 وکربلای 2 صحنه های بیادماندنی آفرید.

 

 

 آخرین مجروحیت محموددر11 شهریور1365 درشب دوم عملیات کربلای 2 درتک حاج عمران زمانی که به منظورتصرف ارتفاعات 2519 پیشاپیش رزمندگان درحرکت بوداتفاق افتاد.دریک نبردتن به تن بادشمن بعثی صدای صوت خمپاره ای آمدوبعدانفجار. کاوه به پهلوروی زمین درازکشید،اول فکرمی کردندشایدباشنیدن صدای صوت خمپاره دراز کش شده،اماآنهاکه اورانمی شناختندزودیادشان آمدکه تابحال ازکسی نشنیده اندکه اوباصوت خمپاره سرخم کند،چه رسدبه اینکه بخوابدروی زمین.اما خوب که دقت کردنددیدندکه خون مثل فواره ازبینی اومی ریزد.همه وحشت زده بودندچون11 ترکش نارنجک به سرش اصابت کرده بود.دردناک ترآنکه آمبولانس حامل اوهم براثرلغزنده بودن جاده واژگون شد.                                                                                                                                    اطبای مجرب ومتخصصین مغزواعصاب بیمارستانهای قائم وامام حسین(ع)پس ازمشورت زیاد،به این نتیجه رسیدندکه هرگونه عمل جراحی برای خارج ساختن یازده ترکش ازسرش کاری سخت وخطرناک است.آنها گفتندبایدکاوه دربیمارستان ویامنزل استراحت مطلق داشته باشدوازهیجان وحضوردرموقعیتهای جنگی پرهیز کنداما طولی نکشیدواوسرانجام آخرین نفسهاراکشیدوبسوی معبودی خویش شتافت.حالا آرامش چهره اش نشان می دادکه گویی ازاین وصال راضی وخشنوداست.سرانجام اودرکناردیگرهمرزمانش دربهشت رضا(ع)به خاک سپرده شد.

 

 

• فعالیت‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی:

 

 

با پیروزی انقلاب اسلامی، کاوه جزو اولین عناصر مؤمن و متعهدی بود که به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شهر مقدس مشهد پیوست. پس از گذراندن یک دوره آموزش شش ماهه چریکی، به آموزش نظامی برادران سپاه و بسیج پرداخت. پس از آن، به منظور حفاظت از بیت شریف حضرت امام خمینی، طی مأموریتی شش ماهه به تهران عزیمت کرد. با شروع جنگ تحمیلی، به همراه تعدادی از نیروهای خراسان به جبهه‌های جنوب اعزام شد و لیکن مدتی بعد به علت نیاز شدیدی که پادگان به مربی داشت، او را برای آماده‌سازی و آموزش نیروها به مشهد فراخواندند.

 

 

• کاوه در کردستان:

 

 

با وجود این که برای آموزش نیروها اهمیت زیادی قایل بود و مسؤول مستقیم او، تمایل نداشت وی را، که از مربیان دلسوز و قوی محسوب می‌شد، به جبهه اعزام نماید، اما روح پرتلاطم محمود به دنبال فرصتی بود تا رودرروی دشمن قرار گیرد و در صحنه‌های کارزار، از انقلاب و ارزشهای آن به صورت عملی دفاع نماید. بنابراین در اولین فرصت رضایت فرماندة پادگان را جلب نمود و با شور و شوقی وافر، به دیار کردستان که در آن زمان، با توطئه گروهکها و عناصر ضد انقلاب، دستخوش درگیری و آشوب شده بود عزیمت کرد. محمود که به همراه تعدادی از برادران پاسدار جهت آزادسازی شهر بوکان وارد کردستان شده بود، به دلیل لیاقتها و مهارتهایی که داشت، در همان ابتدا به عنوان فرمانده گروهی دوازده نفره انتخاب شد. کاوه در منطقه کردستان برای مبارزه با ضد انقلاب که از حمایت‌های خارجی برخوردار بود و با انجام جنایاتی هولناک، توطئه شوم جدایی این منطقه از میهن اسلامی را در ذهن می‌پروراند، شب و روز نداشت و به دلیل تلاش بسیار زیاد، جدیت و پشتکار، شجاعت و همچنین روحیه شجاعت‌طلبی‌یی که داشت، پس از مدت کوتاهی، به سمت فرماندهی عملیات سپاه سقز منصوب شد. در این زمان در عین ناباوری همگان، همراه تعداد کمی نیرو و با شهامتی وصف‌ناپذیر، عملیات آزادسازی منطقه مرزی بسطام را طرح‌ریزی و45 کیلومتر جاده مرزی را طی یک مرحله و در عرض بیست وچهار ساعت آن هم در قلب منطقه تحت نفوذ ضد انقلاب، آزاد نمود. ضد انقلاب که با برخورداری از سلاح، امکانات و نیروهای رزمی فراوان، عرصه را بر نیروهای نظامی و انتظامی تنگ کرده بود و جنایات فجیعی را در کردستان مرتکب می‌شد، با ورود جوانان دلیر و متعهدی چون محمود کاوه به صحنة نبرد، به این نتیجه رسید که ماندن در کردستان و مقاومت، برایش سنگین تمام خواهد شد. کاوه و همرزمانش با عملیات‌های پی‌درپی، آنچنان مزدوران استکبار را در منطقه منفعل و مستأصل نمودند که ضد انقلاب در اوج استیصال و درماندگی، برای زنده یا مردة کاوه، جایزه تعیین کرد.

 

 

• نقش کاوه در تیپ ویژه شهدا:

 

 

به دنبال عملیات سرنوشت ساز نیروهای سپاه در محورهای مختلف کردستان و همزمان با تشکیل تیپ ویژه شهدا که فرماندهی آن برعهده شهید ناصر کاظمی بود، کاوه به عنوان فرمانده عملیات تیپ انتخاب شد. هنوز مدت کوتاهی از فعالیت محمود در این مسؤولیت که با آزادسازی بسیاری از مناطق کردستان همراه بود، نگذشته بود که آوازة تیپ ویژه شهدا آنچنان ضد انقلاب را متحیر ساخت که بکلی روحیة خود را از دست داد تا آنجا که در مقابل هر یورش رزمندگان اسلام، فرار را بر قرار ترجیح می‌داد و می‌دانست که مقاومت در مقابل این یگان، جز خسارت و نابودی، ثمری نخواهد داشت. آزادسازی سد بوکان و جاده47 کیلومتری آن، آزادسازی جاده صائین دژ به تکاب، پاکسازی منطقه کیله و آشنوزنگ، آزادسازی محور استراتژیک پیرانشهر به سردشت، که به عنوان مرکزیت و نقطه ثقل ضد انقلاب به شمار می‌آمد و منجر به انهدام مرکز رادیویی آنها و فتح ارتفاعات مهم مرزی منطقه آلواتان و آزادسازی زندان دوله‌تو و هلاکت بیش از750 نفر از ضد انقلاب گردید، از جمله نبردهای تهاجمی بود که توسط محمود کاوه و همرزمانش در تیپ ویژه شهدا طرح‌ریزی و اجرا گردید. تعداد عملیاتی که کاوه علیه ضد انقلاب فرماندهی کرده، آنقدر زیاد است که ذکر نام تمامی آنها در این مختصر میسر نیست. پس از شهادت سرداران رشید اسلام ناصر کاظمی، محمد گنجی‌زاده و محمد بروجردی، در خرداد1362 کاوه رسماً به فرماندهی تیپ منصوب گردید. محمود در سمت فرماندهی نیز با تلاشی همه جانبه، برای آموزش، سازماندهی و آماده‌سازی نیروها از هیچ کوششی دریغ نمی‌ورزید. بنا به صلاحدید فرماندهی محترم سپاه در تاریخ 29/4/1362 تیپ ویژه شهدا مأموریت یافت تا در عملیات برون مرزی والفجر2 که در منطقه حاج عمران انجام پذیرفت، شرکت نماید. در این عملیات، کاوه با فرماندهی صحیح، اهداف از پیش از جمله ارتفاعات2519 را با موفقیت به تصرف درآورد. همزمان با عملیات والفجر4 مأموریت پاکسازی محور سردشت از لوث وجود ضد انقلاب (دموکراتها و منافقین) به تیپ ویژه شهدا واگذار شد. رزمندگان غیور و سلحشور تیپ، ضمن تسلط بر ارتفاعات مرزی کوه سیر، قوری، تالشور روستای اسلام آباد، مرکز رادیویی منافقین و مقر دموکراتها را تصرف کردند. تیپ ویژه شهدا به فرماندهی محمود کاوه در سال63 در عملیات بدر همراه با سایر یگانهای سپاه با دشمن تا دندان مسلح جنگید و در تاریخ23/4/64 در عملیات قادر (همراه با یگانهایی از ارتش جمهوری اسلامی) در جبهه شمالی سیدکان عراق، باعث برهم زدن آرایش نظامی دشمن گردید. همچنین در منطقه عملیاتی والفجر9 که در منطقه چوراته عراق انجام گرفت در انهدام قوای دشمن و آزادسازی بخشی از خاک آنان، نقش مؤثری داشت.

 

 

• ویژگیهای اخلاقی:

 

 

صفات ارزنده و ویژگیهای ایمانی، باعث شد که محمود، تمام وجود خود را وقف انقلاب کند. با اهمیتی که کردستان برای نظام نوپای اسلامی داشت، خود را فرزند کردستان معرفی کرد. روحیه والا و انساندوستی او به قدری در اطرافیان اثر گذاشته بود که با وجود تبلیغات سوء دشمنان و ایجاد جو مسموم علیه او و یگان تحت امرش، هنگامی که به درجة رفیع شهادت نائل آمد، مردم مهاباد با پای برهنه در تشیع پیکر پاک و مطهرش بر سر و سینه می‌زدند، اشک می‌ریختند و ضد انقلاب را نفرین می‌کردند. او با الهام از سخن خداوند در قرآن که در وصف مؤمنان می‌فرماید :«اشداء علی الکفار و رحماء بینهم» در قلب مردم و نیروها جای گرفته بود، چراکه هیچ انگیزه‌ای جز خدمت به انقلاب و احیای ارزشهای الهی نداشت. کاوه در عین حال که تمام اوقات شبانه روزش را برای مبارزه به کار می‌بست، از پرداختن به تکالیف دینی و انجام مستحبات نیز غافل نبود. او از مروجین قرآن کریم بود و با عشق خالصانه به اسلام و مکتب، آیات جهاد را تلاوت می‌کرد و در صحنة جنگ و مقاتله با دشمنان، آن را در عمل تفسیر می‌نمود. روحیة اطاعت‌پذیری و ولایت‌مداری، هوش سرشار، چابکی در عملیات‌ها، مسلح بودن به سلاح تقوا و اخلاق حسنه، شجاعت و بی‌باکی، ساده زیستی و صمیمیت با نیروها از جمله ویژگیهای شخصیتی آن شهید والامقام است. با این که در مقابله با ضد انقلاب، سازش ناپذیر، جسور و با شهامت بود، اما با نیروهای تحت امر خود، برخوردی بسیار متواضعانه و توأم با صفا و صمیمیت داشت؛ تواضع او سبب شده بود که محبوبیت خاصی در بین نیروها کسب نماید. تا آنجا که بر قلب نیروهای بسیجی و سپاهی فرماندهی می‌کرد. او مصداق بارز تلفیق «محبت» و «قاطعیت» در امر فرماندهی نظامی بود. روزی یکی از نزدیکان وی به منطقه آمده بود، یکی از برادران تقاضا کرد که کار مناسبی به او محول کند؛ شهید کاوه پاسخ داد :«همه بسیجی‌ها فامیل من هستند». در بعد جسمانی، هیچ گاه از ورزش غافل نمی‌شد. با تشویق نیروها و حضور در مسابقات ورزشی، آمادگی رزمی آنها را بالا می‌برد. همواره برای تشویق بچه‌ها می‌گفت :«موفقیت‌های من در کوههای کردستان، مدیون ورزش است» او چریکی زبده بود که در عمل و جنگ، چریک شده بود نه با آموزش دیدن درسهای تئوری. کاوه همیشه راهگشای عملیات بود؛ هرجا که کار گره می‌خورد، حضور او کارگشا بود و هرکجا که از عزم و اراده رزمندگان کاسته می‌شد، اراده پولادین او به همگان، روحیه‌ای تازه می‌بخشید. همیشه برای این که بتواند عملیات را بهتر هدایت کند، پیشاپیش رزمندگان حرکت می‌کرد.

 

 

با این که بارها در صحنه‌های عملیاتی مجروح شده بود، ولی همیشه قبل از بهبودی، به منطقه بازمی‌گشت. حتی در برخی مواقع، نیروها او را با سر و بدن باندپیچی شده می‌دیدند که در میانشان حاضر می‌شد و آماده پذیرش مأموریت و اجرای عملیات بود. سرتیپ شهید حسن آبشناسان فرمانده لشگر23 نوهد، می‌گفت :«اگر در دنیا یک چریک پاکباخته و دلباخته به اسلام و حضرت امام «قدس سره» وجود داشته باشد، محمود کاوه است و هر رزمنده‌ای که بخواهد خوب پخته و آبدیده شود، باید به تیپ ویژه شهدا، پیش او برود». محمود دارای فضایل اخلاقی ویژه‌ای بود. وی انجام کار خالصانه و بی ریا را سرلوحة زندگی خود قرار داده بود. عموماً کم سخن می‌گفت و بیشتر عمل می‌کرد. همواره سعی می‌کرد وحدت ارتش و سپاه حفظ شود، نیروهای ارتش نیز این را خوب می‌دانستند. این خصال و روحیات فرماندهی محمود، تیپ ویژه شهدا را به آنجایی رساند که مقام معظم رهبری درباره این یگان و شهید کاوه می‌فرمایند: «تیپ ویژه شهدا که فرماندهی‌اش را ایشان برعهده داشتند، یکی از واحدهای کارآمد ما محسوب می‌شد؛ او در عملیات گوناگون شرکت داشت و کارآزموده‌ی میدان جنگ شده بود. از لحاظ نظم، اداره واحد، مدیریت قوی، دوستی و رفاقت با عناصر لشگر، از لحاظ معنوی، اخلاق، ادب، تربیت، توجه و ذکر، یک انسان جوان اما برجسته بود. این جوان (شهید کاوه) جزو عناصر کم نظیری بود که او را درصدد خودسازی یافتم، حقیقتاً اهل خودسازی بود، هم خودسازی معنوی و اخلاقی و تقوایی و هم خودسازی رزمی».

 

 

• شهادت:

 

 

یازدهم شهریورماه 1365 روح این سردار شجاع اسلام و سرباز وارسته حضرت بقیه الله الاعظم (عج) در عملیات کربلای2 بر بلندای قله 2519 حاج عمران به پرواز درآمد و دل صخره و کوه، یاد و خاطره شجاعت‌های بی‌نظیر او را در خود ثبت کرد. آن روز، کاوه مزد جهاد را دریافت کرد و به بارگاه عز الهی فرا خوانده شد. خصال و ویژگیهای درخشنده کاوه در تمام مدت خدمتش و در تصدی مسؤولیتهای مختلف، درسی است بس بزرگ. امید است با بکارگیری آنها و آراسته شدن به آن سجایای اخلاقی، خود را برای دفاع از حریم اسلام و ارزشهای متعالی آن همواره مهیا و آماده سازیم.

 

 

 

کتاب‌ها منتشر شده درباره شهیدکاوه:

 

 

 فریاد زاگرس – آلواتان نویسنده : حسین سهرابی   ناشر : کنگره بزرگداشت سرداران شهید و بیست و سه هزار شهید استان خراسان

 

 

یادگاران؛ کتاب کاوه نویسنده : کورش علیانی

 

 

و کتاب های: کاوه ، فرزندکردستان ،نبردآلواتان ، حماسه کاوه ، کاوه معجزه انقلاب ، ارغوانی برخاکریز ، سرگذشت پژوهشی سردارشهید کاوه و ...

 

 

 

گفت‌وگویی متفاوت با دختر شهید محمود کاوه

 

 

زهرا کاوه: پدرم انسان معمولی نبود!

 

 

 چقدر باید پر ابهت باشی که دشمنانت برای سرت جایزه بگذارند. امروز که نشسته‌ایم و در فکرمان این مسأله را حلاجی می‌کنیم، چشم‌هایمان از تعجب گرد می‌شود و دهان‌مان باز می‌ماند.می‌گویند یک محک برای تشخیص درستی یا نادرستی عمل انسان، تأیید آن حرکت توسط اطرافیان است. ببین چه کسانی با تو موافق و چه کسانی مخالف هستند. وقتی عده‌ای منافق از دست کسی به ستوه بیایند و با نفرت برای سرش جایزه بگذارند، یعنی اینکه راه را درست می‌رود.دم از شجاعت زدن کار هر مدعی نیست. حرف از توکل و ایمان قوی است. تا آدمیزاد تا پشتش به جایی گرم نباشد، نمی‌تواند قدم از قدم بردارد. اینکه به چه چیزی یا چه کسی تکیه دهد، به نسبت معرفت هرکس تفاوت دارد.
اسطوره‌های هشت سال دفاع مقدس ما، به خوبی پرده را کنار زدند و نشان دادند در پس آن همه دلاوری، کسی را جز خدا برای توکل نداشتند و به وقت توسل، دست به دامن اهل بیت می‌زدند.

 

 

شهید "محمود کاوه" استخوانی در گلوی ضد انقلاب‌ها بود. از آن فرماندهانی که در جبهه کردستان، ترس بر جان دشمنان انداخت و باعث شد منافقان تا لحظه شهادتش، دندان بر دندان از عصبانیت بسایند.
این بار بعد از گذشت 25 سال از شهادت او، دخترش "زهرا" به همراه جوانان متعهد ایران، خار چشم دشمنان اسلام شده‌اند. منافقینی که هنوز در حیرت‌اند و هر چه می‌اندیشند کمتر حرکت مشابه دختربچه یک سال و 9 ماهه با پدرش را در خط ولایت، درک می‌کنند. فرزندی که فقط با خاطراتی از پدر، به عمق شناخت او رسید. دشمن هنوز در معنی حرف امام هم مانده است که فرمود: "اگر رجایی و باهنر نیستند؛ خدا هست"زهرا کاوه، دانشجوی فوق لیسانس رشته حسابداری، متأهل و دارای 2 فرزند است. از پدرش می‌پرسم. در مقابل سؤال کوتاه و کوچکم چند سؤال کوتاه و کوچک اما در معنا بزرگ می‌پرسد که هر کدامشان برای توصیف یک انسان خوب، کفایت می‌کند.
اما از آن جایی که رسم دنیا بر جمع شدن خوب‌ها در وجود خوب‌ترین‌هاست؛ زهرا کاوه می‌گوید: "از کدام قسمت زندگی پدر بگویم؟ فداکاریش برای رهبر؟ طرفدار ولایت فقیه بودن؟ شجاعتش؟ ایثارش؟ واقعا نمی‌دانم. هر چه هست شهدا به خاطر داشتن لیاقت و فداکاری که داشتند به درجات بالا نایل شدند."

 

 

پدر را از طریق مادر، عمه‌ها و پدربزرگ شناخت. شنیده بود که پدربزرگ دست پسرش محمود را می‌گرفت و پای منبر آیت‌الله خامنه‌ای می‌برد. آن روزها "آقا" مشهد بود. رهبر انقلاب، به پدربزرگ پیشنهاد داد محمود اول دروس کلاسیک و بعد دروس حوزوی را بخواند. پدربزرگ می‌پذیرد و محمود به مدرسه می‌رود. آن موقع دوران دبیرستان را می‌گذراند. با شروع جنگ به جبهه اعزام شد و به کردستان رفت. پدربزرگ، انقلابی و متدین بود؛ محمود را هم همان‌طور بزرگ کرد.

 

 

جالب‌ترین بخش زندگی پدر برای زهرا، سن پدر است. اینکه در این سن کم، کسی بتواند پیشرفت‌ها کند، فوق تصور اوست. زهرا کاوه می‌گوید: "من خودم 27 سال سن دارم و هنوز در ابتدای راه هستم. ولی شهید کاوه در 25 سالگی، مدارج بالایی را طی کرده بود. من که دختر ایشان هستم نمی‌توانم تصور کنم و نمی‌دانم نسل جدید چطور می‌تواند با این قضیه کنار بیاید."

 

 

تنها فرزند شهید کاوه، خلوص نیت، پیرو خط ولایت فقیه بودن و نترسیدن از غیر خدا را برمی‌شمرد و آن‌ها را باعث پیشرفت و ترقی انسان می‌خواند. سعی دارد با درس خواندن، راه پدر را ادامه بدهد و به ایران اسلامی خدمت کند. از دیدگاه او، پشتیبان ولایت فقیه بودن، ادامه دادن راه شهدا است.

 

 

در مورد عکسی که در کودکی با لباس سپاه از او گرفته شده، تشریح می‌کند: این لباس را مادرم به من پوشانده بود. خود مادرم سپاهی و نظامی است و علاقه خاصی به نظام مقدس سپاه دارد. برای همین هم یکی از لباس‌های پدرم را به خیاطی دادند تا برایم کوچک کند و ایشان به تنم پوشاندند.

 

 

پدرش وصیتنامه‌ای خطاب به او ننوشته است. اکثر دست‌نوشته‌هایی که از شهید کاوه به جا مانده در مورد برنامه‌ریزی برای جنگ و یا سخنرانی است و خیلی کم به خانواده اختصاص دارد.
درباره انتخاب بین پدر و استقلال ایران، اظهار می‌کند: "مسلما هر دختری دوست دارد پدرش در کنارش باشد. ولی وقتی عمیق‌تر فکر می‌کنم، می‌بینم که اگر شهدا نبودند شاید اصلا ایرانی نبود و مملکت، مثل امروز امنیت نداشت. بنابراین فکر می‌کنم یک هدف بزرگتر از خانواده، دلیل رفتن شهدا شد وگرنه آن‌ها کسانی نبودند که به خانواده فکر نکنند بلکه نه تنها به خانواده که به کشورشان هم فکر می‌کردند. الان هم اگر پدرم در این شرایط بود از او می‌خواستم برود و از کشور، دفاع کند. همه می‌دانیم که اگر ایران مستقل نباشد در چه وضعیتی قرار خواهیم گرفت."
کمترین انتظار پدر  را زنده نگه داشتن نام و یاد پدر شهیدش  می‌داند. از خدا می‌خواهد کمکش کند تا در شرایط فعلی جامعه، بتواند با پشتیبانی از ولایت فقیه، راه پدر را ادامه دهد.
خیلی وقت‌ها در خلوت با پدرش صحبت می‌کند. داستان ایستادن پدر در برابر هجوم بی‌وقفه گلوله‌های دشمن را شنیده است و با صدایی مفتخر از دلاوری پدرش، تعریف می‌کند: "ضد انقلاب در کوه‌های کردستان ا ز بالا تیراندازی می کردند و به نیروها کمین می‌زدند. همه بر روی زمین خوابیده بودند ولی پدر من ایستاده بود. در آن شرایط، نقطه به نقطه، تیر می‌زدند و اگر کسی سرش را بالا می‌آورد تیر می‌خورد. پدرم خودش را به خدا سپرده بود و همین کافی است تا با وجود ایستاده بودن، آسیبی به او نرسد.
دوست داشتم یک دوربینی بود تا آن لحظات را فیلم می‌گرفت. خلوص نیت و ایمانش توانست تا حدی پیش برود که با وجود شدت آتش، تیرها راه خودشان را پیدا کنند و به سمت دیگری بروند."
از زهرا کاوه می‌پرسم اگر پدرت امروز حضور داشت، به جوان‌ها چه می‌گفت؟ او پاسخم را اینگونه داد: "جوان‌های حالا خوب اما کم‌اطلاع هستند. به نظرم آگاهی دادن به جوان‌ها خیلی مهم است. اینکه بدانند کجای دنیا ایستاده‌اند. ایران کشور کمی نبوده و ما اگر مقداری به آن‌ها آگاهی بدهیم و بگوییم که چه بود و چه شد، باعث می‌شود جوانان ما خودشان به این سمت بیایند. باید بر روی این قضیه کار کرد."

به نظر زهرا کاوه، شهید محمود کاوه، یک انسان معمولی نبود. چرا که در ذهنش نمی‌گنجد یک انسان 25 ساله تا این حد پیش برود. به قول این فرزند شهید،این‌ها همه خواسته خداوند است. چنین بندگانی را برمی‌گزیند تا از مملکت شیعه که یاری کننده املم زمان(عج) است، دفاع کنند.
 

 

 

ازدواج  :

 

 

شهیدمحمودکاوه درسال 1362 باخانم فاطمه عماداسلامی ازدواج نمودکه ثمره این ازدواج واین زندگی 3 ساله یک فرزندبه نام زهرامی باشد.همسرایشان می گوید:«دراولین برخوردوصحبتی که باهم قبل ازازدواج داشتیم،به من گفت:من مردزندگی نیستم .آدمی نیستم که درستادبنشینم.من مردجبهه ام،حتی اگرجنگ ایران وعراق تمام شودبازدرلبنان یادرجای دیگری به مبارزاتم علیه باطل ادامه خواهم داد.من فکرمی کنم پاسداری که درستادبنشیندودرجبهه حضورپیدانکند،پاسدارنیست.مگرکسانی که واقعا لازم باشددرستادبمانند.تنهاازشمامی خواهم که مرادرک کنی وزمانی که اسلحه ام برزمین افتادشمازینب وار،راهم راادامه دهید.»

 

 

خاطرات دوستان و هم رزمان :

 

 

تحویل گرفتن جنازه شهیدازکوموله ها

 

 

درداخل سنگر نشسته بودم که ناگهان شهیدمحمودکاوه واردشدوپس ازسلام،روکردبه من وگفت:ماموریتی درپیش داریم که بایدآن رافوری انجام دهیم.گفتم ماموریتمان چیست ؟گفت:یکی ازبچه هابدست نیروهای ضدانقلاب اسیروسپس به شهادت رسیده است به من اطلاع دادندکه جنازه اودریکی ازمساجدشهربوکان که درتصرف کوموله ودموکرات است می باشد.لذاباید جنازه آن شهیدراتحویل بگیریم.  ازسنگربیرون آمدم وماشین فرماندهی راروشن کردم ،شهیدکاوه باتعدادی نارنجک ویک قطار فشنگ که به دور کمرش بسته بودسوارماشین شد چهارنفردیگرهم ازبرادران بسیجی درحالی که همه مسلح بودندسوارشدنددربین راه درمسیرجاده سقز،بوکان گفتم:معلوم هست ماراکجا می برید؟این منطقه امنیت نداردومادرنزدیکی بوکان که درتصرف ضدانقلاب است می باشیم .شهیدکاوه بالبخندی که همیشه درابتدای صحبت برلب داشت گفت:تمام این منطقه رامثل کف دست می شناسم.نگران نباشید.درچندکیلومتری بوکان ،سمت راست،جاده شوسه ای قرار داشت ازمن خواست،درمسیرآن جاده حرکت کنم،ماپس ازعبورازمیان دشت وکوه به روستائی رسیدیم ماشین رادرمنطقه بلندترازروستاپارک کردم .شهیدبه 4نفرهمراه گفت:دراطراف روستامستقرشویدمابزودی برمی گردیم.نگذاریدکسی نزدیک شمابشود.                          من به همراه محمودواردده شدیم پس ازعبورازکوچه های تنگ وگلی درکنار منزلی ایستادیم .                                 شهیددرب خانه راکوبید.اهالی روستابه ماخیره شده بودندومارازیر نظرداشتند.فردی میانسال که دستاری کردی برسرش پیچیده بودبیرون آمد.شهیدبزرگوارپس ازاحوالپرسی گفت:آقاموسی ماموریتی داریم،سریع لباس بپوش که بایدبرویم .    پس ازبیرون آمدن ازخانه به سمت ماشین حرکت کردیم وبقیه بچه هاهم به ماپیوستندپس ازسوارشدن مسیرقبلی راطی کردیم تارسیدیم به جاده اصلی .درکنارجاده ماشین رامتوقف کرد.وازنیروهای تحت امرش خواست که جاده رامسدود کنند.اولین ماشین که ماشین کمپرسی بودازدور نمایان شد اورامتوقف کرد.وکارت ماشین وگواهینامه رانندگی ،راننده راگرفت .وازاوخواست که باموسی به سمت بوکان بروندوجنازه راکه درفلان مسجدبودتحویل وسپس به سپاه پاسداران سقزتحویل نماید.راننده ماشین ازمحمودخواست که ازاین کاراورامعذورکند.چون کارخطرناکی است.ولی شهیدباشجاعت ومهربانی گفت:؟آنها به شماکاری ندارند.

 

 

  درهمین حال سوارماشین شدیم و راننده و موسی را ترک کردیم و به سپاه برگشتیم تازه متوجه شده بودم که این بزرگوار کل منطقه کردستان وبعضی ازافرادسرشناس رادرشهرها وروستاها می شناسد.  ساعت 5 بعدازظهرشهیدکاوه رادیدم که باخوشحالی به طرف ماشین کمپرسی می رفت اوجنازه بسیجی شهیدراتحویل گرفت وصورت راننده وموسی رابوسیدومقداری پول به همراه کارت ماشین وگواهینامه رانندگی دراختیارراننده گذاشت.

 

 

ترور

 

 

رفتیم غذاخوری پرشنگ(از رستورانهای شهر سقز) با بچه ها گرم صحبت بودیم و انتظار می کشیدیم هر چه زودتر غذا را بیاورند، احساس کردم محمود خودش با ما هست ولی حواسش جای دیگری است. زیر چشمی به چند نفر تازه وارد نگاه کردم، از طرز نگاه محمود فهمیدم که وضعیت غیر عادی است. در همین حال محمود و یکی از بچه ها بلند شدند و دویدند طرف میز آنها، تا آمدم به خودم بجنبم، دیدم درگیر شدند، ما هم رفتیم کمکشان؛ همه را گرفتیم و دستبند زدیم ، لباس هایشان را دقیق گشتیم، چند تا کلت و نارنجک داشتند ، آن روز از خیر غذا خوردن گذشتیم، سریع آنها را به مرکز سپاه آوردیم و سپردیمشان دست حفاظت اطلاعات. خاطرم هست در بازجوئی ها، اعتراف کردند که          می خواستند کاوه را ترور کنند.

 

 

 عکس العمل حساب شده

راننده کامیونها می گفتند: اگه ما رو اعدام هم بکنین، با این همه مهمات به خط مقدم نمی رویم! وقتی صحبتها و اعتراضات آنها تمام شد، کاوه شروع کرد به صحبت، گفت: ما اینجا هیچ کس را با زور به خط نمی بریم، خیلی از این بچه ها که الان می بینیدشون، برای رفتن به خط گریه می کنن، سعی شون اینه که از هم سبقت بگیرند. بعد هم بدون اینکه یک کلمه درخواست ماندن از آنها بکند، گفت: انشاا... سعی می کنیم بار کامیونها تون رو همین جا خالی کنیم. کاوه وقتی ازدهام بچه ها را دید، گفت: بهتره بریم دفتر ما، بقیه حرفها را آنجا می زنیم. نیم ساعت نگذشته بود که جلسه کاوه با آنها تمام شد و همه شان آمدند بیرون، بعضی هایشان داشتند گریه می کردند. نمی دانم آن روز کاوه به آنها چه گفته بود که از این رو به آنرو شدند. همان روز کامیون ها همه ی مهمات را رساندند منطقه.

 

 

 راز آن دستور

نیروهای دشمن و نیروهای ضد انقلاب دست، به دست هم داده بودند و هم زمان آتش شدیدی می ریختند. از طرفی هم بالگردهای توپ دارشان ما را از بالا گرفته بودند زیر آتش. کاوه گاهی با وسواس خاصی دوربین می کشید روی مواضع دشمن، گاهی هم از طریق بی سیم با علی قمی صحبت می کرد و وضع دقیق نیروها را جویا می شد. بعد از نماز ظهر تصمیمی گرفت که هیچ کدام از ما دلیلش را نفهمیدیم. مسئول قبضه مینی کاتیوشا را صدا زد. نقشه ای را پهن کرد روی زمین و نقطه ای را به او نشان داد. گفت: این سه راهی را بکوب، کاوه ایستاده بود نزدیک او و هر چند لحظه فریاد می زد: رحم نکن، مهات بده، بزن، بزن! طولی نکشید که علی قمی تماس گرفت، صدایش هیجان و شادی خاصی داشت، گفت: محمود جان! ما رسیدیم روی ارتفاعات، تمام هدفها را گرفتیم. گل از گل محمود شکفت و به سجده افتاد، یادم هست همان روز مطلع شدیم حدود 300 نفر از عراقیها و ضد انقلاب، در سه راهی پشت سیاه کوه، به درک واصل شده اند و این برای همه عجیب بود. راز آن دستور کاوه پس از سالها هنوز برایم کشف نشده باقی مانده است.

 

 

 

 

 

خسته نمی شد

 

 

یکبار بعد از اینکه مدتها تو جبهه مانده بود، آمد مرخصی، با خودم گفتم: حتماً چند روزی می مونه، می تونم از سپاه مرخصی بگیرم و تو خانه بمونم. همون شب حاج آقای محمودی، از دفتر فرماندهی سپاه مهمانی داشت، چند تا از فرماندهان سپاه را با خانواده دعوت کرده بود، من هم دعوت بودم. محمود که آمد، به اتفاق رفتیم آنجا، بیشتر مسئولین سپاه هم آمده بودند، مردها یکجا و زنها اتاق دیگری بودند. نیم ساعتی بعد از شام آماده رفتن شدیم؛ تو حیاط به حاج آقای محمودی گفتم: آقا محمود را صدایش بزنین، بگید که ما آماده ایم، حاج آقا با تعجب نگاهی به من کرد و گفت: مگر شما خبر ندارین محمود رفته، یک آن فکر کردم اشتباه شنیدم! گفتم: کجا رفت؟ چرا به من چیزی نگفت؟ گفت: داشتیم شام می خوردیم که از منطقه تلفن زدند؛ کاری فوری با او داشتند، گوشی را که گذاشت ، پا شد رفت فرودگاه تا بره منطقه. نتوانستم خودم را کنترل کنم، زدم زیر گریه، دست خودم نبود آخر، چهار پنچ ساعت بیشتر از آمدنش نگذشته بود. بعدها که فهمیدم عراق تو منطقه والفجر9 پاتک زده و محمود باید بدون حتی یک لحظه درنگ به منطقه می رفت، به او حق دادم.

 

 

یک وضعیت بحرانی

چشمان محمود خیس اشک بود و داشت آهسته گریه می کرد. با تعجب پرسیدم چرا گریه می کنی آقا محمود گفت: حاج آقا! چطور راضی باشم که من فرمانده باشم آن وقت نیروهایم بروند جلوی تیرو گلوله، و من تو مشهد استراحت کنم. بی اختیار اشک تو چشمانم جمع شد. طبق نظر قطعی دکتر ها او باید تا مدت زیادی استراحت می کرد. همه شان سفارش می کردند که باید مواضبش باشیم. تحرک و فعالیتی نداشته باشد. اما احساس کردم که اگر باز مانع رفتنش بشوم، شاید مرتکب گناهی نابخشودنی شده باشم. حالا این من بودم که باید قید ماندن او را می زدم. بهش گفتم من دیگه مخالفتی ندارم که شما بری، اما به شرطی که قول بدی مواظب خودت باشی. اشک هایش را پاک کرد و خندید. آهسته به برادرم احمد گفتم: تا می توانی یواش بران که محمود به پرواز نرسد.احمد نیم ساعات بعد نارحت و دمق گفت محمود رفتش. با تعجب گفتم: مگر یواش نرفتی؟ گفت: یک ریز می گفت تند تر برو، تند تر برو. وقتی جلو منزلش رسیدیم. سریع ساکش رو آورد و با تحکم گفت، بشین اون طرف خودم می خواهم رانندگی کنم. گفتم، ولی آقا محمود شما به حاج آقا گفتید رانندگی نمی کنید ؟ گفت، اعتبار این حرف از خانه حاج آقا تا این جا بود، حالا بشین اون طرف. محمود با آخرین سرعت خودش را رساند به پای پرواز بالاخره او هم رفتنی شد؛ رفتنی که بی بازگشت بود.

 

 

بین لاله ها

 

 

هر روز سر ساعت مشخص می رفتیم دیدگاه، هر چه می دیدیم ثبت می کردیم و آنها را با روزهای قبل مقایسه می کردیم. یک روز همین طور که شش دانگ حواسم به کار بود، کسی پرده سنگر را کنار زد و آمد تو: سلام کرد، برگشتم نگاهش کردم، دیدم کاوه است او هر چند روز یک بار می آمد می نشست پشت دوربین و راه کارها را نگاه می کرد. کنارش ایستادم، شروع کرد به دوربین کشیدن روی مواضع دشمن. کمی که گذشت یک دفعه دیدم دوربین را روی یک نقطه ثابت نگه داشت، دقت که کردم، دیدم صورتش سرخ شده، چشمش به جنازه شهدایی افتاده بود که بالای ارتفاع 2519 جا مانده بودند، دشمن آن ها را کنار هم ردیف کرده بود تا روحیه ما را ضعیف کند، چند لحظه گذشت، کاوه چشمش را از چشمی های دوربین برداشت، خیس اشک بود، گفت:

 

 

" یکی پاشه بریم این شهدا را بیاریم، اینا رو می بینم از زندگی بی زار می شم."  این حرف ها همین طوری تو ذهنم بود تا شب دوم عملیات« کربلای 2 » که از قرارگاه حرکت کرد و رفت خط، هنوز یادم هست، آخرین تماسی که با بی سیم داشت، گفت: از بین لاله ها صحبت می کنم.

 

 

  تنفر

وارد تاسیسات سد که شدیم ،دیدیم کف ورودی سد نوشته اند

 

 

" محمود کاوه "

 

 

که هر کس آمد ، اسم محمود را لگد کند و  تو برود . بس که از    محمود متنفر بودند . 

 

 

ترس از محمود

 

 

نور سیگارشان را دیده بود . چهار نفر را فرستاد تا ببینند قضیه چیست . دو نفر کومله بودند ، یکی فرار کرده بود و یکی را گرفته بودند . ازش پرسید :" اینجا چکار می کردید" .طرف گفت :"شنیده بودیم قرار است کاوه بیاید. گفته بودند هروقت رسید خبر بدهید که مقر را خالی کنیم."در مورد کاوه دستور برای کومله عقب نشینی بی درگیری بود . درگیری را مدتی امتحان کرده بودند. دیده بودند فایده ندارد.

 

 

 

 

 

 کشف کاوه

بعدازعملیات آزادسازی بوکان یک شب دورهم جمع شده بودیم.ناصرکاظمی بعدازگوش کردن به صحبتها،آهی کشیدوگفت:«این عملیات هم تموم شدوبازمن شهیدنشدم.»بعدادامه داد:«البته من اگرشهیدهم نشدم ونتونستم باخون خودم خدمتی به اسلام بکنم،خیلی نگران نیستم.»این حرف اوباعث تعجب همه ماشد،چون اشتیاق اوبه شهادت رامی دانستیم.کاظمی گفت:«من کاری برای جمهوری اسلامی کردم که خیلی امیدوارم حق تعالی نظرعنایتش راشامل حالم کند.»همه کنجکاوشده بودندکه قضیه چیست.شهیدناصرکاظمی باآنکه ازریابه شدت تنفرداشت وبسیارآدم توداری بودگفت:«اون کاراینه که من کاوه رابرای جمهوری اسلامی کشف کردم ویقین دارم که کاوه می تواندمسئله کردستان راحل کند.»

 

 

 

اسیر گردن کلفت

 

 

یک اسیرگرفته بودیم،ازآن گردن کلفتها.به هیچ عنوان نم پس نمی دادوهیچ صحبتی نمی کردخیلی هم ادعاش می شد.مادوتامطلب رااحتیاج داشتیم بدانیم،یکی اینکه بقیه کوموله هاکجارفته اندودیگری اینکه بااسرای ماچکارکرده اند؟طرف لب ازلب برنمی داشت.می گفت:«گردنم روهم بزنید،چیزی نمی گم.»شهیدکاوه ازراه رسید.دست گذاشت روی شانه اسیروشروع کردباهاش قدم زدن .چنددقیقه بعدبرگشتند.شهیدکاوه جایی رانشان دادوگفت:«اون جارا بکنید.»خودش هم بایک گروه رفت دنبال کوموله ها آن اسیررا هم برد.ما جایی راکه اوگفته بودکندیم،جنازه بچه هایی که اسیرشده بودندراپیداکردیم.

 

 

 

تحول درنیروها

 

 

درجریان عملیات قدرآتش ازهرطرف به سمت بچه هاسرازیرمی شد.دراین حین دوهلی کوپتربه کوه اصابت کرده وآتش گرفته بودند.همه درتب وتاب بودندوسنگرگرفته بودند.شهیدکاوه به بالای یک قله رفت وصورتش رابه طرف آسمان کرده وبالبخندوتبسم برلب وباچشمانی گریان گفت:«خدایا!توخودت رزمندگان رایاری کن.خدایا!هرچه صلاح می دانی همان کن.»آنقدراین حرکت بچه هارامتحول کردکه خودمن تاساعتهابه اونگاه می کردم واشک می ریختم. 

 

 

                                                                                     نقل ازاصغرکمالی

 

 

 

لندکروز بسیجیها

 

 

دریکی ازسخنرانیهایم که درمقرتیپ ویژه شهداداشتیم،این حدیث شریف راازرسول اکرم(ص)نقل کردم که می فرماید:«خیول الغذاه خیولهم فی الجنه»یعنی رزمندگان اسلام باهمان مرکب سواری درجنگ واردبهشت می شوند.شهیدکاوه جلوآمدوگفت:«آری،سندهم دارد.»گفت:«تکلیف ما چیست؟ماکه بسیاری ازمرکبهارادرجنگ سوارشدیم ،مثل هلی کوپتروجنگنده وتانک ...،یعنی اگرخداوندفیض شهادت رانصیب ماکند،هرکدام ازاین مرکبهارااراده کنیم باآن واردبهشت می شویم؟»عرض کردم:«محتوی حدیث این رامی رساند».دراین موقع لبخندزدوگفت:اگرخدابخواهدومن شهیدشوم دوست دارم باهمین لندکروزکه همه بسیجیهاسوارمی شوندواردبهشت شوم،ان شاءالله.» 

 

 

 

پیرمردکرد

یکی ازنیروها،ازپیرمردکردی بازوراسلحه،چیزی گرفته بود.پیرمردآمده بودپیش شهیدکاوه وگلایه اش رابه اومی کرد.کاوه شخص موردنظرراخواست ودرجلوی پیرمردبه اوگفت:«راس می گه که به زوراسلحه ازش چیزی گرفتی ؟»گفت:«آره»پرسید:«چرااین کارروکردی؟»گفت:«این کردهاحقشونه،جلوی مامثل موش آب کشیده می شن ولی پشت سرمون هزارجورخیانت می کنن».شهیدکاوه گفت:«اسلحه اینوبگیرین وباهاش تسویه حساب کنین،این جورنیروهابه درد ما نمی خورن.»همین کارراهم کردیم. 

 

استراحت درقبر

 

 

عملیات بودکه درگیری به شدت ادامه داشت .شهیدکاوه هم یک ترکش خورده بود.اما اصلا به روی خودش نمی آورد.کم کم رنگ صورتش عوض شدومشخص بودکه حسابی ضعف کرده.باچندتاازبچه هارفتیم وبه اوگفتیم:«شمازخمی شدی،بایدبری عقب».گفت:«برم عقب چکار؟»گفتیم:«بایدبستری بشی واستراحت کنی.»گفت:«استراحت باشدبرای وقتی که توی گوررفتیم.اونجاآنقدربخوابیم واستراحت کنیم.امااینجابایدبجنگیم وحرکت کنیم.»

 

 

 

سایبان

 

 

من رفتم ویک سایه بان توی میدون صبحگاه درست کردم.  شهیدکاوه زنگ زدوپرسید:«داوود!واسه چی سایه بون روی سکوگذاشتی»؟گفتم:«بددرست کردم؟»گفت:«اگه برای منه بیابرش دار.خداروخوش نمی یادمن زیرسایه باشم،نیروهام توآفتاب وبارون».کلی دلیل ومنطق آوردم امانپذیرفت.گفت:«برش می داری یابگم برش دارن»؟گفتم«خوب براشمانه .اگه مهمون بیادچی؟زشت موقع سخنرانی آفتاب بتابه روسرش یاتوبارون خیس بشه .»دیگه چیزی نگفت وراضی شد،اما ادامه داد:«من روی اون سکونمی رم باشه برامهمونا.من ونیروهام توی یک سطحیم.نبایدبالا وپایینی وجودداشته باشه.»                                                                                          به هیچ وجه نمی خواست جایگاهش ازنیروهاش بالاترباشه. 

 

 

 

دورکعت نمازعشق

 

 

عملیات کربلای 2 بود.درآن گیرودارمحمودگفت:«می خواهم دورکعت نمازبخوانم.»بعدازنمازوقتی علت نمازخواندنش راپرسیدیم ،گفت:«این دورکعت نمازرابه دوعلت خواندم ؛یکی برای پیروزی برادرانی که به جلورفته اند،ودیگراینکه اگرخدامرالایق بداندهمچون مولایم امام حسین (ع)که آخرین نمازش رادرمیدان نبرددرروزعاشورابه جای آورد،این آخرین نمازم باشد... ».همانطورهم شدومحمودکاوه فرمانده قدرتیپ ویژه شهداکه همه ضدانقلاب ازنام اوهراس داشتنددرشب دوم عملیات کربلای 2 درمنطقه حاج عمران،براثراصابت ترکش ازناحیه سروپامجروح شدوپس ازچندلحظه درهمان نیمه شب درمیدان نبردروحش به آسمان پرکشدوشربت شیرین شهادت رانوشید،روخش شاد

 

 

 

پیام تسلیت

 

 

«اماما! تسلیت می گوئیم .آن افسری راکه گذاشته بودیددرجبهه کردستان ومثل شیردرمیان شیارهاوارتفاعات می غرید،شهیدش کردند.امروزشماحماسه کاوه رادرسقزببینید،درتپه های مریوان،درمهاباد،مردم مهابادسراپابرهنه درزیرپیکرپاک محمودبه سروسینه می زدندواشک می ریختند.شهیدکاوه یک پیام داشت وآن این بودکه ای ملت مسلمان ایران و ای دلاوران و ای جوانان خراسان سعی کنید که در این راهیان کربلا و در این کاروان کربلا، پشت سر ولایت فقیه حرکت کنید و خودش هم حرکت کرد و در این حرکت برای تحقق شعارهای خود، خونش صحرای کردستان را رنگین نمود و پیام خود را با خونش امضا کرد.»

 

 

متن کتاب کاوه فرزند کردستان

 

 

ای سرو، زاستواریت باید گفت وی عشق، زپایداریت باید گفت

 

 

ای فاتح صبح بر بلندای ظفر از شوکت پاسداریت باید گفت

 

 

آری، کاوه با آن آمادگی ها و مشخصات، چون به لباس سبز پاسداری از انقلاب اسلامی درآمد، شوکتی دیگر یافت، اگرچه در اوان ورود وی به سلک پاسداران انقلاب اسلامی، چندان کسی گمان نمی برد که آن پاسدار نوجوان نوخط، روزگاری به سرداری رشید مالک اشتر گونه ای غرور آفرین مبدل خواهد شد و موجبات افتخار و سربلندی انقلاب اسلامی، شهر مقدس و به ویژه خاندان بزرگوارش را فراهم خواهد آورد، سردار بزرگی که هم امروز آزادی و امنیت بخش بزرگی از زر خیزترین مناطق مسلمان و کردنشین کشور اسلامی مان، مدیون و مرهون رشادتها و مجاهدات وی و یاران گمنام دیگرش می باشد، سرداری که ابتدا بسیجی گونه به کردستان رخت بر کشید و پس از چندی به دیگر سرداران شهید سپاه همچون(شهید بروجردی) مسیح کردستان پهلو زد و بیرق فرو افتاده فرماندهی آن بزرگواران عاشق را بر افراشت و جای خالی آنها را پر نمود، سرداری که بعد ازشهادتش عالیرتبه ترین فرماندهان نظامی ارتش و سپاه و بلند مرتبه ترین مسؤولان دفاع مقدس به ارزشهای فوق العادة وجودی وی اعتراف نمودند و پر نمودن خلاء وی را سخت و صعب دانستند.

 

 

باری، زندگی نظامی و چریکی کاوه با ورود به سپاه آغاز گردید. او ابتدا شش ماه در سپاه مشهد خدمت نمود و آنگاه که استعداد و علائق رزمی و جهادی وی برای مسؤولان سپاه در مشهد آشکار گردید، برای یک دوره شش ماهه چریکی عازم تهران شد و در بازگشت به امر آموزش نظامی برادران سپاه و بسیج پرداخت. هنوز چندی از دوران تدریس فنون نظامی وی در پادگانهای آموزشی نگذشته بود که طی یک ماموریت شش ماهه جهت حفاظت از بیت شریف حضرت امام رضوان الله تعالی علیه به تهران عزیمت نمود و پس از طی ماموریت خاطره انگیز و شیرینش و با شروع جنگ تحمیلی عازم جبهه های جنوب گردید و البته با توجه به استعدادها و توان رزمی و تخصصی اش در آن بحبوحه بسیار مثمر ثمر واقع شد.

 

 

د رآن دوران تعمیم آموزش های چریکی و رزمی در بین آحاد مردم حزب الله، جدا مشهود بود، چه این که در شرایط غافلگیری نیروهای نظامی و دفاعی کشور، ورود مردم به عرصه های نبرد میتوانست معادله نظامی را (همچنان که بعدها شاهد آن بودیم) به نفع جمهوری اسلامی تغییر دهد، و لذا با همه تمایلی که شهید به ماندن در جبهه های نبرد داشت، بار دیگر برای آموزش برادران سپاه وبسیج به مشهد فراخوانده شد و در زمینه آموزش بار دیگر مشغول گردید، ولیکن جان بی تاب آن چریک کار آزموده و معتقد (اگر چه در حال آموزش نظامی و تمهید و مسلح نمودن بسیجیان و پاسداران بود) در شهر آرام نمی‌گرفت و لذا به هر قیمتی که شده در تلاش بود تا خود را به عرصه های خون و آتش برساند و از شرافت میهن حسین(ع) پاسداری کند.

 

 

بدین ترتیب بود که قفس شهر را تحمل نیارست. این بار عازم دیار محروم، مظلوم و گروهک گزیده و جنگ زده کردستان گردید. کردستان در آن زمان دچار مشکلات و شرایط تحمیلی فوق العاده ای بود. از یک سوتمام نوار مرزی کردستان درگیر با جنگی نابرابر و تحمیلی میان استکبار جهانی به مزدوری رژیم بعث عراق با مدافعان مظلوم جمهوری اسلامی بود و از دیگر سو، چپ نماهای آمریکایی و روسی از فرصت به دست آمده پس از پیروزی انقلاب به ویژه زمینه های موجود در منطقه که بر اثر اهمال و عملکردهای به شدت ضعیف و بعضا مشکوک برخی عناصر منتخب دولت موقت در آن منطقه، سوء بهره برداری تمام نموده و به آشوب و نا امنی تحت عنوان استقلال طلبی و خود مختاری دامن می زدند. در این میان تنها و تنها برادران رشید سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بودند که به مدد پشتیبانی اندک ارتش (که در آن شرایط و با وجود عناصری همچون بنی صدر و ژنرالهای ابقاء شده شاه، از کارایی چندانی برخوردار نبود) توانستند تا حدودی در مقابل موج فراگیر تبلیغات و تهاجمات ضد انقلاب که بعضا برخی از مردم منطقه را نیز فریفته بود، مقاومت نموده و حداقل حوزه های کوچک تحت نفوذ و ماموریت خویش را حفظ نمایند.

 

 

بدینگونه بود که شهید کاوه به عنوان کادر نیروهایی که از استان خراسان جهت آزادسازی شهر بوکان عازم کردستان بودند راهی کردستان گردید.

 

 

او در بدو ورود به کردستان به عنوان فرمانده یک گروه 12 نفره برگزیده شد و سپس با لیاقتها و شجاعتهایی که از خود نشان داد به عنوان مسؤول گروهان ضربت سپاه سقز منصوب گردید. بعد از چند عملیات غافلگیر کننده به فرماندهی عملیات سپاه سقز نائل آمد. در این زمان بود که با ناباوری همگان همراه تعداد بسیار قلیلی نیرو در عین کار شکنی های بنی صدر و باند نفوذی اش عملیات آزادسازی مرز بسطام را با شهامت غیر قابل وصفی طرح ریزی و چهل و پنج کیلومتر جاده مرزی را طی یک مرحله و در عرض بیست و چهار ساعت در قلب منطقه تحت نفوذ ضد انقلاب به همراه دیگر یارانش آزاد کرد، با انجام این عملیات یکی از راههای مهم ارتباط تغذیه ضد انقلاب داخلی با بعثیون متجاوز بسته شد و تعداد زیادی از آنان نابود شدند. این عملیات نه برای بعثیون و عمال داخلی شان(که در مقابل تهاجم غافلگیر کننده او جز تسلیم و یا نابودی راهی نداشتند) و نه برای نیروهای خودی، به راحتی قابل باور نبود و این عملیات موفق در آن شرایط که گاه با اصل پیروزی های به دست آمده را مورد تردید قرار می دادند! ودر آن زمان که سپاه از طرف بنی صدر و دار و دسته خائنش به عدم تخصص در جنگ متهم می شد اهمیت فوق العاده ای داشت. کاوه نیز از یورش تبلیغاتی آنها در امان نبود. اما این کارشکنیها و تبلیغات سوء در روحیه خلل ناپذیر کاوه کوچکترین اثری نداشت، بلکه با همکاری تنی چند از برادران متعهد از جمله سرتیپ صیاد شیرازی (که در آن زمان درجه سرگردی داشت) نقشه آزادسازی بوکان را طرح ریزی کردند. نقشه ای که باز هم با کارشکنی های بنی صدر خائن و باندش عملی نشد و به دنبال آن سرگرد صیاد شیرازی را توبیخ و بعد از خلع یک درجه از فرماندهی عملیات لشگر کردستان بر کنار کردند. این دسائس البته هیچ گونه خللی در اراده کاوه جهت پاکسازی و حاکمیت نظام جمهوری اسلامی در کردستان به وجود نیاورد بلکه با به کار بندی فنون تاکتیک رزم در شب، ضد انقلاب را در تنگنای سختی قرار داد که شاید بتوان او را بنیان گذار استفاده از این تاکتیک درکردستان دانست.

 

 

عملیاتهای پی در پی که از سوی وی طرح ریزی و اجرا می شد عرصه را بر ضد انقلاب تنگ ساخت تا جایی که بالا خره در مرحله اول برای زنده یا مرده کاوه سیصد هزار تومان و در مرتبه دوم برای سر او نیم میلیون جایزه تعیین نموده و تیمهای متعددی جهت ترور او مامور شدند که به لطف اللهی هیچ کدام موفق به انجام نیت شوم خود نگردیدند. این عمل نشان از دلهره ای بود که کاوه در قلب ضد انقلاب کردستان ایجاد کرده بود .

 

 

در این مدت با همه کار شکنی ها و تهدیدها دو بار تا آستانه آزاد سازی شهر بوکان پیش رفت و 17 کیلومتر از جاده سقز به بوکان را پاکسازی کرده و آزاد ساخت. هر جا نام کاوه در میان بود ضد انقلاب از ترس به مخفی گاهها می گریخت، آنها خوب می دانستند که در مقابل شجاعت، جسارت، کاردانی و تدابیر خاص عملیاتی و ایمان شگرف او تاب مقاومت ندارند در این زمان بود که جسارتهای بنی صدر از حد می گذشت و لذا با عزل وی اولین اقدام شهید کاوه آزاد سازی شهر بوکان بود، که به فرماندهی سردار شهید ناصر کاظمی صورت گرفت.

 

 

از این زمان به بعد موج پاکسازی جدی و همه جانبه کردستان با همت شهید محمد بروجردی، شهید ناصر کاظمی و شهید محمود کاوه هر چه کوبنده تر آغاز گردید. عملیات بعدی با وجود آغاز فصل زمستان در محور استراتژیک و مرزی بانه به سردشت به اجرا در آمد، هدف این عملیات شکستن محاصره شهر سردشت و ایجاد ارتباط بین سردشت و دیگر شهرهای کردستان از طریق راه زمینی بود. در این عملیات شهید کاوه به عنوان مسئول محور حماسه هایی آفرید که ذکر همه آنها میسر نیست و بالا خره نیز این عملیات به آزادسازی جاده بانه به سردشت و شکستن محاصره شهر سردشت منجر شد همچنین در این عملیات، زمینه تشکیل تیپ ویژه شهدا نیز فراهم گردید زیرا برادرانی مانند شهید بروجردی و شهید کاظمی با شهید کاوه، شهید گنجی زاده و شهید قمی بیشتر آشنا شده و اسکلت بندی تیپ را با انتخاب نیروهای زبده و ورزیده این عملیات پی ریختند.

 

 

از اوایل سال61 به همت همین برادران، تیپ ویژه شهدا جهت پاکسازی و انهدام کامل بقایای ضد انقلاب از کردستان تاسیس گردید.

 

 

خبر تاسیس این تیپ و اینکه شهید کاوه به عنوان فرمانده عملیات تیپ در نظر گرفته شده مانند توپ در کردستان صدا و ضد انقلاب را دچار هراس و یاس کامل نمود. رادیوهای بیگانه نیز طبق معمول با پخش اکاذیب سعی در مخدوش ساختن تیپ ویژه شهدا نمودند، به عنوان نمونه رادیو عراق گفت: ایران چند نفر از پاسداران خود را به اسرائیل فرستاده تا طی یک دوره شش ماهه جهت سرکوب خلق کرد آموزشهای مخصوص را فرا گیرند !!

 

 

رادیوهای دیگر نیز با تعابیری کم و بیش این چنین از تاسیس تیپ ویژه شهدا که به یاد و بزرگداشت شهدای مظلوم کردستان چنین نام گرفته بود خبر دادند.

 

 

آری، تیپ ویژه شهدا با داشتن سردارانی اینچنین کار آزموده، شجاع، پرتحرک، و سلحشور که تا نیل به هدف، دمی آسایش و راحت را بر خود حرام کرده بودند، توانست در مدتی کوتاه تشکیل شده و فتوحات خود را همزمان با پیروزیهای بزرگ رزمندگان اسلام در جبهه های جنوب آغاز نماید.

 

 

اولین عملیات تیپ ویژه شهدا آزادسازی سد استراتژیک بوکان و جاده 47 کیلومتری آن بود که در آن زمان به وسیله ریاست محترم مجلس شورای اسلامی حجه الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی و مهندس میر حسین موسوی نخست وزیر به عنوان یک پیروزی مهم و تعین کننده علیه ضد انقلاب داخلی ستوده شد.

 

 

بعد از آن بلا فاصله عملیات آزادسازی جاده صائین دژ به تکاب آغاز شد. این عملیات هم با پیروزی کامل، بار دیگر ضد انقلابیون خائن را مستاصل نمود.

 

 

آوازه تیپ ویژه شهدا فرماندهان و عملیاتهای شگفت آورش آنچنان ضد انقلاب را متحیر ساخت که به کلی روحیه خود را از دست داده و در مقابل هر یورش رزمندگان اسلام خصوصا اگر مطلع می شدند که تیپ ویژه شهدا در مقابلشان قرار دارد و یا کاوه فرماندهی عملیات را به عهده دارد، فرار را بر قرار ترجیح داده و می دانستند که مقاومت در مقابل کاوه بر ایشان جز خسارت و انهدام فایده ای در بر نخواهد داشت. به همین علت تیپ ویژه سعی داشت ضد انقلاب را از حضورش در مناطق مورد نظر برای اجرای عملیات غافل نگه دارد تا در یک مصاف رو در رو ضربات کوبنده خود را پیش از فرار بر آنان وارد سازد.

 

 

پس از آزاد ساختن جاده صائین دژ به تکاب، تیپ ویژه شهدا در یک عملیات حیرت انگیز دیگر، منطقه کلیه واشتوزنگ را در یک مرحله پاکسازی کرد، به طوری که ضد انقلاب مجبور شد زندان خود را در منطقه تخلیه کرده و به طرف خاک عراق عقب نشینی نماید.

 

 

در چنین شرایطی تیپ ویژه شهدا با سازمان منسجم و تجربه های به دست آمده از عملیاتهای متعدد و بزرگ قبلی و به کار گیری تاکتیکهای جنگ چریکی و سرعت عمل در غافلگیری دشمن، توان آن را یافته بود تا ضربه اساسی را که پایان دهنده فتنه ضد انقلاب باشد به آنها وارد سازد. در این راستا طرح و برنامه آزادسازی محور استراتژیک مرزی پیرانشهر به سردشت که قطب سیاسی، نظامی به شمار آمده و مرکزیت ضد انقلاب در آن قرار داشت ریخته شد. انجام این عملیات به منزله در هم شکستن ستون فقرات ضد انقلاب در کردستان بود، البته همه کسانی که دست اندرکار مبارزه با ضد انقلاب در کردستان بودند پاکسازی این محور را بس مشکل و حتی محال دانسته با توجه به در پیش بودن فصل سرما و زمستان، انجام عملیات را گاه بیهوده و خطرناک می دانستند در حالیکه شهید کاوه به اتفاق دیگر بنیانگذاران تیپ ویژه شهدا عزمی جزم برای انجام این عملیات داشته و بر این اعتقاد بودند که دشمن را نباید لحظه ای مهلت داد و لذا با توکل به خدا عملیات آزادسازی محور پیرانشهر سردشت را آغاز کردند. در این عملیات ضد انقلاب نیز تمامی توان خود را علیه تیپ ویژه شهدا بسیج کرد و حتی بعثیون عراق به آنها کمک کردند و ر عین حال سه ماه جنگ مداوم و شانزده مرحله عملیات مؤفقیت آمیز به آزادسازی محور پیرانشهر سردشت و الحاق نیروهای این دو شهر، در هم کوبیده شدن مرکز تیمهای ضد انقلاب و انهدام مرکز رادیویی آنها، آزادسازی ارتفاعات استراتژیک مرزی منطقه مانند آلواتان و جاسوسان و آزادسازی زندان دوله‌تو و انهدام ادوات و امکانات فراوان آنها و کشتن بیش از 750 نفر از ضد انقلاب و آزادسازی بیش از 120 کیلومتر جاده انجامید و عملیات به پیروزی کامل رسید.

 

 

این فتح بزرگ به منزله فتح الفتوح نبردهای کردستان بوده و انعکاس جهانی آن با سیل دروغ و بهتان رادیوهای بیگانه جهت خدشه دار ساختن این واقعیت همراه بود. نقش اصلی و اساسی در این عملیات را شهید محمود کاوه بر عهده داشت، زیرا در طی مرحله اول و دوم عملیات اولین و دومین فرمانده تیپ ویژه شهدا، برادر ناصر کاظمی و برادر محمد گنجی زاده به فیض شهادت نائل آمدند و از آن به بعد فرماندهی عملیات را شهید کاوه به عهده گرفت و نگذاشت که این شهادتها حتی لحظه ای روند عملیات را کند یا متوقف سازد. حتی زمانی که معاونش برادر عباس ولی نژاد در مرحله ما قبل آخر به شهادت رسید هیچگونه خللی در اراده آهنیش جهت پاکسازی محور راه نیافت و در زیر بارش برف شدید به عملیات ادامه داد چه اینکه به خوبی می دانست که پیام تمام آن خونهای پاک، تاکید بر ادامه روند ریشه کن سازی ضد انقلاب از کردستان است.

 

 

تعداد عملیاتهایی که به وسیله شهید کاوه علیه ضد انقلاب فرماندهی شده آنقدر زیاد است که ذکر نام تمامی آنها در اینجا میسر نیست.

 

 

شهید کاوه،پس از به نتیجه رساندن زحمات مظلومانه چریکهای مجاهد اسلام در کردستان، جهت تحقق بخشیدن به سخن حضرت آیت الله خامنه ای که فرموده بودند: تیپ شهدا فقط تیپ کردستان نیست بلکه تیپ نیاز و دعوت به مبارزه است. برای به کارگیری تیپ در عملیاتهای ویژه برون مرزی اصرار داشت تا با استفاده هرچه بیشتر از تخصص های پارتیزانی در زمینه جنگ ایران و عراق ضربات کوبنده ای به رژیم بعث عفلقی وارد سازد.

 

 

بدین ترتیب در سال 62 تیپ ویژه در اولین عملیات برون مرزی خود(والفجر2) شرکت کرد و از آن به بعد در عمده عملیاتهای برون مرزی چون والفجر 3 ـ والفجر 4 ـ عملیات بدرـ قادرـ والفجر9 ـ شرکت فعال و افتخار آفرین داشت.

 

 

شهید کاوه همیشه راهگشای عملیاتها بود، هر جایی که کار گره می خورد او گره گشا بود هر کجا که از عزم وارده رزمندگان کاسته می شد، اراده پولادین شهید کاوه به همه آن عزیزان روحیه ای تازه می بخشید.

 

 

 

 

شهیدی که از شاگردی به استادی رسید

 

 

ویژه‌نامه - ویژه نامه حماسه آفرینان سرزمین خورشید - مورخ پنج‌شنبه 1390/06/31 شماره انتشار 17939

 

 

شهید کاوه از نگاه مقام معظم رهبری

 

 

یک لشکر را یک جوان بیست و چهار- پنج ساله اداره می کند در حالی که در هیچ جای دنیا افسری به این جوانی پیدا نمی شود که یک لشکر را اداره کند. چند صد نفر یا چند هزار تا انسان را این رهبری می کند، در کجا؟ نه در مسافرت به سوی فلان زیارتگاه یا فلان ییلاق، در میدان جنگ ، زیر آتش ، در مقابله با تانک های دشمن با وجود آن همه مانع یک جوان بیست وچند ساله، چند هزار آدم را شما می بینید دارد هدایت می کند؛ با سازماندهی می برد جلو، خط را می شکند، دشمن را تار و مار می کنند، اسیر هم می گیرند، منطقه هم اشغال می کنند و مستقر می شوند. پس نظامی گری هم در معجزه گری انقلاب و سازندگی انقلاب وجود دارد، نه فقط معنویت. اما بالاتر از نظامی گری این معنویت و تقوای جوانان است، که آن را هم دارند.

 

 

مرحوم حضرت آیت ا...شیرازی، امام جمعه فقید مشهد

 

 

شهید کاوه از نمونه مردانی بود که می تواند در تاریخ دفاع مقدس امت اسلامی ایران، به عنوان اسطوره پایمردی، شجاعت و ازخودگذشتگی به حساب آید. جوان شیردلی که دشمن از وحشت پیکار با او خواب آسوده نداشت و نام آمیخته با محبت وی، بی پناهان مظلوم را در خطه کردستان، شادی و آرامش می بخشید. فرمانده صف شکنی که با پناه گرفتن در سنگر قلب استحکام یافته از ایمان خویش، بی نیاز از سنگر خاک و سنگ بود، اینک به سوی محبوب شتافته و قفس تن را به یادگار گذاشته است.

 

 

سردار شوشتری

 

 

شهید کاوه در مقابل توطئه شرق و غرب در کردستان ایستادگی کرد و درمقابل توطئه شرق و غرب تدبیر و فرماندهی کرد. کاوه در کردستان به همه این ها سیلی زد.

 

 

سردار شهید محمد فرومندی

 

 

امشب باید به امام تسلیت بگوییم. برای این که علمدار جبهه کردستان، محمود کاوه را شهید کردند. حضرت امام تسلیت به شما می گوییم، چرا که آن افسری که در جبهه کردستان گذاشته بودید و مثل شیر می غرید و در شیارها و ارتفاعات دشمن منافق را قلع و قمع می کرد شهید شده است برادران! می دانید امروز در مشهد چه خبر بود؟ مرد و زن در مشهد، پابرهنه توی کوچه ها و خیابان ها می دویدند و به امام رضا(ع) تسلیت می گفتند.

 

 

زمین و زمان اشک می ریخت. دریایی از مردم عاشق امام و اسلام، در خیابان های اطراف حرم می چرخیدند. روی دستشان فقط یک گل بود و آن هم پیکر برادر شهیدمان محمود کاوه بود. نمی دانید وقتی خبر شهادت محمود را شنیدم چه حالی پیدا کردم. ما خیلی فرمانده شهید دادیم، ولی نمی دانم محمود چه کرده بود، چه طور جنگیده بود و چه افتخاراتی برای اسلام ایجاد کرده بود که جدا مرا تکان داد و من می دانم که تمام مردم خراسان را تکان داد. البته شهادت مزدکار محمود بود خداوند این انسان ها را وقتی در یک شرایطی قرار می دهد و می بیند در تمام امتحانات با بهترین نمره قبول می شوند، آن ها را می پذیرد محمود شهید شد اما ریشه ضدانقلاب را درآورد. کموله و دموکرات را بیچاره کرد حماسه کاوه را باید در سقز و تپه های مریوان دید.

 

 

سرتیپ شهید حسن آبشناسان – فرمانده لشکر 23 نوهد – می گوید

 

 

اگردر دنیا یک چریک پاکباخته و دل باخته به اسلام و حضرت امام(ره) وجود داشته باشد، محمود کاوه است و هر رزمنده ای که بخواهد خوب پخته و آبدیده شود باید با تیپ ویژه شهدا پیش برود

 

 

کاوه انسانی پاکباخته و چریکی بزرگ است که در عمل وجنگ، چریک شده نه با درس های تئوری. وجود ایشان برای سپاه و برای جمهوری اسلامی بسیار ارزشمند است. او هیچ گاه به دشمن پشت نمی کند. اگر در دنیا یک چریک پاکباخته و دلباخته به اسلام و امام وجود داشته باشد، محمود کاوه است و هر رزمنده ای که بخواهد خوب پخته و آب دیده شود باید به تیپ ویژه شهدا، پیش کاوه برود.

 

 

امیر سپهبد شهید علی صیاد شیرازی

 

 

با اطمینان می توان گفت که شهید عزیز، کاوه که افتخار هم رزمی نزدیک با او را دارم از اسوه های مجاهدین فی سبیل ا... است و هرچند معرفت اندکمان از کتاب آسمانی، قرآن کریم به ما شهامت لازم را نمی دهد که این اسوه جبهه های نور را با مصادیق قرآنی تطبیق دهیم ولی در سایه الطاف پروردگار متعال و امید به استغفار در درگاهش محمود عزیز را حزب ا... واقعی می دانیم و با صفات و ویژگی هایی که در شخصیت این رزمنده پرتوان سراغ داریم او را مشمول آیه شریفه« رضی ا...عنهم و رضوا عنه ...» می دانیم.

 

 

شهید کاوه انسانی بود که نقش مطمئنی داشت و گویا زمزمه آوای الهی «ارجعی الی ربک راضیه مرضیه، فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی» در قلب و روحش استمرار داشت.

 

 

شهید کاوه شجاع و با شهامت بود و اغلب با نیروی اندک بر پیکره کثیر دشمن می تاخت زیرا که در برآوردهایش توان و قدرت رزمنده در راه خدا را ده برابر دشمن محاسبه می کرد.

 

 

-سردار شهید اصغر رمضانی

 

 

نفوذ کلام عجیبی داشت، به خصوص روی مسئولان و بازاریان استان.

 

 

در یک مرحله یادم هست تعدادی از مسئولان استان آمده بودند پادگان لشکرویژه شهدا، برادر کاوه برایشان سخنرانی کرد و از کمبودها گفت . بعد از آن آن قدر کمک های مردمی سرازیر شد به سمت ما که همه انبارهایمان پر امکانات شد.

 

 

مادربزرگوار سردار شهید محمود کاوه

 

 

من هم مانند خیلی از مادرها ناراحت بودم. ولی باز با خودم فکر کردم، مگر خون محمود من از خون شهید بهشتی، باهنر و ... سرخ تر است. راه آن ها یکی بود، محمود هم راه آن ها را ادامه داد، رفت کردستان. هفت مرتبه در کردستان مجروح شد و از ناحیه شکم و دست آسیب دید، دفعه آخر که مجروح شد ترکش توی سرش بود. وقتی او را به بیمارستان امام حسین آوردند، امیدی به زنده ماندنش نداشتیم و می گفتیم به شهادت می رسد؛ به لطف خدا باز هم خوب شد و از بیمارستان مرخص شد بعد از بهبودی برای بار آخر به جبهه رفت که در «کربلای ۲» در «حاج عمران» شهید شد.

 

 

فاطمه عمادالاسلامی:

 

 

یک بار بعد از این که مدت ها در جبهه مانده بود، آمد مرخصی ، با خودم گفتم: حتما چند روزی می ماند، می توانم از سپاه مرخصی بگیرم و در خانه بمانم. همان شب حاج آقای محمودی، از دفتر فرماندهی سپاه مهمانی داشت، چند تا از فرماندهان سپاه را با خانواده دعوت کرده بود، من هم دعوت بودم. محمود که آمد، به اتفاق رفتیم آن جا، بیشتر مسئولان سپاه هم آمده بودند، مردها یک جا و زن ها اتاق دیگری بودند. نیم ساعتی بعد از شام، آماده رفتن شدیم؛ در حیاط به حاج آقای محمودی گفتم: آقا محمود را صدا بزنید ، بگویید که ما آماده ایم ،حاج آقا با تعجب نگاهی به من کرد و گفت: مگر شما خبر ندارید محمود رفته است، یک آن فکر کردم اشتباه شنیدم! گفتم: کجا رفت؟ چرا به من چیزی نگفت؟ گفت: داشتیم شام می خوردیم که از منطقه تلفن زدند؛ کاری فوری با او داشتند، گوشی را که گذاشت، پا شد رفت فرودگاه تا برود منطقه نتوانستم خودم را کنترل کنم، زدم زیر گریه، دست خودم نبود ... آخر، چهار پنج ساعت بیشتر از آمدنش نگذشته بود. بعدها که فهمیدم عراق در منطقه والفجر ۹ پاتک زده بود و محمود باید بدون حتی یک لحظه درنگ به منطقه می رفت، به او حق دادم.

 

 

علی خسروی:

 

 

گفتم: برادر کاوه تا ساعت سه شب جلسه داشته، الان هم از شدت خستگی خوابیده است ، بعدا بیایید، گفتند: ما می خواهیم برویم شهرستان، شاید دیگر نتوانیم آقای کاوه را ببینیم، می خواهیم با او خداحافظی کنیم،چند تا عکس هم بگیریم. همه با اصرار می خواستند کاوه را بیدار کنند. دیگر داشتم کلافه می شدم که کاوه بیدار شد و صدایم زد، رفتم داخل اتاق، پرسید: این سر و صداها برای چیست؟ گفتم: چند تا بسیجی آمدند اصرار دارند که شما را ببینند، من هرچه کردم حریفشان نشدم، کاوه آمد بیرون، همراه آن ها از ساختمان فرماندهی زد بیرون، وقتی نگاه کردم تازه فهمیدم این ها تنها نیستند و عده زیادی آن طرف تر منتظرند. یک ساعتی طول کشید تا محمود برگشت، جلو رفتم و گفتم: صلاح نبود شما در این هوای سرد رفتید؛ یک جوری راضی شان می کردیم، نمی رفتید. با خنده گفت: نه! ما دینمان به این ها خیلی بیشتر از این حرف هاست؛ از این گذشته این ها دلشان به همین خوش است و بالاخره خودش یک عاملی است برای جذب دوباره آن ها به جبهه.

 

 

علی صلاحی:

 

 

تازه از مرخصی آمده بودم که محمود دست مصطفی شاکری را گذاشت در دستم و گفت: می روی برایش خواستگاری، دختر خوبی را پیدا می کنی، بعد هم خبرم کن برای مراسمش بیایم. می دانستم عمویم دنبال دامادی است که دین و ایمان داشته باشد. جریان مصطفی را برایش گفتم و موضوع خواستگاری از یکی از دخترانش را پیش کشیدم. راحت تر از آن چه که فکرش را می کردم، موافقت کرد. موضوع را به محمود خبر دادم، کلی خوشحال شد. آن موقع منطقه بود. گفت: هر طور شده خودم را برای شب جمعه می رسانم. همه چیز فراهم بود، فقط منتظر بودیم تا محمود بیاید و در حضور او خطبه عقد خوانده شود. او همان روز از مشهد زنگ زد و گفت: ساعت دو بعدازظهر حرکت می کنم طرف گناباد. به حساب ما، باید ساعت شش بعدازظهر می رسید؛ ولی تا ۱۲ شب خبری از او نشد. دلمان به هزار راه رفت، همه می دانستیم او آدم بدقولی نیست. آن شب بالاخره ساعت دوازده و نیم رسید. بعد از کلی معذرت خواهی گفت: بعضی از بچه های تیپ در شهرهای سر راه، جلوی من را گرفته بودند، حریفشان نشدم. او را بین راه چند جا واداشته بودند تا برای مردم سخنرانی کند. فردا که مردم فهمیدند کاوه آمده فخرآباد، همه جمع شدند جلوی در خانه، گاو و گوسفند آورده بودند که جلوی پای محمود قربانی کنند. محمود نگذاشت، گفت: اگر این کار را بکنید، فخرآباد نمی آیم.

 

 

ابراهیم پورخسروانی:

 

 

یکی از بچه ها به شوخی پتویش را پرت کرد طرفم. اسلحه از دوشم افتاد و خورد به سر کاوه. کم مانده بود سکته کنم؛ سر محمود شکسته بود و داشت خون می آمد. با خودم گفتم: الان است که یک برخورد ناجوری با من بکند. چون خودم را بی تقصیر می دانستم، آماده شدم که اگر حرفی، چیزی گفت، جوابش را بدهم. کاملا خلاف انتظارم عمل کرد؛ یک دستمال از جیبش در آورد، گذاشت رو زخم سرش و بعد از سالن رفت بیرون. این برخورد از صد تا سیلی برایم سخت تر بود. دنبالش دویدم. در حالی که دلم می سوخت، با ناراحتی گفتم: آخر یک حرفی بزن، چیزی بگو، همان طور که می خندید گفت: مگر چی شده؟ گفتم: من زدم سرت را شکستم، تو حتی نگاه نکردی ببینی کار کی بوده است همان طور که خون ها را پاک می کرد، گفت: این جا کردستان است از این خون ها باید ریخته شود، این که چیزی نیست. چنان مرا شیفته خودش کرد که بعدها اگر می گفت: بمیر، می مردم.

 

 

محمد یزدی:

 

 

علاوه بر مربیگری، مسئول کمیته تاکتیک هم بود. از آموزش ایست و بازرسی گرفته تا آموزش جنگ شهری و کوهستان را باید درس می داد. همه هم به صورت عملی. یک روز به او گفتم: تو که این قدر زحمت می کشی، کی وقت می کنی به خودت و خانواده ات برسی؟ گفت: حالا وقت رسیدن به خانه و خانواده نیست. مکثی کرد و ادامه داد: مگر نمی بینی دشمن در کردستان و جاهای دیگر دارد چه کار می کند؟ گفتم این که می گویی درست است، اما بالاخره خانواده هم حقی دارند،حداقل هر از گاهی باید یک خبر از خانواده ات هم بگیری. گفت: به نظر من در این دوره و زمانه، انسان همه هست و نیستش را هم فدای اسلام و انقلاب بکند، باز هم کم است. الان اگر لحظه ای غفلت کنیم، فردا مشکل بتوانیم جواب بدهیم. نه محمد، فعلا وقت استراحت و سرزدن از خانواده نیست.

 

 

شهید ناصر ظریف:

 

 

هرکسی چیزی گفت، تا این که نوبت به محمود رسید. گزارشی از وضعیت منطقه داد، بعد خیلی جدی و محکم گفت: ما باید با ضد انقلاب برخورد قاطع داشته باشیم، باید ریشه شان را بکنیم. همه سراپا گوش بودند، گاهی لبخند می زدند و با بغل دستی شان پچ پچ می کردند. نتیجه جلسه هم این شد که تا آخر دهه فجر کاری به کار ضدانقلاب نداشته باشیم. همین که جلسه تمام شد بچه ها دور صیاد را گرفتند. از طرز نگاهش معلوم بود خیلی از کاوه خوشش آمده است همان طور که دست کاوه را در دستش گرفته بود، گفت: آقا محمود مواظب خودت باش! ما حالا حالاها به تو احتیاج داریم.

 

 

بچه ها گفتند: ضدانقلاب در جاده بوکان کمین گذاشته است و همه رفتند آن جا با آن ها درگیر شده اند؛ با یک طرح آن ها را محاصره کردیم، هنوز درگیری تمام نشده بود که محمود رسید. تا رفتم وضعیت را برایش توضیح بدهم ناباورانه به من تشر زد و گفت: مگر تو امروز جلسه نبودی؟ مگر نشنیدی که گفتند درگیر نشوید؟ گفتم: بابا ضد انقلاب کمین زده! عذرخواهی کرد و بعد هم با خنده گفت: نه، مثل این که باید طور دیگری برخورد کنیم. بلافاصله افتاد جلو و شروع کرد به تعقیب ضد انقلاب.

 

 

دریابان علی شمخانی،هم رزم کاوه:

 

 

برادر کاوه فرمانده ی تیپ قهرمان ویژه ی شهدا :

 

 

خدا قوت که بازوهای رزمندگانتان قوت دیگری به اسلام پرعظمت بخشیده است . محکم باشید، با قدرت و تدبیر، بدون احساس خستگی، دشمن فرسوده ی شکست خورده را به ذلت بنشانید و آوای عظیم اسلام را با عظمت تر سازید.

 

 

برادر عزیز! دشمن پیش روی شما دیگر نیروئی ندارد. دو گردان به اصطلاح کماندو، که تنها دلیل نامگذاریشان فقط لباس ویژه است را در پیش رو دارید، به پیش بروید و از این فرصت الهی استفاده ی لازم را برده عجز کفار را با قدرت به نمایش بگذارید . شما عنایت پروردگار را دیشب خوب لمس کردید ماه شب پانزدهم ، آنچنان با ابر مامور از جانب خدا، پوشانیده شد که هرگز توسط هیچ ذهن علیلی قابل درک نیست، این الطاف همچنان ادامه دارد. استفاده لازم را باید ببرید . بشتابید که نصر الهی در انتظار است .

 

 

 

سردارمحمدقالیباف؛ هم رزم شهید کاوه:

 

 

من قبل از اینکه این شهادت را به خانواده شهید کاوه و مردم خراسان تبریک و تسلیت بگویم، باید به مظلومین کردستان تسلیت عرض کنم؛ زیرا حضور شهید کاوه در کردستان از یک طرف سایه ای بر سر مظلومین آن دیار بود و از طرف دیگر مظهر خشم و شجاعت و شهامت بوده و خواب را حت را از چشمان ضد انقلاب ربوده بود، پس از فرمان امام امت مبنی بر اینکه هر کس می تواند اسلحه به دست گیرد به جبهه برود، شهید کاوه به کردستان رفت و هیچگاه به خانه برنگشت، مگر با برانکارد و با حال مجروحیت . . .

 

 

آنهایی که از نزدیک با شهید کاوه آشنا بودند می دانند که او از چه تحرکی برخوردار بود، آسودگی و آرامش را، حتی برای یک لحظه دوست نداشت، اصلا نمی خواست در جائی واقع شود که راحت زندگی کند؛ همیشه دوست داشت در راه اسلام، در راه انقلاب و در خطرناکترین جاهایی باشد که انقلاب به وجودش نیاز دارد . یادم می آید در همین پادگان «سردادور »ـ من آنروزها بسیجی بودم ـ موقعی که می آمد به عنوان مربی به ما آموزش بدهد می دیدیم که با بقیه مربی ها فرق دارد . اصلا راه رفتن این شهید، حاکی از این بود که دیگر این نمی تواند در جای خود بایستد و راحت باشد. راه رفتنش هم از یک تحرک خاص برخوردار بود ضد انقلابی که وارد خاک ایران می شد همین قدر که احساس می کرد سپاه کاوه و خود کاوه در منطقه حضور دارند، بدون اینکه درگیری ایجاد کند منطقه را ترک می کرد و می رفت . در این اواخر که می نشستیم، با او صحبت می کردیم، می گفتیم از کردستان چه خبر؟ می گفت: ما هر جایی که میرویم، ردپایی از آنها نیست. به گردانهای جند الله و بقیه ی نیروهایی که در کردستان بودند می گفت : شما بروید درگیری با ضد انقلاب را شروع کنید، به صورتی که ندانند ما« تیپ ویژه شهدا » هستیم؛ وقتی که درگیری شروع شد، بروید کنار تا ما یک دست و پنجه ای با آنها نرم کنیم. اینها حتی تاب و تحمل مقاومت در مقابل سپاه کاوه را نداشتند . از خصلتهای خوب دیگری که در وجود شهید کاوه بود، شجاعت این شهید عزیز بود. او در بین فرماندهان سپاه اسلام، در شجاعت نمونه بود . هر جا که می خواست به قلب دشمن بزند، اول خودش اسلحه به دست می گرفت می افتاد جلو، بقیه را هم دنبال خودش می برد . . . یادم هست عصر بود . در باختران جلسه داشتیم . خبر رسید که احتمالا عراقیها امشب به حاج عمران حمله کنند؛ تا این را گفتند، ناخدا گاه همه چشمها خیره شد به سوی کاوه، یعنی منتظر بودند که ببیننند کاوه چه می کند؛ معتقد بودند که مشکل آنجا به دست کاوه حل می شود. خودش هم این را می دانست . همان لحظه بلند شد، رفت و گردانهایش را آماده کرد. آن شب عراقیها به حاج عمران حمله کردند، اما صبح روز بعد که کاوه وارد عمل شد، بعد از یک جنگ تن به تن، عراقیها را فراری داد و تعداد زیادی از آنها را کشت، ارتفاعات را هم پس گرفت .

 

 

 

سردارسرلشکر رحیم صفوی ،هم رزم شهیدکاوه:

 

 

شهید کاوه تجسم عینی آیه شریفه‌ای است که در وصف یاران پیامبر اسلام(ص) می‌فرماید :

 

 

«والذین معه الشداء علی الکفار رحماءُ بینهم» او در مقابل کفار، کومله، دموکراتها رحم نمی‌کرد و آنها را با خشم و غضب خود و آتش تفنگ و رگبار گلوله‌ها به سزای جنایتکاری‌هایشان می‌رساند، او کسی بود که محورهایی را که می‌گفتند غیر قابل باز شدن است مثل محور پیرانشهر به سردشت را با ایمانی قوی و دلی مطمئن فتح می‌کرد.

 

 

 

 

 

علی اسلامی:

 

 

یک روز به خودم جرات دادم و از او پرسیدم: از کجا شروع کردی که کاوه شدی؟ گفت: از یک عملیات شروع شد، محل عملیات یک روستا بود؛ برای پاکسازی باید تپه ای را که مشرف به آن جا بود تصرف می کردیم، این ماموریت به من و چند نفر دیگر داده شد، به نزدیک ارتفاع که رسیدیم، دیدیم چند نفر ضد انقلاب هم به سمت همان ارتفاع بالا می روند، بدون معطلی درگیر شدیم. غیر از چهار- پنج نفر پیش مرگ کرد که با من بودند، بقیه فرار کردند،به بچه های پایین هم گفته بودند کاوه شهید می شود. تا به بالای ارتفاع رسیدیم، یک ضدانقلاب کشته شد و بقیه شان فرار کردند. بلافاصله چند تا ا...اکبر گفتیم و به نیروهای پایین اشاره کردم بیایند بالا. صحبتش تا به اینجا رسید خندید و دیگر چیزی نگفت.

 

 

حسن عماد الاسلامی:

 

 

از وقتی بچه ها فهمیده بودند که من برادر خانم کاوه هستم، مهربانی شان نسبت به من بیشتر شده بود. یک روز تصادفی محمود را در گوشه دنجی از پادگان دیدم. با کلی شک و تردید جلو رفتم، سلام و احوال پرسی کردم، شک و تردیدم از این بود که شاید بازهم تحویل نگیرد و سرد برخورد کند، ولی بر عکس روزهای قبل دیدم گرم گرفت، گفت: حسن، تا می توانی اطراف من نیا و خیلی چیزها را از من نخواه! آهی کشید و انگار که بخواهد حرف دلش را بگوید، ادامه داد: از این ها گذشته، وقتی تو هی بیایی پیش من، می ترسم نتوانم از پس فرماندهی و مسئولیتی که خدا و اهل بیت(ع) از من خواستند بر بیایم و در نهایت، بین تو و بقیه تبعیض قائل بشوم و خدای ناکرده، بکنم آن کاری را که نباید، حرف هایش عین یک مسکن آسمانی آرامم کرد. آن روز، وقتی خواستیم از هم جدا شویم گفت: مطمئن باش تو همان ارج و قربی را پیش من داری که بقیه نیروها دارند، چه بسا که تو را هم بیشتر دوست داشته باشم، من هرکسی را به واحد اطلاعات و گردان های رزمی معرفی نمی کنم...روزهای بعد فهمیدم که چند نفر دیگر از اقوام و خویشان محمود در تیپ خدمت می کنند، با کمی تحقیق دریافتم که محل خدمت هرکدام از آن ها هم بدون استثناء ، در گردان های رزمی است.

 

 

سید مجید ایافت:

 

 

رفتیم غذاخوری پرشنگ(۱) با بچه ها گرم صحبت بودیم و انتظار می کشیدیم هرچه زودتر غذا را بیاورند، احساس کردم محمود خودش با ما هست ولی حواسش جای دیگری است. زیرچشمی به چند نفر تازه وارد نگاه کردم، از طرز نگاه محمود فهمیدم که وضعیت غیرعادی است. در همین حال محمود و یکی از بچه ها بلند شدند و دویدند طرف میز آن ها ، تا آمدم به خودم بجنبم، دیدم درگیر شدند، ما هم رفتیم کمکشان؛ همه را گرفتیم و دستبند زدیم، لباس هایشان را دقیق گشتیم، چند تا کلت و نارنجک داشتند، آن روز از خیر غذا خوردن گذشتیم، سریع آن ها را به مرکز سپاه آوردیم و سپردیمشان دست حفاظت اطلاعات. خاطرم هست در بازجویی ها، اعتراف کردند که می خواستند کاوه را ترور کنند.

 

 

پدر شهیدکاوه:

 

 

هنگامی که خدای تعالی این بچه را به ما عطا فرمود، از درگاهش خواستم او را در سلک صالحان قرار دهد، عاقبت او را بخیر کند و کاری کند که او پیرو واقعی مکتب اسلام باشد؛ که الحمد الله همینطور هم شد.6 ساله بود که او را به مکتب فرستادم تا قرآن یاد بگیرد .الحمدالله بزرگ هم که شده بود، با قرآن خیلی مانوس بود.

 

 

 

 

 

در گفت‌وگو با فارس عنوان شد:خبرگزاری فارس 12/6/90  :

 

 

شهید کاوه 6ماه به عنوان رابط آماد و پشتیبانی دموکرات‌ها در میان‌شان فعالیت کرد

 

 

خبرگزاری فارس: یکی از همرزمان شهید کاوه گفت: شهید کاوه 6 ماه به عنوان رابط پشتیبانی نیروهای کومله و دموکرات فعالیت کرد و به گونه‌ای کار آماد و پشتیبانی دموکرات را انجام ‌داد که توانست به فضای حاکم در منطقه و موقعیت دشمن به خوبی اشراف یابد.اسماعیل نظرجانی یکی از فرماندهان گروه «تخریب و تفحص» تیپ 21 امام رضا (ع)و جوادالائمه (ع) خراسان است؛ وی در عملیات «کربلای 2» مسئولیت‌ گروه مهندسی لشکر ویژه شهدا را برعهده داشته است؛ نظرجانی از همرزمان نزدیک سردار شهید «محمد کاوه» بوده است. نظرجانی در عملیات‌های «مسلم بن عقیل، والفجر مقدماتی، والفجر یک و 3، کربلای یک،2، 4، 5، نصر 8، خیبر، بدر و بیت‌المقدس» حضور داشته است.

 

 

* «چوارته»، «سلمانیه» و «حاج عمران» نقطه نفوذ شهید کاوه در غرب کشور بود

 

 

وی با بیان خاطراتی از سردار شهید «محمود کاوه» فرمانده لشکر ویژه شهدا در گفت‌وگو با خبرنگار ایثار و شهادت باشگاه خبری فارس «توانا»، اظهار داشت:‌ لشکر ویژه شهدا با استقرار در منطقه غرب کشور «چوارته»، «سلمانیه» و‌ «حاج عمران» آماده عملیات کربلای 2 شد؛ شهید کاوه با مطالعه و بررسی که در منطقه انجام داده بود، توانست در چوارته و سلمانیه نفوذ کند چرا که دشمن در آنجا دارای تحرکی نبود.

*شهید کاوه به عنوان نیروی آماد و پشتیبانی در میان نیروهای کومله و دموکرات 6 ماه فعالیت کرد

 

 

نظرجانی یادآور شد: شهید کاوه چنان دارای شجاعت و جسارت بود که مدت 6 ماه به عنوان رابط پشتیبانی نیروهای کومله و دموکرات کار کرد و به گونه‌ای کار آماد و پشتیبانی دموکرات را انجام ‌داد که توانست به فضای حاکم در منطقه خوب آشنا شود و زمانی که به عنوان فرمانده لشکر ویژه شهدا انتخاب شد به دلیل اشراف خوبش به منطقه غرب کشور توانست در اجرای عملیات‌های پارتیزانی و نامنظم خود موفق باشد.

 

 

مسئول مهندسی لشکر ویژه شهدا در ادامه افزود: شهید کاوه اصالتاً اهل روستای «بیهود» قاین بود و به همین خاطر بیشتر رزمندگان لشکر ویژه شهدا و گروه «پیش‌مرگ» از شهرهای استان خراسان بودند و تعدادی دیگر هم از شهرهای ارومیه، پیرانشهر و مهاباد در میان نیروهای پیش مرگ حضور داشتند.

 

 

*آموزش در شرایط سخت یکی از ویژگی‌های بارز لشکر ویژه شهدا بود

 

 

وی با اشاره به اینکه آموزش در شرایط سخت برای رزمندگان یکی از فعالیت‌های بارز شهید کاوه بود، تصریح کرد: شهید کاوه با فراهم کردن شرایط سخت در کنار دریاچه ارومیه، نیروهایش را آموزش داد و آنها را آماده جنگ نامنظم ساخت و به همین دلیل زمانی که وارد روستاهای غربی کشور می‌شد به طور ویژه‌ای نیروهایش را وارد عمل می‌کرد و به اجرای عملیات می‌پرداخت.

 

 

این فرمانده دوران دفاع مقدس با بیان اینکه شهید کاوه تمام آموزش‌های نظامی‌اش را در داخل کشور گذرانده است، اظهار داشت: شهید کاوه عملیات‌های پارتیزانی و نامنظمی با شهید صیاد شیرازی، شهید بروجردی، قمی و دیگر فرماندهان انجام داد و همانند باز شکاری چنان نفوذ و قدرت عملی در میان مردم داشت که دشمن بعثی برای سر او جایزه تعیین کرده بود.

 

 

*دیدار آخر شهید کاوه با همرزمانش پس از مجروحیت در ارتفاعات حاج عمران 

 

 

فرمانده گروه «تخریب و تفحص» تیپ 21 امام رضا (ع) با ذکر خاطره‌ای از عملیات کربلای 2 و مجروحیت شهید کاوه تصریح کرد: سردار شهید محمود کاوه در عملیات کربلای 2 به سختی در ارتفاعات حاج عمران مجروح شد و پس از 20 روز به همراه امام جمعه وقت گناباد، آیت‌الله غرویان و آیت‌الله شیرازی به پادگان مهاباد آمد و در محل حسینیه لشکر ویژه شهدا که همه رزمندگان برای دیدنش جمع شده بودند، حضور یافت.

نظرجانی در ادامه افزود: امام جمعه گناباد در جمع رزمندگان گفت: «سردار کاوه به اندازه 12 امام در سرش ترکش دارد و اکنون برای دیدار رزمندگان لشکر ویژه شهدا به میان شما آمده است». درست یادم است شهید کاوه با سری تراشیده به بالای جایگاه آمد و بدون اینکه سخنی بگوید، همه رزمندگان تا یک ساعت شروع به گریه کردند چرا که فرمانده خود را تا به حال به این صورت مشاهده نکرده بودند و این دیدار آخر شهید کاوه با رزمندگانش در حسینیه لشکر ویژه شهدا در مهاباد بود که پس از آن به دلیل مجروحیتش شهادتش اعلام شد.

 

 

*شهید کاوه همیشه آماده مقابله با نیروهای کمین دشمن بود

 

 

مسئول مهندسی لشکر ویژه شهدا تصریح کرد: آمادگی جسمانی نیروها از نکات بارزی بود که شهید کاوه زیاد به آن اهمیت می‌داد و در طول مدت آموزش نیروها خودش با لباس زیر در سرمای شدید حضور پیدا می‌کرد و نیروها را تمرین می‌داد چرا که معتقد بود با وجود کمین‌های دشمن، نیروها باید همیشه آماده باشند.

 

 

نظرجانی برگزاری مسابقات فرهنگی را از دیگر فعالیت‌های شهید کاوه دانست و گفت: شهید کاوه با اجرای مسابقه‌های فرهنگی و ورزشی نیروها را با دادن جوایزی تشویق می‌کرد و در اجرای این برنامه اهتمام خاصی داشت.

 

 

وی با اشاره به چگونگی شهادت شهید کاوه اظهار داشت: شهید کاوه در ارتفاعات «حاج عمران» به سختی مجروح شد و پس از 20 روز با رزمندگان لشکر ویژه شهدا درحسنیه پادگان مهاباد دیدار کرد اما شنیدن خبر شهادتش برای رزمنده‌ها سخت بود چرا که فرمانده بزرگی را از دست داده بودند.

* ایجاد سپاه «انصارالرضا(ع)» بیرجند تنها یادگاری است که از لشکر ویژه شهدا باقی مانده است

 

 

نظرجانی با بیان اینکه لشکر ویژه شهداء در حال حاضر به انصارالرضا(ع) تغییر نام یافته است، گفت: نامگذاری سپاه بیرجند با نام «انصارالرضا(ع)»‌ تنها یادگاری است که از لشکر ویژه شهدا باقی مانده است و جا دارد برای رزمندگان این لشکر که لباس تقوا زره آنها در مقابل دشمنان بود، اقدام فرهنگی مناسبی برداشته شود.

 

 

 

برای شادی روح بلند سردارشهید کاوه ، صلوات

 

 

 

منابع استفاده شده  :

 

 

سایت جامع ساجد

 

 

نرم افزار چند رسانه ای حماسه کاوه

 

 

پایگاه فرهنگی اجتماعی میبدجوان

 

 

سایت مشاهیر خراسان جنوبی

 

 

سایت ویکی پدیا

 

 

کتاب :تاریخ ومشاهیر قاینات (نجیب ا... ومیثم رجبی)

 

 

سایت مهرقاینات

 

 

سایت عطر صبح ( خبرگزاری )

 

 

http://nasimekavir.blogfa.com/post/3584/

 

 

http://www.rasekhoon.net/Article/Show-37475.aspx سایت راسخون

 

 

http://www.bpsb.ir/?q=node/6482پیشکسوتان جهاد وشهادت

 

 

http://www.hawzah.net/fa/news/newsview/80520حوزه

 

 

http://hamshahrionline.ir/print/219749

 

 

 

سایت hamsafar 313.ir و ... 

 

 

 

 

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

خراسان جنوبی

http://bihood.blog.ir

 

 

نمایشگاه عکس طبیعت روستای بیهود شهرستان قاینات گشایش یافت

نمایشگاه عکس « طبیعت بیهود» آثار علی اکبر شریف زاده  به همت کانون فرهنگی هنری ولایت در روستای بیهود شهرستان قاینات گشایش یافت.

این نمایشگاه از سوی کانون فرهنگی هنری ولایت و با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی قاینات برپا شده است.در نمایشگاه مذکور تصاویر مربوط به جاذبه های تفریحی، گردشگری و تاریخی روستا برای معرفی به علاقه مندان عرضه شده و تا 13 فروردین در محل مدرسه راهنمایی بنت الزهرا برای بازدید علاقه مندان دایر است.

روستای بیهود مرکز دهستان پیشکوه در فاصله 50 کیلومتری شهر قاین مرکز شهرستان قاینات قرار دارد.
این روستا زادگاه سردار شهید محمود کاوه و 40 شهید دوران دفاع مقدس است و از مناطق تفریحی آن می توان به سد بیهود ،  زَِرَخ ، زومیچ ، قنات خند ، قلعه خند و حسن جمال که همگی از طبیعتی زیبا و جذاب خصوصا در فصل بهار و اوایل تابستان برخوردارند، اشاره کرد .