زندگینامه و شرح حال 42 شهید گرانقدر بیهود

شرح حال 42 لاله گلگون کفن

روستای بیهود قاین - خراسان جنوبی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

شادی ارواح مطهر شهدای بیهود صلوات

 

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

خراسان جنوبی

http://bihood.blog.ir

 

سردار شهید محمود کاوه ( معجزه انقلاب اسلامی )

 

 

 

 

سردارشهید کاوه معجزه انقلاب اسلامی

 

 

(مقام معظم رهبری) درسفراستانی شان دراجتماع مردم  انقلابی شهرستان  قاینات:

 

 

 ((شهیدکاوه یکی ازبرجستگان این شهر(قاین) ومنطقه شماست  ویک ستاره درخشانی است که اوراهم ازدوران کودکی می شناختم)).

 

 

مقام معظم رهبری درزمان شهادت کاوه: محمود روزی شاگرد ما بود وحالا استاد ماشد.

 

 

قسمتی از وصیت نامه شهیدکاوه:دشمن بایدبداند واین تجربه راکسب کرده باشد،هرتوطئه ای راکه علیه انقلاب طرح ریزی کند،امت بیدار وآگاه با پیروی ازرهبرعزیز آن راخنثی خواهد کرد.

 

 

 

الف ) اطلاعات فردی:

 

 

 

 

نام : محمود

 

نام خانوادگی : کاوه

 

 

نام پدر : محمد

 

 

نام مادر : ماه نساء

 

 

تاریخ تولد : اول خرداد 1340

 

 

شماره شناسنامه : 1200 موالید

 

 

محل تولد : مشهد

 

 

زادگاه والدین :روستای بیهود قاین

 

 

محل سکونت والدین: مشهد و بیهود قاین

 

 

تحصیلات : سوم دبیرستان

 

 

تاریخ ورود به سپاه : 15/3/1358

 

 

تاریخ ازدواج : 1363 شمسی

 

 

مشخصات همسر: فاطمه عمادالاسلامی / 1342

 

 

ثمره ازدواج : یک فرزند (زهرا)

 

 

کد پاسداری : 7/0803629

 

 

درصد جانبازی : عدم مراجعه برای تعیین درصد

 

 

آخرین مسئولیت : فرمانده لشگر 55 ویژه شهدا

 

 

تاریخ شهادت : 11/6/1365

 

 

محل شهادت : منطقه عملیاتی کربلای دو ، ارتفاعات 2519

 

 

علت شهادت : اصابت ترکش به سر

 

 

مزار شهید : مشهد ، بهشت رضا ، قطعه شهدا

 

 

ب ) سوابق مسئولیتی

 

 

مربی آموزش نظامی

 

 

 از تاریخ15/3/1358  تا تاریخ02/06/1359

 

 

 

 

 

مسئول محافظین بیت امام (ره)

 

 

  3/06/1359  تا  3 /08/1359

 

 

مربی آموزش نظامی

 

 

4/08/1359  تا22/09/1359

 

 

 

 

 

مسئول عملیات سقز

 

 

23/09/1359  تا  7/12/1360

 

 

 

 

 

مسئول عملیات تیپ ویژه شهدا

 

 

08/12/1360  تا31/04/1361

 

 

 

 

 

فرمانده تیپ ویژه شهدا

 

 

01/05/1361  تا01/02/1365

 

 

 

 

 

فرمانده لشگر ویژه شهدا

 

 

02/02/1365  تا11/06/1365

 

 

 

ج) سوابق مجروحیت

 

 

 

 اصابت گلوله به ناحیه شکم  :

اسفند ماه 1361 در پاکسازی روستای محمد شاه از توابع مهاباد

 

 

 

اصابت گلوله به ناحیه شانه چپ :

 

 

مرداد ماه 1363 درپاکسازی منطقه عمومی دارلک ازتوابع مهاباد

 

 

 

اصابت ترکش به ناحیه دست راست وسر  :

 

 

بهمن ماه 1363 درمنطقه عملیاتی بدر

 

 

 

اصابت ترکش به صورت  :

 

 

اسفند ماه 1364 درمنطقه عملیاتی والفجر9

 

 

 

اصابت 12 ترکش نارنجک به ناحیه سر  :

 

 

اردیبهشت 1365 درمنطقه عمومی حاج عمران عراق موسوم به تک حاج عمران

 

 

 

 

د) سوابق آموزشی

 

 

 

سردار شهید محمود کاوه فقط در سال 1358 یک دوره آموزش عمومی و نیز آموزش جنگ های نامنظم را به مدت چهار ماه به همراه سه نفر دیگر از کادر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی خراسان در پادگان امام علی (علیه السلام ) گذرانده است.

 

 

ز ) سال شمار زندگی

 

 

 

1340: ولادت در اول خرداد ماه ، مشهد مقدس

 

 

1346: تحصیل در حوزه علمیه

 

 

1352: تحصیل در مدرسه راهنمایی

 

 

1355: تحصیل در دبیرستان خوش نیت

 

 

1357: آغاز انقلاب اسلامی ملت ایران

 

 

1358: عضویت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

 

 

1358: مربی پادگان آموزش نظامی سردادور

 

 

1358: اعزام به تهران جهت گذراندن دوره چریکی

 

 

1359: عزیمت به جماران و سرپرستی گروه حفاظت از بیت امام خمینی (ره)

 

 

1359 : عزیمت به جبهه های جنوب

 

 

1359 : عزیمت به کردستان و سرپرستی گروه پاسداران اعزامی به سقز

 

 

1359 : فرمانده گروهان اسکورت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سقز

 

 

1360 : فرمانده عملیات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سقز

 

 

1360 : قائم مقام فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سقز

 

 

1360 : فرمانده عملیات تیپ ویژه شهدا

 

 

1361 : مجروحیت در عملیات پاکسازی منطقه محمد شاه مهاباد از ناحیه شکم

 

 

1362 : فرمانده تیپ 55 ویژه شهدا

 

 

1363 : ازدواج با خانم «فاطمه عماد الاسلامی»

 

 

1363 : تولد تنها فرزندش «زهرا کاوه»

 

 

1363 : مجروحیت در عملیات پاکسازی منطقه دارلک مهاباد از ناح

 

 

1364 : مجروحیت در عملیات قادر از ناحیه دست

 

 

1365 : فرمانده تیپ 55 ویژه شهدا

 

 

1365 : مجروحیت در تک حاج عمران از ناحیه سر

 

 

1365 : شهادت در یازدهم شهریور بر روی ارتفاعات 2519 منطقه عمومی پیرانشهر

 

 

 

محمدکاوه پدرمحموداهل وساکن روستای بیهود قاینات است . وی پیش ازتولدمحمودبه دلیل مشکلات و نبود امکانات در  این روستا به مشهد مهاجرت نمود وبه عنوان بازاری درآن شهرمشغول بکارشد.محمود درتاریخ یکم خرداد1340 به دنیا آمد.پدرش از خدای متعال درخواست نمودتا اورا درسلک صالحان قرار دهد وعاقبت بخیرکند وپیرو واقعی مکتب اسلام باشد.محمودهمراه پدرش درمراسم ومحافل مذهبی شرکت می نمود.درشش سالگی به مکتب رفت وقرآن رافراگرفت .کاوه تحصیلات ابتدایی راآغازنمودوبااتمام راهنمایی بعلت علاقه وافربه کسب علوم دینی دروس حوزوی رابرگزید.وقتی به همراه پدرش خدمت مقام معظم رهبری رسیدایشان فرموند:((محموددرس کلاسیک رااتمام برساندبعدبهدروس حوزوی بپردازدبهتراست)). اودردبیرستان به تحصیل ادامه دادباشروع تظاهرات خیابانی درسال1357 مبارزات انقلابی راآغازنمود.دردبیرستان اورابعنوان یکی ازمحورهای مبارزه می شناختند.درکلاسهای استادخامنه ای وشهیدهاشمی نژادشرکت می کردودرتظاهرات حضوری فعال داشت.باپیروزی انقلاب اسلامی برای حفظ وحراست ازانقلاب در15 خرداد 58 به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست.وی باورودبه سپاه زندگی نظامی وچریکی راآغازنمود.شش ماه درتهران آموزش چریکیرافراگرفت .چون آموزش تمام شد،خودمربی سپاه گردید.                                                                                                    همزمان باعزیمت امام به جماران،به عنوان سرپرست یک گروه 20 نفری جهت حفاظت ازبیت امام(ره)انتخاب شد.باشروع جنگ تحمیلی عازم جبهه های جنوب گردیدوبعدازمدتی واردعرصه نبردباضدانقلاب داخلی درمنطقه کردستان واردبوکان شد.باورودبه سقزحماسه های عجیبی خلق کردباطراحی واجرای عملیات ضدکمین وضعیت نبرددراین شهرتغییرداد.اوکه به عنوان فرمانده عملیات سپاه سقزانتخاب شده بوددشمن راآواره کوههانمود،هیچکس وحتی خودش هم فکرنمی کردکه دیگرضدانقلاب روی آرامش رانخواهددید.اودراولین باری که کمین ضدانقلاب راتبدیل به ضدکمین کردوآنهارادردامی که خودشان پهن کرده بودندگرفتارساخت،بیشترشناخته شد.                      اومنتظرنماندتامخبران خبری برایش بیاورند.خودش به دنبال ضدانقلاب می رفت.وقتی صحبت ازضدانقلاب وافرادمقابل کاوه وتیپ ویژه ی شهداء می شودصحبت ازافرادجوان وتازه به دوران رسیده نیست.منظورافرادی است که سالهاسابقه جنگ چریکی دارند.کاوه لحظه ای آرام نمی گرفت،بعدازهرعملیات که دیگران به فکراستراحت بودنداودرفکرکارویک حرکت جدیدی بود.اودراندیشه ی یک میدان نبرددیگربود.کاوه آوازه شجاعتش ازخراسان فراتررفته بودوضدانقلاب برای زنده یا مرده اش جایزه تعیین کردوتیمهای متعددی برای تروراومامورشدند.کاوه تیپ ویژه شهداراباهمکاری سردارن شهیدمحمودبروجردی وناصرکاظمی تشکیل دادوخودمسئولیت عملیات تیپ رابرعهده گرفت.ضربات مهلکی که برپیکرضدانقلاب واردساخت نام کاوه رابرسرزبانهاانداخت.                                                                          درحدودیک صدعملیات کوچک وبزرگ شرکت نمودگویی این بشرهیچ استراحت نداشته است.مادرمحمودمی گوید:((وقتی که آمدیم جبهه،اوعملیات بود،حالا هم که داریم می رویم درعملیات است.دراین چندروزفقط نیم ساعت بیشتراوراندیدم آنهم دم غروب.تاصبح تواطاق نقشه بود.درمنطقه هم نمی شوداوراسیردید)) محمودبعدازشهادت همکارانش فرماندهی تیپ ویژه شهدارابرعهده گرفت.باحاکم شدن امنیت وآسایش برکردستان تلاش اومعطوف به جبهه های مبارزه باارتش عراق شد.اودرعملیات بدر،قادر،والفجر9 وکربلای 2 صحنه های بیادماندنی آفرید.

 

 

 آخرین مجروحیت محموددر11 شهریور1365 درشب دوم عملیات کربلای 2 درتک حاج عمران زمانی که به منظورتصرف ارتفاعات 2519 پیشاپیش رزمندگان درحرکت بوداتفاق افتاد.دریک نبردتن به تن بادشمن بعثی صدای صوت خمپاره ای آمدوبعدانفجار. کاوه به پهلوروی زمین درازکشید،اول فکرمی کردندشایدباشنیدن صدای صوت خمپاره دراز کش شده،اماآنهاکه اورانمی شناختندزودیادشان آمدکه تابحال ازکسی نشنیده اندکه اوباصوت خمپاره سرخم کند،چه رسدبه اینکه بخوابدروی زمین.اما خوب که دقت کردنددیدندکه خون مثل فواره ازبینی اومی ریزد.همه وحشت زده بودندچون11 ترکش نارنجک به سرش اصابت کرده بود.دردناک ترآنکه آمبولانس حامل اوهم براثرلغزنده بودن جاده واژگون شد.                                                                                                                                    اطبای مجرب ومتخصصین مغزواعصاب بیمارستانهای قائم وامام حسین(ع)پس ازمشورت زیاد،به این نتیجه رسیدندکه هرگونه عمل جراحی برای خارج ساختن یازده ترکش ازسرش کاری سخت وخطرناک است.آنها گفتندبایدکاوه دربیمارستان ویامنزل استراحت مطلق داشته باشدوازهیجان وحضوردرموقعیتهای جنگی پرهیز کنداما طولی نکشیدواوسرانجام آخرین نفسهاراکشیدوبسوی معبودی خویش شتافت.حالا آرامش چهره اش نشان می دادکه گویی ازاین وصال راضی وخشنوداست.سرانجام اودرکناردیگرهمرزمانش دربهشت رضا(ع)به خاک سپرده شد.

 

 

• فعالیت‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی:

 

 

با پیروزی انقلاب اسلامی، کاوه جزو اولین عناصر مؤمن و متعهدی بود که به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شهر مقدس مشهد پیوست. پس از گذراندن یک دوره آموزش شش ماهه چریکی، به آموزش نظامی برادران سپاه و بسیج پرداخت. پس از آن، به منظور حفاظت از بیت شریف حضرت امام خمینی، طی مأموریتی شش ماهه به تهران عزیمت کرد. با شروع جنگ تحمیلی، به همراه تعدادی از نیروهای خراسان به جبهه‌های جنوب اعزام شد و لیکن مدتی بعد به علت نیاز شدیدی که پادگان به مربی داشت، او را برای آماده‌سازی و آموزش نیروها به مشهد فراخواندند.

 

 

• کاوه در کردستان:

 

 

با وجود این که برای آموزش نیروها اهمیت زیادی قایل بود و مسؤول مستقیم او، تمایل نداشت وی را، که از مربیان دلسوز و قوی محسوب می‌شد، به جبهه اعزام نماید، اما روح پرتلاطم محمود به دنبال فرصتی بود تا رودرروی دشمن قرار گیرد و در صحنه‌های کارزار، از انقلاب و ارزشهای آن به صورت عملی دفاع نماید. بنابراین در اولین فرصت رضایت فرماندة پادگان را جلب نمود و با شور و شوقی وافر، به دیار کردستان که در آن زمان، با توطئه گروهکها و عناصر ضد انقلاب، دستخوش درگیری و آشوب شده بود عزیمت کرد. محمود که به همراه تعدادی از برادران پاسدار جهت آزادسازی شهر بوکان وارد کردستان شده بود، به دلیل لیاقتها و مهارتهایی که داشت، در همان ابتدا به عنوان فرمانده گروهی دوازده نفره انتخاب شد. کاوه در منطقه کردستان برای مبارزه با ضد انقلاب که از حمایت‌های خارجی برخوردار بود و با انجام جنایاتی هولناک، توطئه شوم جدایی این منطقه از میهن اسلامی را در ذهن می‌پروراند، شب و روز نداشت و به دلیل تلاش بسیار زیاد، جدیت و پشتکار، شجاعت و همچنین روحیه شجاعت‌طلبی‌یی که داشت، پس از مدت کوتاهی، به سمت فرماندهی عملیات سپاه سقز منصوب شد. در این زمان در عین ناباوری همگان، همراه تعداد کمی نیرو و با شهامتی وصف‌ناپذیر، عملیات آزادسازی منطقه مرزی بسطام را طرح‌ریزی و45 کیلومتر جاده مرزی را طی یک مرحله و در عرض بیست وچهار ساعت آن هم در قلب منطقه تحت نفوذ ضد انقلاب، آزاد نمود. ضد انقلاب که با برخورداری از سلاح، امکانات و نیروهای رزمی فراوان، عرصه را بر نیروهای نظامی و انتظامی تنگ کرده بود و جنایات فجیعی را در کردستان مرتکب می‌شد، با ورود جوانان دلیر و متعهدی چون محمود کاوه به صحنة نبرد، به این نتیجه رسید که ماندن در کردستان و مقاومت، برایش سنگین تمام خواهد شد. کاوه و همرزمانش با عملیات‌های پی‌درپی، آنچنان مزدوران استکبار را در منطقه منفعل و مستأصل نمودند که ضد انقلاب در اوج استیصال و درماندگی، برای زنده یا مردة کاوه، جایزه تعیین کرد.

 

 

• نقش کاوه در تیپ ویژه شهدا:

 

 

به دنبال عملیات سرنوشت ساز نیروهای سپاه در محورهای مختلف کردستان و همزمان با تشکیل تیپ ویژه شهدا که فرماندهی آن برعهده شهید ناصر کاظمی بود، کاوه به عنوان فرمانده عملیات تیپ انتخاب شد. هنوز مدت کوتاهی از فعالیت محمود در این مسؤولیت که با آزادسازی بسیاری از مناطق کردستان همراه بود، نگذشته بود که آوازة تیپ ویژه شهدا آنچنان ضد انقلاب را متحیر ساخت که بکلی روحیة خود را از دست داد تا آنجا که در مقابل هر یورش رزمندگان اسلام، فرار را بر قرار ترجیح می‌داد و می‌دانست که مقاومت در مقابل این یگان، جز خسارت و نابودی، ثمری نخواهد داشت. آزادسازی سد بوکان و جاده47 کیلومتری آن، آزادسازی جاده صائین دژ به تکاب، پاکسازی منطقه کیله و آشنوزنگ، آزادسازی محور استراتژیک پیرانشهر به سردشت، که به عنوان مرکزیت و نقطه ثقل ضد انقلاب به شمار می‌آمد و منجر به انهدام مرکز رادیویی آنها و فتح ارتفاعات مهم مرزی منطقه آلواتان و آزادسازی زندان دوله‌تو و هلاکت بیش از750 نفر از ضد انقلاب گردید، از جمله نبردهای تهاجمی بود که توسط محمود کاوه و همرزمانش در تیپ ویژه شهدا طرح‌ریزی و اجرا گردید. تعداد عملیاتی که کاوه علیه ضد انقلاب فرماندهی کرده، آنقدر زیاد است که ذکر نام تمامی آنها در این مختصر میسر نیست. پس از شهادت سرداران رشید اسلام ناصر کاظمی، محمد گنجی‌زاده و محمد بروجردی، در خرداد1362 کاوه رسماً به فرماندهی تیپ منصوب گردید. محمود در سمت فرماندهی نیز با تلاشی همه جانبه، برای آموزش، سازماندهی و آماده‌سازی نیروها از هیچ کوششی دریغ نمی‌ورزید. بنا به صلاحدید فرماندهی محترم سپاه در تاریخ 29/4/1362 تیپ ویژه شهدا مأموریت یافت تا در عملیات برون مرزی والفجر2 که در منطقه حاج عمران انجام پذیرفت، شرکت نماید. در این عملیات، کاوه با فرماندهی صحیح، اهداف از پیش از جمله ارتفاعات2519 را با موفقیت به تصرف درآورد. همزمان با عملیات والفجر4 مأموریت پاکسازی محور سردشت از لوث وجود ضد انقلاب (دموکراتها و منافقین) به تیپ ویژه شهدا واگذار شد. رزمندگان غیور و سلحشور تیپ، ضمن تسلط بر ارتفاعات مرزی کوه سیر، قوری، تالشور روستای اسلام آباد، مرکز رادیویی منافقین و مقر دموکراتها را تصرف کردند. تیپ ویژه شهدا به فرماندهی محمود کاوه در سال63 در عملیات بدر همراه با سایر یگانهای سپاه با دشمن تا دندان مسلح جنگید و در تاریخ23/4/64 در عملیات قادر (همراه با یگانهایی از ارتش جمهوری اسلامی) در جبهه شمالی سیدکان عراق، باعث برهم زدن آرایش نظامی دشمن گردید. همچنین در منطقه عملیاتی والفجر9 که در منطقه چوراته عراق انجام گرفت در انهدام قوای دشمن و آزادسازی بخشی از خاک آنان، نقش مؤثری داشت.

 

 

• ویژگیهای اخلاقی:

 

 

صفات ارزنده و ویژگیهای ایمانی، باعث شد که محمود، تمام وجود خود را وقف انقلاب کند. با اهمیتی که کردستان برای نظام نوپای اسلامی داشت، خود را فرزند کردستان معرفی کرد. روحیه والا و انساندوستی او به قدری در اطرافیان اثر گذاشته بود که با وجود تبلیغات سوء دشمنان و ایجاد جو مسموم علیه او و یگان تحت امرش، هنگامی که به درجة رفیع شهادت نائل آمد، مردم مهاباد با پای برهنه در تشیع پیکر پاک و مطهرش بر سر و سینه می‌زدند، اشک می‌ریختند و ضد انقلاب را نفرین می‌کردند. او با الهام از سخن خداوند در قرآن که در وصف مؤمنان می‌فرماید :«اشداء علی الکفار و رحماء بینهم» در قلب مردم و نیروها جای گرفته بود، چراکه هیچ انگیزه‌ای جز خدمت به انقلاب و احیای ارزشهای الهی نداشت. کاوه در عین حال که تمام اوقات شبانه روزش را برای مبارزه به کار می‌بست، از پرداختن به تکالیف دینی و انجام مستحبات نیز غافل نبود. او از مروجین قرآن کریم بود و با عشق خالصانه به اسلام و مکتب، آیات جهاد را تلاوت می‌کرد و در صحنة جنگ و مقاتله با دشمنان، آن را در عمل تفسیر می‌نمود. روحیة اطاعت‌پذیری و ولایت‌مداری، هوش سرشار، چابکی در عملیات‌ها، مسلح بودن به سلاح تقوا و اخلاق حسنه، شجاعت و بی‌باکی، ساده زیستی و صمیمیت با نیروها از جمله ویژگیهای شخصیتی آن شهید والامقام است. با این که در مقابله با ضد انقلاب، سازش ناپذیر، جسور و با شهامت بود، اما با نیروهای تحت امر خود، برخوردی بسیار متواضعانه و توأم با صفا و صمیمیت داشت؛ تواضع او سبب شده بود که محبوبیت خاصی در بین نیروها کسب نماید. تا آنجا که بر قلب نیروهای بسیجی و سپاهی فرماندهی می‌کرد. او مصداق بارز تلفیق «محبت» و «قاطعیت» در امر فرماندهی نظامی بود. روزی یکی از نزدیکان وی به منطقه آمده بود، یکی از برادران تقاضا کرد که کار مناسبی به او محول کند؛ شهید کاوه پاسخ داد :«همه بسیجی‌ها فامیل من هستند». در بعد جسمانی، هیچ گاه از ورزش غافل نمی‌شد. با تشویق نیروها و حضور در مسابقات ورزشی، آمادگی رزمی آنها را بالا می‌برد. همواره برای تشویق بچه‌ها می‌گفت :«موفقیت‌های من در کوههای کردستان، مدیون ورزش است» او چریکی زبده بود که در عمل و جنگ، چریک شده بود نه با آموزش دیدن درسهای تئوری. کاوه همیشه راهگشای عملیات بود؛ هرجا که کار گره می‌خورد، حضور او کارگشا بود و هرکجا که از عزم و اراده رزمندگان کاسته می‌شد، اراده پولادین او به همگان، روحیه‌ای تازه می‌بخشید. همیشه برای این که بتواند عملیات را بهتر هدایت کند، پیشاپیش رزمندگان حرکت می‌کرد.

 

 

با این که بارها در صحنه‌های عملیاتی مجروح شده بود، ولی همیشه قبل از بهبودی، به منطقه بازمی‌گشت. حتی در برخی مواقع، نیروها او را با سر و بدن باندپیچی شده می‌دیدند که در میانشان حاضر می‌شد و آماده پذیرش مأموریت و اجرای عملیات بود. سرتیپ شهید حسن آبشناسان فرمانده لشگر23 نوهد، می‌گفت :«اگر در دنیا یک چریک پاکباخته و دلباخته به اسلام و حضرت امام «قدس سره» وجود داشته باشد، محمود کاوه است و هر رزمنده‌ای که بخواهد خوب پخته و آبدیده شود، باید به تیپ ویژه شهدا، پیش او برود». محمود دارای فضایل اخلاقی ویژه‌ای بود. وی انجام کار خالصانه و بی ریا را سرلوحة زندگی خود قرار داده بود. عموماً کم سخن می‌گفت و بیشتر عمل می‌کرد. همواره سعی می‌کرد وحدت ارتش و سپاه حفظ شود، نیروهای ارتش نیز این را خوب می‌دانستند. این خصال و روحیات فرماندهی محمود، تیپ ویژه شهدا را به آنجایی رساند که مقام معظم رهبری درباره این یگان و شهید کاوه می‌فرمایند: «تیپ ویژه شهدا که فرماندهی‌اش را ایشان برعهده داشتند، یکی از واحدهای کارآمد ما محسوب می‌شد؛ او در عملیات گوناگون شرکت داشت و کارآزموده‌ی میدان جنگ شده بود. از لحاظ نظم، اداره واحد، مدیریت قوی، دوستی و رفاقت با عناصر لشگر، از لحاظ معنوی، اخلاق، ادب، تربیت، توجه و ذکر، یک انسان جوان اما برجسته بود. این جوان (شهید کاوه) جزو عناصر کم نظیری بود که او را درصدد خودسازی یافتم، حقیقتاً اهل خودسازی بود، هم خودسازی معنوی و اخلاقی و تقوایی و هم خودسازی رزمی».

 

 

• شهادت:

 

 

یازدهم شهریورماه 1365 روح این سردار شجاع اسلام و سرباز وارسته حضرت بقیه الله الاعظم (عج) در عملیات کربلای2 بر بلندای قله 2519 حاج عمران به پرواز درآمد و دل صخره و کوه، یاد و خاطره شجاعت‌های بی‌نظیر او را در خود ثبت کرد. آن روز، کاوه مزد جهاد را دریافت کرد و به بارگاه عز الهی فرا خوانده شد. خصال و ویژگیهای درخشنده کاوه در تمام مدت خدمتش و در تصدی مسؤولیتهای مختلف، درسی است بس بزرگ. امید است با بکارگیری آنها و آراسته شدن به آن سجایای اخلاقی، خود را برای دفاع از حریم اسلام و ارزشهای متعالی آن همواره مهیا و آماده سازیم.

 

 

 

کتاب‌ها منتشر شده درباره شهیدکاوه:

 

 

 فریاد زاگرس – آلواتان نویسنده : حسین سهرابی   ناشر : کنگره بزرگداشت سرداران شهید و بیست و سه هزار شهید استان خراسان

 

 

یادگاران؛ کتاب کاوه نویسنده : کورش علیانی

 

 

و کتاب های: کاوه ، فرزندکردستان ،نبردآلواتان ، حماسه کاوه ، کاوه معجزه انقلاب ، ارغوانی برخاکریز ، سرگذشت پژوهشی سردارشهید کاوه و ...

 

 

 

گفت‌وگویی متفاوت با دختر شهید محمود کاوه

 

 

زهرا کاوه: پدرم انسان معمولی نبود!

 

 

 چقدر باید پر ابهت باشی که دشمنانت برای سرت جایزه بگذارند. امروز که نشسته‌ایم و در فکرمان این مسأله را حلاجی می‌کنیم، چشم‌هایمان از تعجب گرد می‌شود و دهان‌مان باز می‌ماند.می‌گویند یک محک برای تشخیص درستی یا نادرستی عمل انسان، تأیید آن حرکت توسط اطرافیان است. ببین چه کسانی با تو موافق و چه کسانی مخالف هستند. وقتی عده‌ای منافق از دست کسی به ستوه بیایند و با نفرت برای سرش جایزه بگذارند، یعنی اینکه راه را درست می‌رود.دم از شجاعت زدن کار هر مدعی نیست. حرف از توکل و ایمان قوی است. تا آدمیزاد تا پشتش به جایی گرم نباشد، نمی‌تواند قدم از قدم بردارد. اینکه به چه چیزی یا چه کسی تکیه دهد، به نسبت معرفت هرکس تفاوت دارد.
اسطوره‌های هشت سال دفاع مقدس ما، به خوبی پرده را کنار زدند و نشان دادند در پس آن همه دلاوری، کسی را جز خدا برای توکل نداشتند و به وقت توسل، دست به دامن اهل بیت می‌زدند.

 

 

شهید "محمود کاوه" استخوانی در گلوی ضد انقلاب‌ها بود. از آن فرماندهانی که در جبهه کردستان، ترس بر جان دشمنان انداخت و باعث شد منافقان تا لحظه شهادتش، دندان بر دندان از عصبانیت بسایند.
این بار بعد از گذشت 25 سال از شهادت او، دخترش "زهرا" به همراه جوانان متعهد ایران، خار چشم دشمنان اسلام شده‌اند. منافقینی که هنوز در حیرت‌اند و هر چه می‌اندیشند کمتر حرکت مشابه دختربچه یک سال و 9 ماهه با پدرش را در خط ولایت، درک می‌کنند. فرزندی که فقط با خاطراتی از پدر، به عمق شناخت او رسید. دشمن هنوز در معنی حرف امام هم مانده است که فرمود: "اگر رجایی و باهنر نیستند؛ خدا هست"زهرا کاوه، دانشجوی فوق لیسانس رشته حسابداری، متأهل و دارای 2 فرزند است. از پدرش می‌پرسم. در مقابل سؤال کوتاه و کوچکم چند سؤال کوتاه و کوچک اما در معنا بزرگ می‌پرسد که هر کدامشان برای توصیف یک انسان خوب، کفایت می‌کند.
اما از آن جایی که رسم دنیا بر جمع شدن خوب‌ها در وجود خوب‌ترین‌هاست؛ زهرا کاوه می‌گوید: "از کدام قسمت زندگی پدر بگویم؟ فداکاریش برای رهبر؟ طرفدار ولایت فقیه بودن؟ شجاعتش؟ ایثارش؟ واقعا نمی‌دانم. هر چه هست شهدا به خاطر داشتن لیاقت و فداکاری که داشتند به درجات بالا نایل شدند."

 

 

پدر را از طریق مادر، عمه‌ها و پدربزرگ شناخت. شنیده بود که پدربزرگ دست پسرش محمود را می‌گرفت و پای منبر آیت‌الله خامنه‌ای می‌برد. آن روزها "آقا" مشهد بود. رهبر انقلاب، به پدربزرگ پیشنهاد داد محمود اول دروس کلاسیک و بعد دروس حوزوی را بخواند. پدربزرگ می‌پذیرد و محمود به مدرسه می‌رود. آن موقع دوران دبیرستان را می‌گذراند. با شروع جنگ به جبهه اعزام شد و به کردستان رفت. پدربزرگ، انقلابی و متدین بود؛ محمود را هم همان‌طور بزرگ کرد.

 

 

جالب‌ترین بخش زندگی پدر برای زهرا، سن پدر است. اینکه در این سن کم، کسی بتواند پیشرفت‌ها کند، فوق تصور اوست. زهرا کاوه می‌گوید: "من خودم 27 سال سن دارم و هنوز در ابتدای راه هستم. ولی شهید کاوه در 25 سالگی، مدارج بالایی را طی کرده بود. من که دختر ایشان هستم نمی‌توانم تصور کنم و نمی‌دانم نسل جدید چطور می‌تواند با این قضیه کنار بیاید."

 

 

تنها فرزند شهید کاوه، خلوص نیت، پیرو خط ولایت فقیه بودن و نترسیدن از غیر خدا را برمی‌شمرد و آن‌ها را باعث پیشرفت و ترقی انسان می‌خواند. سعی دارد با درس خواندن، راه پدر را ادامه بدهد و به ایران اسلامی خدمت کند. از دیدگاه او، پشتیبان ولایت فقیه بودن، ادامه دادن راه شهدا است.

 

 

در مورد عکسی که در کودکی با لباس سپاه از او گرفته شده، تشریح می‌کند: این لباس را مادرم به من پوشانده بود. خود مادرم سپاهی و نظامی است و علاقه خاصی به نظام مقدس سپاه دارد. برای همین هم یکی از لباس‌های پدرم را به خیاطی دادند تا برایم کوچک کند و ایشان به تنم پوشاندند.

 

 

پدرش وصیتنامه‌ای خطاب به او ننوشته است. اکثر دست‌نوشته‌هایی که از شهید کاوه به جا مانده در مورد برنامه‌ریزی برای جنگ و یا سخنرانی است و خیلی کم به خانواده اختصاص دارد.
درباره انتخاب بین پدر و استقلال ایران، اظهار می‌کند: "مسلما هر دختری دوست دارد پدرش در کنارش باشد. ولی وقتی عمیق‌تر فکر می‌کنم، می‌بینم که اگر شهدا نبودند شاید اصلا ایرانی نبود و مملکت، مثل امروز امنیت نداشت. بنابراین فکر می‌کنم یک هدف بزرگتر از خانواده، دلیل رفتن شهدا شد وگرنه آن‌ها کسانی نبودند که به خانواده فکر نکنند بلکه نه تنها به خانواده که به کشورشان هم فکر می‌کردند. الان هم اگر پدرم در این شرایط بود از او می‌خواستم برود و از کشور، دفاع کند. همه می‌دانیم که اگر ایران مستقل نباشد در چه وضعیتی قرار خواهیم گرفت."
کمترین انتظار پدر  را زنده نگه داشتن نام و یاد پدر شهیدش  می‌داند. از خدا می‌خواهد کمکش کند تا در شرایط فعلی جامعه، بتواند با پشتیبانی از ولایت فقیه، راه پدر را ادامه دهد.
خیلی وقت‌ها در خلوت با پدرش صحبت می‌کند. داستان ایستادن پدر در برابر هجوم بی‌وقفه گلوله‌های دشمن را شنیده است و با صدایی مفتخر از دلاوری پدرش، تعریف می‌کند: "ضد انقلاب در کوه‌های کردستان ا ز بالا تیراندازی می کردند و به نیروها کمین می‌زدند. همه بر روی زمین خوابیده بودند ولی پدر من ایستاده بود. در آن شرایط، نقطه به نقطه، تیر می‌زدند و اگر کسی سرش را بالا می‌آورد تیر می‌خورد. پدرم خودش را به خدا سپرده بود و همین کافی است تا با وجود ایستاده بودن، آسیبی به او نرسد.
دوست داشتم یک دوربینی بود تا آن لحظات را فیلم می‌گرفت. خلوص نیت و ایمانش توانست تا حدی پیش برود که با وجود شدت آتش، تیرها راه خودشان را پیدا کنند و به سمت دیگری بروند."
از زهرا کاوه می‌پرسم اگر پدرت امروز حضور داشت، به جوان‌ها چه می‌گفت؟ او پاسخم را اینگونه داد: "جوان‌های حالا خوب اما کم‌اطلاع هستند. به نظرم آگاهی دادن به جوان‌ها خیلی مهم است. اینکه بدانند کجای دنیا ایستاده‌اند. ایران کشور کمی نبوده و ما اگر مقداری به آن‌ها آگاهی بدهیم و بگوییم که چه بود و چه شد، باعث می‌شود جوانان ما خودشان به این سمت بیایند. باید بر روی این قضیه کار کرد."

به نظر زهرا کاوه، شهید محمود کاوه، یک انسان معمولی نبود. چرا که در ذهنش نمی‌گنجد یک انسان 25 ساله تا این حد پیش برود. به قول این فرزند شهید،این‌ها همه خواسته خداوند است. چنین بندگانی را برمی‌گزیند تا از مملکت شیعه که یاری کننده املم زمان(عج) است، دفاع کنند.
 

 

 

ازدواج  :

 

 

شهیدمحمودکاوه درسال 1362 باخانم فاطمه عماداسلامی ازدواج نمودکه ثمره این ازدواج واین زندگی 3 ساله یک فرزندبه نام زهرامی باشد.همسرایشان می گوید:«دراولین برخوردوصحبتی که باهم قبل ازازدواج داشتیم،به من گفت:من مردزندگی نیستم .آدمی نیستم که درستادبنشینم.من مردجبهه ام،حتی اگرجنگ ایران وعراق تمام شودبازدرلبنان یادرجای دیگری به مبارزاتم علیه باطل ادامه خواهم داد.من فکرمی کنم پاسداری که درستادبنشیندودرجبهه حضورپیدانکند،پاسدارنیست.مگرکسانی که واقعا لازم باشددرستادبمانند.تنهاازشمامی خواهم که مرادرک کنی وزمانی که اسلحه ام برزمین افتادشمازینب وار،راهم راادامه دهید.»

 

 

خاطرات دوستان و هم رزمان :

 

 

تحویل گرفتن جنازه شهیدازکوموله ها

 

 

درداخل سنگر نشسته بودم که ناگهان شهیدمحمودکاوه واردشدوپس ازسلام،روکردبه من وگفت:ماموریتی درپیش داریم که بایدآن رافوری انجام دهیم.گفتم ماموریتمان چیست ؟گفت:یکی ازبچه هابدست نیروهای ضدانقلاب اسیروسپس به شهادت رسیده است به من اطلاع دادندکه جنازه اودریکی ازمساجدشهربوکان که درتصرف کوموله ودموکرات است می باشد.لذاباید جنازه آن شهیدراتحویل بگیریم.  ازسنگربیرون آمدم وماشین فرماندهی راروشن کردم ،شهیدکاوه باتعدادی نارنجک ویک قطار فشنگ که به دور کمرش بسته بودسوارماشین شد چهارنفردیگرهم ازبرادران بسیجی درحالی که همه مسلح بودندسوارشدنددربین راه درمسیرجاده سقز،بوکان گفتم:معلوم هست ماراکجا می برید؟این منطقه امنیت نداردومادرنزدیکی بوکان که درتصرف ضدانقلاب است می باشیم .شهیدکاوه بالبخندی که همیشه درابتدای صحبت برلب داشت گفت:تمام این منطقه رامثل کف دست می شناسم.نگران نباشید.درچندکیلومتری بوکان ،سمت راست،جاده شوسه ای قرار داشت ازمن خواست،درمسیرآن جاده حرکت کنم،ماپس ازعبورازمیان دشت وکوه به روستائی رسیدیم ماشین رادرمنطقه بلندترازروستاپارک کردم .شهیدبه 4نفرهمراه گفت:دراطراف روستامستقرشویدمابزودی برمی گردیم.نگذاریدکسی نزدیک شمابشود.                          من به همراه محمودواردده شدیم پس ازعبورازکوچه های تنگ وگلی درکنار منزلی ایستادیم .                                 شهیددرب خانه راکوبید.اهالی روستابه ماخیره شده بودندومارازیر نظرداشتند.فردی میانسال که دستاری کردی برسرش پیچیده بودبیرون آمد.شهیدبزرگوارپس ازاحوالپرسی گفت:آقاموسی ماموریتی داریم،سریع لباس بپوش که بایدبرویم .    پس ازبیرون آمدن ازخانه به سمت ماشین حرکت کردیم وبقیه بچه هاهم به ماپیوستندپس ازسوارشدن مسیرقبلی راطی کردیم تارسیدیم به جاده اصلی .درکنارجاده ماشین رامتوقف کرد.وازنیروهای تحت امرش خواست که جاده رامسدود کنند.اولین ماشین که ماشین کمپرسی بودازدور نمایان شد اورامتوقف کرد.وکارت ماشین وگواهینامه رانندگی ،راننده راگرفت .وازاوخواست که باموسی به سمت بوکان بروندوجنازه راکه درفلان مسجدبودتحویل وسپس به سپاه پاسداران سقزتحویل نماید.راننده ماشین ازمحمودخواست که ازاین کاراورامعذورکند.چون کارخطرناکی است.ولی شهیدباشجاعت ومهربانی گفت:؟آنها به شماکاری ندارند.

 

 

  درهمین حال سوارماشین شدیم و راننده و موسی را ترک کردیم و به سپاه برگشتیم تازه متوجه شده بودم که این بزرگوار کل منطقه کردستان وبعضی ازافرادسرشناس رادرشهرها وروستاها می شناسد.  ساعت 5 بعدازظهرشهیدکاوه رادیدم که باخوشحالی به طرف ماشین کمپرسی می رفت اوجنازه بسیجی شهیدراتحویل گرفت وصورت راننده وموسی رابوسیدومقداری پول به همراه کارت ماشین وگواهینامه رانندگی دراختیارراننده گذاشت.

 

 

ترور

 

 

رفتیم غذاخوری پرشنگ(از رستورانهای شهر سقز) با بچه ها گرم صحبت بودیم و انتظار می کشیدیم هر چه زودتر غذا را بیاورند، احساس کردم محمود خودش با ما هست ولی حواسش جای دیگری است. زیر چشمی به چند نفر تازه وارد نگاه کردم، از طرز نگاه محمود فهمیدم که وضعیت غیر عادی است. در همین حال محمود و یکی از بچه ها بلند شدند و دویدند طرف میز آنها، تا آمدم به خودم بجنبم، دیدم درگیر شدند، ما هم رفتیم کمکشان؛ همه را گرفتیم و دستبند زدیم ، لباس هایشان را دقیق گشتیم، چند تا کلت و نارنجک داشتند ، آن روز از خیر غذا خوردن گذشتیم، سریع آنها را به مرکز سپاه آوردیم و سپردیمشان دست حفاظت اطلاعات. خاطرم هست در بازجوئی ها، اعتراف کردند که          می خواستند کاوه را ترور کنند.

 

 

 عکس العمل حساب شده

راننده کامیونها می گفتند: اگه ما رو اعدام هم بکنین، با این همه مهمات به خط مقدم نمی رویم! وقتی صحبتها و اعتراضات آنها تمام شد، کاوه شروع کرد به صحبت، گفت: ما اینجا هیچ کس را با زور به خط نمی بریم، خیلی از این بچه ها که الان می بینیدشون، برای رفتن به خط گریه می کنن، سعی شون اینه که از هم سبقت بگیرند. بعد هم بدون اینکه یک کلمه درخواست ماندن از آنها بکند، گفت: انشاا... سعی می کنیم بار کامیونها تون رو همین جا خالی کنیم. کاوه وقتی ازدهام بچه ها را دید، گفت: بهتره بریم دفتر ما، بقیه حرفها را آنجا می زنیم. نیم ساعت نگذشته بود که جلسه کاوه با آنها تمام شد و همه شان آمدند بیرون، بعضی هایشان داشتند گریه می کردند. نمی دانم آن روز کاوه به آنها چه گفته بود که از این رو به آنرو شدند. همان روز کامیون ها همه ی مهمات را رساندند منطقه.

 

 

 راز آن دستور

نیروهای دشمن و نیروهای ضد انقلاب دست، به دست هم داده بودند و هم زمان آتش شدیدی می ریختند. از طرفی هم بالگردهای توپ دارشان ما را از بالا گرفته بودند زیر آتش. کاوه گاهی با وسواس خاصی دوربین می کشید روی مواضع دشمن، گاهی هم از طریق بی سیم با علی قمی صحبت می کرد و وضع دقیق نیروها را جویا می شد. بعد از نماز ظهر تصمیمی گرفت که هیچ کدام از ما دلیلش را نفهمیدیم. مسئول قبضه مینی کاتیوشا را صدا زد. نقشه ای را پهن کرد روی زمین و نقطه ای را به او نشان داد. گفت: این سه راهی را بکوب، کاوه ایستاده بود نزدیک او و هر چند لحظه فریاد می زد: رحم نکن، مهات بده، بزن، بزن! طولی نکشید که علی قمی تماس گرفت، صدایش هیجان و شادی خاصی داشت، گفت: محمود جان! ما رسیدیم روی ارتفاعات، تمام هدفها را گرفتیم. گل از گل محمود شکفت و به سجده افتاد، یادم هست همان روز مطلع شدیم حدود 300 نفر از عراقیها و ضد انقلاب، در سه راهی پشت سیاه کوه، به درک واصل شده اند و این برای همه عجیب بود. راز آن دستور کاوه پس از سالها هنوز برایم کشف نشده باقی مانده است.

 

 

 

 

 

خسته نمی شد

 

 

یکبار بعد از اینکه مدتها تو جبهه مانده بود، آمد مرخصی، با خودم گفتم: حتماً چند روزی می مونه، می تونم از سپاه مرخصی بگیرم و تو خانه بمونم. همون شب حاج آقای محمودی، از دفتر فرماندهی سپاه مهمانی داشت، چند تا از فرماندهان سپاه را با خانواده دعوت کرده بود، من هم دعوت بودم. محمود که آمد، به اتفاق رفتیم آنجا، بیشتر مسئولین سپاه هم آمده بودند، مردها یکجا و زنها اتاق دیگری بودند. نیم ساعتی بعد از شام آماده رفتن شدیم؛ تو حیاط به حاج آقای محمودی گفتم: آقا محمود را صدایش بزنین، بگید که ما آماده ایم، حاج آقا با تعجب نگاهی به من کرد و گفت: مگر شما خبر ندارین محمود رفته، یک آن فکر کردم اشتباه شنیدم! گفتم: کجا رفت؟ چرا به من چیزی نگفت؟ گفت: داشتیم شام می خوردیم که از منطقه تلفن زدند؛ کاری فوری با او داشتند، گوشی را که گذاشت ، پا شد رفت فرودگاه تا بره منطقه. نتوانستم خودم را کنترل کنم، زدم زیر گریه، دست خودم نبود آخر، چهار پنچ ساعت بیشتر از آمدنش نگذشته بود. بعدها که فهمیدم عراق تو منطقه والفجر9 پاتک زده و محمود باید بدون حتی یک لحظه درنگ به منطقه می رفت، به او حق دادم.

 

 

یک وضعیت بحرانی

چشمان محمود خیس اشک بود و داشت آهسته گریه می کرد. با تعجب پرسیدم چرا گریه می کنی آقا محمود گفت: حاج آقا! چطور راضی باشم که من فرمانده باشم آن وقت نیروهایم بروند جلوی تیرو گلوله، و من تو مشهد استراحت کنم. بی اختیار اشک تو چشمانم جمع شد. طبق نظر قطعی دکتر ها او باید تا مدت زیادی استراحت می کرد. همه شان سفارش می کردند که باید مواضبش باشیم. تحرک و فعالیتی نداشته باشد. اما احساس کردم که اگر باز مانع رفتنش بشوم، شاید مرتکب گناهی نابخشودنی شده باشم. حالا این من بودم که باید قید ماندن او را می زدم. بهش گفتم من دیگه مخالفتی ندارم که شما بری، اما به شرطی که قول بدی مواظب خودت باشی. اشک هایش را پاک کرد و خندید. آهسته به برادرم احمد گفتم: تا می توانی یواش بران که محمود به پرواز نرسد.احمد نیم ساعات بعد نارحت و دمق گفت محمود رفتش. با تعجب گفتم: مگر یواش نرفتی؟ گفت: یک ریز می گفت تند تر برو، تند تر برو. وقتی جلو منزلش رسیدیم. سریع ساکش رو آورد و با تحکم گفت، بشین اون طرف خودم می خواهم رانندگی کنم. گفتم، ولی آقا محمود شما به حاج آقا گفتید رانندگی نمی کنید ؟ گفت، اعتبار این حرف از خانه حاج آقا تا این جا بود، حالا بشین اون طرف. محمود با آخرین سرعت خودش را رساند به پای پرواز بالاخره او هم رفتنی شد؛ رفتنی که بی بازگشت بود.

 

 

بین لاله ها

 

 

هر روز سر ساعت مشخص می رفتیم دیدگاه، هر چه می دیدیم ثبت می کردیم و آنها را با روزهای قبل مقایسه می کردیم. یک روز همین طور که شش دانگ حواسم به کار بود، کسی پرده سنگر را کنار زد و آمد تو: سلام کرد، برگشتم نگاهش کردم، دیدم کاوه است او هر چند روز یک بار می آمد می نشست پشت دوربین و راه کارها را نگاه می کرد. کنارش ایستادم، شروع کرد به دوربین کشیدن روی مواضع دشمن. کمی که گذشت یک دفعه دیدم دوربین را روی یک نقطه ثابت نگه داشت، دقت که کردم، دیدم صورتش سرخ شده، چشمش به جنازه شهدایی افتاده بود که بالای ارتفاع 2519 جا مانده بودند، دشمن آن ها را کنار هم ردیف کرده بود تا روحیه ما را ضعیف کند، چند لحظه گذشت، کاوه چشمش را از چشمی های دوربین برداشت، خیس اشک بود، گفت:

 

 

" یکی پاشه بریم این شهدا را بیاریم، اینا رو می بینم از زندگی بی زار می شم."  این حرف ها همین طوری تو ذهنم بود تا شب دوم عملیات« کربلای 2 » که از قرارگاه حرکت کرد و رفت خط، هنوز یادم هست، آخرین تماسی که با بی سیم داشت، گفت: از بین لاله ها صحبت می کنم.

 

 

  تنفر

وارد تاسیسات سد که شدیم ،دیدیم کف ورودی سد نوشته اند

 

 

" محمود کاوه "

 

 

که هر کس آمد ، اسم محمود را لگد کند و  تو برود . بس که از    محمود متنفر بودند . 

 

 

ترس از محمود

 

 

نور سیگارشان را دیده بود . چهار نفر را فرستاد تا ببینند قضیه چیست . دو نفر کومله بودند ، یکی فرار کرده بود و یکی را گرفته بودند . ازش پرسید :" اینجا چکار می کردید" .طرف گفت :"شنیده بودیم قرار است کاوه بیاید. گفته بودند هروقت رسید خبر بدهید که مقر را خالی کنیم."در مورد کاوه دستور برای کومله عقب نشینی بی درگیری بود . درگیری را مدتی امتحان کرده بودند. دیده بودند فایده ندارد.

 

 

 

 

 

 کشف کاوه

بعدازعملیات آزادسازی بوکان یک شب دورهم جمع شده بودیم.ناصرکاظمی بعدازگوش کردن به صحبتها،آهی کشیدوگفت:«این عملیات هم تموم شدوبازمن شهیدنشدم.»بعدادامه داد:«البته من اگرشهیدهم نشدم ونتونستم باخون خودم خدمتی به اسلام بکنم،خیلی نگران نیستم.»این حرف اوباعث تعجب همه ماشد،چون اشتیاق اوبه شهادت رامی دانستیم.کاظمی گفت:«من کاری برای جمهوری اسلامی کردم که خیلی امیدوارم حق تعالی نظرعنایتش راشامل حالم کند.»همه کنجکاوشده بودندکه قضیه چیست.شهیدناصرکاظمی باآنکه ازریابه شدت تنفرداشت وبسیارآدم توداری بودگفت:«اون کاراینه که من کاوه رابرای جمهوری اسلامی کشف کردم ویقین دارم که کاوه می تواندمسئله کردستان راحل کند.»

 

 

 

اسیر گردن کلفت

 

 

یک اسیرگرفته بودیم،ازآن گردن کلفتها.به هیچ عنوان نم پس نمی دادوهیچ صحبتی نمی کردخیلی هم ادعاش می شد.مادوتامطلب رااحتیاج داشتیم بدانیم،یکی اینکه بقیه کوموله هاکجارفته اندودیگری اینکه بااسرای ماچکارکرده اند؟طرف لب ازلب برنمی داشت.می گفت:«گردنم روهم بزنید،چیزی نمی گم.»شهیدکاوه ازراه رسید.دست گذاشت روی شانه اسیروشروع کردباهاش قدم زدن .چنددقیقه بعدبرگشتند.شهیدکاوه جایی رانشان دادوگفت:«اون جارا بکنید.»خودش هم بایک گروه رفت دنبال کوموله ها آن اسیررا هم برد.ما جایی راکه اوگفته بودکندیم،جنازه بچه هایی که اسیرشده بودندراپیداکردیم.

 

 

 

تحول درنیروها

 

 

درجریان عملیات قدرآتش ازهرطرف به سمت بچه هاسرازیرمی شد.دراین حین دوهلی کوپتربه کوه اصابت کرده وآتش گرفته بودند.همه درتب وتاب بودندوسنگرگرفته بودند.شهیدکاوه به بالای یک قله رفت وصورتش رابه طرف آسمان کرده وبالبخندوتبسم برلب وباچشمانی گریان گفت:«خدایا!توخودت رزمندگان رایاری کن.خدایا!هرچه صلاح می دانی همان کن.»آنقدراین حرکت بچه هارامتحول کردکه خودمن تاساعتهابه اونگاه می کردم واشک می ریختم. 

 

 

                                                                                     نقل ازاصغرکمالی

 

 

 

لندکروز بسیجیها

 

 

دریکی ازسخنرانیهایم که درمقرتیپ ویژه شهداداشتیم،این حدیث شریف راازرسول اکرم(ص)نقل کردم که می فرماید:«خیول الغذاه خیولهم فی الجنه»یعنی رزمندگان اسلام باهمان مرکب سواری درجنگ واردبهشت می شوند.شهیدکاوه جلوآمدوگفت:«آری،سندهم دارد.»گفت:«تکلیف ما چیست؟ماکه بسیاری ازمرکبهارادرجنگ سوارشدیم ،مثل هلی کوپتروجنگنده وتانک ...،یعنی اگرخداوندفیض شهادت رانصیب ماکند،هرکدام ازاین مرکبهارااراده کنیم باآن واردبهشت می شویم؟»عرض کردم:«محتوی حدیث این رامی رساند».دراین موقع لبخندزدوگفت:اگرخدابخواهدومن شهیدشوم دوست دارم باهمین لندکروزکه همه بسیجیهاسوارمی شوندواردبهشت شوم،ان شاءالله.» 

 

 

 

پیرمردکرد

یکی ازنیروها،ازپیرمردکردی بازوراسلحه،چیزی گرفته بود.پیرمردآمده بودپیش شهیدکاوه وگلایه اش رابه اومی کرد.کاوه شخص موردنظرراخواست ودرجلوی پیرمردبه اوگفت:«راس می گه که به زوراسلحه ازش چیزی گرفتی ؟»گفت:«آره»پرسید:«چرااین کارروکردی؟»گفت:«این کردهاحقشونه،جلوی مامثل موش آب کشیده می شن ولی پشت سرمون هزارجورخیانت می کنن».شهیدکاوه گفت:«اسلحه اینوبگیرین وباهاش تسویه حساب کنین،این جورنیروهابه درد ما نمی خورن.»همین کارراهم کردیم. 

 

استراحت درقبر

 

 

عملیات بودکه درگیری به شدت ادامه داشت .شهیدکاوه هم یک ترکش خورده بود.اما اصلا به روی خودش نمی آورد.کم کم رنگ صورتش عوض شدومشخص بودکه حسابی ضعف کرده.باچندتاازبچه هارفتیم وبه اوگفتیم:«شمازخمی شدی،بایدبری عقب».گفت:«برم عقب چکار؟»گفتیم:«بایدبستری بشی واستراحت کنی.»گفت:«استراحت باشدبرای وقتی که توی گوررفتیم.اونجاآنقدربخوابیم واستراحت کنیم.امااینجابایدبجنگیم وحرکت کنیم.»

 

 

 

سایبان

 

 

من رفتم ویک سایه بان توی میدون صبحگاه درست کردم.  شهیدکاوه زنگ زدوپرسید:«داوود!واسه چی سایه بون روی سکوگذاشتی»؟گفتم:«بددرست کردم؟»گفت:«اگه برای منه بیابرش دار.خداروخوش نمی یادمن زیرسایه باشم،نیروهام توآفتاب وبارون».کلی دلیل ومنطق آوردم امانپذیرفت.گفت:«برش می داری یابگم برش دارن»؟گفتم«خوب براشمانه .اگه مهمون بیادچی؟زشت موقع سخنرانی آفتاب بتابه روسرش یاتوبارون خیس بشه .»دیگه چیزی نگفت وراضی شد،اما ادامه داد:«من روی اون سکونمی رم باشه برامهمونا.من ونیروهام توی یک سطحیم.نبایدبالا وپایینی وجودداشته باشه.»                                                                                          به هیچ وجه نمی خواست جایگاهش ازنیروهاش بالاترباشه. 

 

 

 

دورکعت نمازعشق

 

 

عملیات کربلای 2 بود.درآن گیرودارمحمودگفت:«می خواهم دورکعت نمازبخوانم.»بعدازنمازوقتی علت نمازخواندنش راپرسیدیم ،گفت:«این دورکعت نمازرابه دوعلت خواندم ؛یکی برای پیروزی برادرانی که به جلورفته اند،ودیگراینکه اگرخدامرالایق بداندهمچون مولایم امام حسین (ع)که آخرین نمازش رادرمیدان نبرددرروزعاشورابه جای آورد،این آخرین نمازم باشد... ».همانطورهم شدومحمودکاوه فرمانده قدرتیپ ویژه شهداکه همه ضدانقلاب ازنام اوهراس داشتنددرشب دوم عملیات کربلای 2 درمنطقه حاج عمران،براثراصابت ترکش ازناحیه سروپامجروح شدوپس ازچندلحظه درهمان نیمه شب درمیدان نبردروحش به آسمان پرکشدوشربت شیرین شهادت رانوشید،روخش شاد

 

 

 

پیام تسلیت

 

 

«اماما! تسلیت می گوئیم .آن افسری راکه گذاشته بودیددرجبهه کردستان ومثل شیردرمیان شیارهاوارتفاعات می غرید،شهیدش کردند.امروزشماحماسه کاوه رادرسقزببینید،درتپه های مریوان،درمهاباد،مردم مهابادسراپابرهنه درزیرپیکرپاک محمودبه سروسینه می زدندواشک می ریختند.شهیدکاوه یک پیام داشت وآن این بودکه ای ملت مسلمان ایران و ای دلاوران و ای جوانان خراسان سعی کنید که در این راهیان کربلا و در این کاروان کربلا، پشت سر ولایت فقیه حرکت کنید و خودش هم حرکت کرد و در این حرکت برای تحقق شعارهای خود، خونش صحرای کردستان را رنگین نمود و پیام خود را با خونش امضا کرد.»

 

 

متن کتاب کاوه فرزند کردستان

 

 

ای سرو، زاستواریت باید گفت وی عشق، زپایداریت باید گفت

 

 

ای فاتح صبح بر بلندای ظفر از شوکت پاسداریت باید گفت

 

 

آری، کاوه با آن آمادگی ها و مشخصات، چون به لباس سبز پاسداری از انقلاب اسلامی درآمد، شوکتی دیگر یافت، اگرچه در اوان ورود وی به سلک پاسداران انقلاب اسلامی، چندان کسی گمان نمی برد که آن پاسدار نوجوان نوخط، روزگاری به سرداری رشید مالک اشتر گونه ای غرور آفرین مبدل خواهد شد و موجبات افتخار و سربلندی انقلاب اسلامی، شهر مقدس و به ویژه خاندان بزرگوارش را فراهم خواهد آورد، سردار بزرگی که هم امروز آزادی و امنیت بخش بزرگی از زر خیزترین مناطق مسلمان و کردنشین کشور اسلامی مان، مدیون و مرهون رشادتها و مجاهدات وی و یاران گمنام دیگرش می باشد، سرداری که ابتدا بسیجی گونه به کردستان رخت بر کشید و پس از چندی به دیگر سرداران شهید سپاه همچون(شهید بروجردی) مسیح کردستان پهلو زد و بیرق فرو افتاده فرماندهی آن بزرگواران عاشق را بر افراشت و جای خالی آنها را پر نمود، سرداری که بعد ازشهادتش عالیرتبه ترین فرماندهان نظامی ارتش و سپاه و بلند مرتبه ترین مسؤولان دفاع مقدس به ارزشهای فوق العادة وجودی وی اعتراف نمودند و پر نمودن خلاء وی را سخت و صعب دانستند.

 

 

باری، زندگی نظامی و چریکی کاوه با ورود به سپاه آغاز گردید. او ابتدا شش ماه در سپاه مشهد خدمت نمود و آنگاه که استعداد و علائق رزمی و جهادی وی برای مسؤولان سپاه در مشهد آشکار گردید، برای یک دوره شش ماهه چریکی عازم تهران شد و در بازگشت به امر آموزش نظامی برادران سپاه و بسیج پرداخت. هنوز چندی از دوران تدریس فنون نظامی وی در پادگانهای آموزشی نگذشته بود که طی یک ماموریت شش ماهه جهت حفاظت از بیت شریف حضرت امام رضوان الله تعالی علیه به تهران عزیمت نمود و پس از طی ماموریت خاطره انگیز و شیرینش و با شروع جنگ تحمیلی عازم جبهه های جنوب گردید و البته با توجه به استعدادها و توان رزمی و تخصصی اش در آن بحبوحه بسیار مثمر ثمر واقع شد.

 

 

د رآن دوران تعمیم آموزش های چریکی و رزمی در بین آحاد مردم حزب الله، جدا مشهود بود، چه این که در شرایط غافلگیری نیروهای نظامی و دفاعی کشور، ورود مردم به عرصه های نبرد میتوانست معادله نظامی را (همچنان که بعدها شاهد آن بودیم) به نفع جمهوری اسلامی تغییر دهد، و لذا با همه تمایلی که شهید به ماندن در جبهه های نبرد داشت، بار دیگر برای آموزش برادران سپاه وبسیج به مشهد فراخوانده شد و در زمینه آموزش بار دیگر مشغول گردید، ولیکن جان بی تاب آن چریک کار آزموده و معتقد (اگر چه در حال آموزش نظامی و تمهید و مسلح نمودن بسیجیان و پاسداران بود) در شهر آرام نمی‌گرفت و لذا به هر قیمتی که شده در تلاش بود تا خود را به عرصه های خون و آتش برساند و از شرافت میهن حسین(ع) پاسداری کند.

 

 

بدین ترتیب بود که قفس شهر را تحمل نیارست. این بار عازم دیار محروم، مظلوم و گروهک گزیده و جنگ زده کردستان گردید. کردستان در آن زمان دچار مشکلات و شرایط تحمیلی فوق العاده ای بود. از یک سوتمام نوار مرزی کردستان درگیر با جنگی نابرابر و تحمیلی میان استکبار جهانی به مزدوری رژیم بعث عراق با مدافعان مظلوم جمهوری اسلامی بود و از دیگر سو، چپ نماهای آمریکایی و روسی از فرصت به دست آمده پس از پیروزی انقلاب به ویژه زمینه های موجود در منطقه که بر اثر اهمال و عملکردهای به شدت ضعیف و بعضا مشکوک برخی عناصر منتخب دولت موقت در آن منطقه، سوء بهره برداری تمام نموده و به آشوب و نا امنی تحت عنوان استقلال طلبی و خود مختاری دامن می زدند. در این میان تنها و تنها برادران رشید سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بودند که به مدد پشتیبانی اندک ارتش (که در آن شرایط و با وجود عناصری همچون بنی صدر و ژنرالهای ابقاء شده شاه، از کارایی چندانی برخوردار نبود) توانستند تا حدودی در مقابل موج فراگیر تبلیغات و تهاجمات ضد انقلاب که بعضا برخی از مردم منطقه را نیز فریفته بود، مقاومت نموده و حداقل حوزه های کوچک تحت نفوذ و ماموریت خویش را حفظ نمایند.

 

 

بدینگونه بود که شهید کاوه به عنوان کادر نیروهایی که از استان خراسان جهت آزادسازی شهر بوکان عازم کردستان بودند راهی کردستان گردید.

 

 

او در بدو ورود به کردستان به عنوان فرمانده یک گروه 12 نفره برگزیده شد و سپس با لیاقتها و شجاعتهایی که از خود نشان داد به عنوان مسؤول گروهان ضربت سپاه سقز منصوب گردید. بعد از چند عملیات غافلگیر کننده به فرماندهی عملیات سپاه سقز نائل آمد. در این زمان بود که با ناباوری همگان همراه تعداد بسیار قلیلی نیرو در عین کار شکنی های بنی صدر و باند نفوذی اش عملیات آزادسازی مرز بسطام را با شهامت غیر قابل وصفی طرح ریزی و چهل و پنج کیلومتر جاده مرزی را طی یک مرحله و در عرض بیست و چهار ساعت در قلب منطقه تحت نفوذ ضد انقلاب به همراه دیگر یارانش آزاد کرد، با انجام این عملیات یکی از راههای مهم ارتباط تغذیه ضد انقلاب داخلی با بعثیون متجاوز بسته شد و تعداد زیادی از آنان نابود شدند. این عملیات نه برای بعثیون و عمال داخلی شان(که در مقابل تهاجم غافلگیر کننده او جز تسلیم و یا نابودی راهی نداشتند) و نه برای نیروهای خودی، به راحتی قابل باور نبود و این عملیات موفق در آن شرایط که گاه با اصل پیروزی های به دست آمده را مورد تردید قرار می دادند! ودر آن زمان که سپاه از طرف بنی صدر و دار و دسته خائنش به عدم تخصص در جنگ متهم می شد اهمیت فوق العاده ای داشت. کاوه نیز از یورش تبلیغاتی آنها در امان نبود. اما این کارشکنیها و تبلیغات سوء در روحیه خلل ناپذیر کاوه کوچکترین اثری نداشت، بلکه با همکاری تنی چند از برادران متعهد از جمله سرتیپ صیاد شیرازی (که در آن زمان درجه سرگردی داشت) نقشه آزادسازی بوکان را طرح ریزی کردند. نقشه ای که باز هم با کارشکنی های بنی صدر خائن و باندش عملی نشد و به دنبال آن سرگرد صیاد شیرازی را توبیخ و بعد از خلع یک درجه از فرماندهی عملیات لشگر کردستان بر کنار کردند. این دسائس البته هیچ گونه خللی در اراده کاوه جهت پاکسازی و حاکمیت نظام جمهوری اسلامی در کردستان به وجود نیاورد بلکه با به کار بندی فنون تاکتیک رزم در شب، ضد انقلاب را در تنگنای سختی قرار داد که شاید بتوان او را بنیان گذار استفاده از این تاکتیک درکردستان دانست.

 

 

عملیاتهای پی در پی که از سوی وی طرح ریزی و اجرا می شد عرصه را بر ضد انقلاب تنگ ساخت تا جایی که بالا خره در مرحله اول برای زنده یا مرده کاوه سیصد هزار تومان و در مرتبه دوم برای سر او نیم میلیون جایزه تعیین نموده و تیمهای متعددی جهت ترور او مامور شدند که به لطف اللهی هیچ کدام موفق به انجام نیت شوم خود نگردیدند. این عمل نشان از دلهره ای بود که کاوه در قلب ضد انقلاب کردستان ایجاد کرده بود .

 

 

در این مدت با همه کار شکنی ها و تهدیدها دو بار تا آستانه آزاد سازی شهر بوکان پیش رفت و 17 کیلومتر از جاده سقز به بوکان را پاکسازی کرده و آزاد ساخت. هر جا نام کاوه در میان بود ضد انقلاب از ترس به مخفی گاهها می گریخت، آنها خوب می دانستند که در مقابل شجاعت، جسارت، کاردانی و تدابیر خاص عملیاتی و ایمان شگرف او تاب مقاومت ندارند در این زمان بود که جسارتهای بنی صدر از حد می گذشت و لذا با عزل وی اولین اقدام شهید کاوه آزاد سازی شهر بوکان بود، که به فرماندهی سردار شهید ناصر کاظمی صورت گرفت.

 

 

از این زمان به بعد موج پاکسازی جدی و همه جانبه کردستان با همت شهید محمد بروجردی، شهید ناصر کاظمی و شهید محمود کاوه هر چه کوبنده تر آغاز گردید. عملیات بعدی با وجود آغاز فصل زمستان در محور استراتژیک و مرزی بانه به سردشت به اجرا در آمد، هدف این عملیات شکستن محاصره شهر سردشت و ایجاد ارتباط بین سردشت و دیگر شهرهای کردستان از طریق راه زمینی بود. در این عملیات شهید کاوه به عنوان مسئول محور حماسه هایی آفرید که ذکر همه آنها میسر نیست و بالا خره نیز این عملیات به آزادسازی جاده بانه به سردشت و شکستن محاصره شهر سردشت منجر شد همچنین در این عملیات، زمینه تشکیل تیپ ویژه شهدا نیز فراهم گردید زیرا برادرانی مانند شهید بروجردی و شهید کاظمی با شهید کاوه، شهید گنجی زاده و شهید قمی بیشتر آشنا شده و اسکلت بندی تیپ را با انتخاب نیروهای زبده و ورزیده این عملیات پی ریختند.

 

 

از اوایل سال61 به همت همین برادران، تیپ ویژه شهدا جهت پاکسازی و انهدام کامل بقایای ضد انقلاب از کردستان تاسیس گردید.

 

 

خبر تاسیس این تیپ و اینکه شهید کاوه به عنوان فرمانده عملیات تیپ در نظر گرفته شده مانند توپ در کردستان صدا و ضد انقلاب را دچار هراس و یاس کامل نمود. رادیوهای بیگانه نیز طبق معمول با پخش اکاذیب سعی در مخدوش ساختن تیپ ویژه شهدا نمودند، به عنوان نمونه رادیو عراق گفت: ایران چند نفر از پاسداران خود را به اسرائیل فرستاده تا طی یک دوره شش ماهه جهت سرکوب خلق کرد آموزشهای مخصوص را فرا گیرند !!

 

 

رادیوهای دیگر نیز با تعابیری کم و بیش این چنین از تاسیس تیپ ویژه شهدا که به یاد و بزرگداشت شهدای مظلوم کردستان چنین نام گرفته بود خبر دادند.

 

 

آری، تیپ ویژه شهدا با داشتن سردارانی اینچنین کار آزموده، شجاع، پرتحرک، و سلحشور که تا نیل به هدف، دمی آسایش و راحت را بر خود حرام کرده بودند، توانست در مدتی کوتاه تشکیل شده و فتوحات خود را همزمان با پیروزیهای بزرگ رزمندگان اسلام در جبهه های جنوب آغاز نماید.

 

 

اولین عملیات تیپ ویژه شهدا آزادسازی سد استراتژیک بوکان و جاده 47 کیلومتری آن بود که در آن زمان به وسیله ریاست محترم مجلس شورای اسلامی حجه الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی و مهندس میر حسین موسوی نخست وزیر به عنوان یک پیروزی مهم و تعین کننده علیه ضد انقلاب داخلی ستوده شد.

 

 

بعد از آن بلا فاصله عملیات آزادسازی جاده صائین دژ به تکاب آغاز شد. این عملیات هم با پیروزی کامل، بار دیگر ضد انقلابیون خائن را مستاصل نمود.

 

 

آوازه تیپ ویژه شهدا فرماندهان و عملیاتهای شگفت آورش آنچنان ضد انقلاب را متحیر ساخت که به کلی روحیه خود را از دست داده و در مقابل هر یورش رزمندگان اسلام خصوصا اگر مطلع می شدند که تیپ ویژه شهدا در مقابلشان قرار دارد و یا کاوه فرماندهی عملیات را به عهده دارد، فرار را بر قرار ترجیح داده و می دانستند که مقاومت در مقابل کاوه بر ایشان جز خسارت و انهدام فایده ای در بر نخواهد داشت. به همین علت تیپ ویژه سعی داشت ضد انقلاب را از حضورش در مناطق مورد نظر برای اجرای عملیات غافل نگه دارد تا در یک مصاف رو در رو ضربات کوبنده خود را پیش از فرار بر آنان وارد سازد.

 

 

پس از آزاد ساختن جاده صائین دژ به تکاب، تیپ ویژه شهدا در یک عملیات حیرت انگیز دیگر، منطقه کلیه واشتوزنگ را در یک مرحله پاکسازی کرد، به طوری که ضد انقلاب مجبور شد زندان خود را در منطقه تخلیه کرده و به طرف خاک عراق عقب نشینی نماید.

 

 

در چنین شرایطی تیپ ویژه شهدا با سازمان منسجم و تجربه های به دست آمده از عملیاتهای متعدد و بزرگ قبلی و به کار گیری تاکتیکهای جنگ چریکی و سرعت عمل در غافلگیری دشمن، توان آن را یافته بود تا ضربه اساسی را که پایان دهنده فتنه ضد انقلاب باشد به آنها وارد سازد. در این راستا طرح و برنامه آزادسازی محور استراتژیک مرزی پیرانشهر به سردشت که قطب سیاسی، نظامی به شمار آمده و مرکزیت ضد انقلاب در آن قرار داشت ریخته شد. انجام این عملیات به منزله در هم شکستن ستون فقرات ضد انقلاب در کردستان بود، البته همه کسانی که دست اندرکار مبارزه با ضد انقلاب در کردستان بودند پاکسازی این محور را بس مشکل و حتی محال دانسته با توجه به در پیش بودن فصل سرما و زمستان، انجام عملیات را گاه بیهوده و خطرناک می دانستند در حالیکه شهید کاوه به اتفاق دیگر بنیانگذاران تیپ ویژه شهدا عزمی جزم برای انجام این عملیات داشته و بر این اعتقاد بودند که دشمن را نباید لحظه ای مهلت داد و لذا با توکل به خدا عملیات آزادسازی محور پیرانشهر سردشت را آغاز کردند. در این عملیات ضد انقلاب نیز تمامی توان خود را علیه تیپ ویژه شهدا بسیج کرد و حتی بعثیون عراق به آنها کمک کردند و ر عین حال سه ماه جنگ مداوم و شانزده مرحله عملیات مؤفقیت آمیز به آزادسازی محور پیرانشهر سردشت و الحاق نیروهای این دو شهر، در هم کوبیده شدن مرکز تیمهای ضد انقلاب و انهدام مرکز رادیویی آنها، آزادسازی ارتفاعات استراتژیک مرزی منطقه مانند آلواتان و جاسوسان و آزادسازی زندان دوله‌تو و انهدام ادوات و امکانات فراوان آنها و کشتن بیش از 750 نفر از ضد انقلاب و آزادسازی بیش از 120 کیلومتر جاده انجامید و عملیات به پیروزی کامل رسید.

 

 

این فتح بزرگ به منزله فتح الفتوح نبردهای کردستان بوده و انعکاس جهانی آن با سیل دروغ و بهتان رادیوهای بیگانه جهت خدشه دار ساختن این واقعیت همراه بود. نقش اصلی و اساسی در این عملیات را شهید محمود کاوه بر عهده داشت، زیرا در طی مرحله اول و دوم عملیات اولین و دومین فرمانده تیپ ویژه شهدا، برادر ناصر کاظمی و برادر محمد گنجی زاده به فیض شهادت نائل آمدند و از آن به بعد فرماندهی عملیات را شهید کاوه به عهده گرفت و نگذاشت که این شهادتها حتی لحظه ای روند عملیات را کند یا متوقف سازد. حتی زمانی که معاونش برادر عباس ولی نژاد در مرحله ما قبل آخر به شهادت رسید هیچگونه خللی در اراده آهنیش جهت پاکسازی محور راه نیافت و در زیر بارش برف شدید به عملیات ادامه داد چه اینکه به خوبی می دانست که پیام تمام آن خونهای پاک، تاکید بر ادامه روند ریشه کن سازی ضد انقلاب از کردستان است.

 

 

تعداد عملیاتهایی که به وسیله شهید کاوه علیه ضد انقلاب فرماندهی شده آنقدر زیاد است که ذکر نام تمامی آنها در اینجا میسر نیست.

 

 

شهید کاوه،پس از به نتیجه رساندن زحمات مظلومانه چریکهای مجاهد اسلام در کردستان، جهت تحقق بخشیدن به سخن حضرت آیت الله خامنه ای که فرموده بودند: تیپ شهدا فقط تیپ کردستان نیست بلکه تیپ نیاز و دعوت به مبارزه است. برای به کارگیری تیپ در عملیاتهای ویژه برون مرزی اصرار داشت تا با استفاده هرچه بیشتر از تخصص های پارتیزانی در زمینه جنگ ایران و عراق ضربات کوبنده ای به رژیم بعث عفلقی وارد سازد.

 

 

بدین ترتیب در سال 62 تیپ ویژه در اولین عملیات برون مرزی خود(والفجر2) شرکت کرد و از آن به بعد در عمده عملیاتهای برون مرزی چون والفجر 3 ـ والفجر 4 ـ عملیات بدرـ قادرـ والفجر9 ـ شرکت فعال و افتخار آفرین داشت.

 

 

شهید کاوه همیشه راهگشای عملیاتها بود، هر جایی که کار گره می خورد او گره گشا بود هر کجا که از عزم وارده رزمندگان کاسته می شد، اراده پولادین شهید کاوه به همه آن عزیزان روحیه ای تازه می بخشید.

 

 

 

 

شهیدی که از شاگردی به استادی رسید

 

 

ویژه‌نامه - ویژه نامه حماسه آفرینان سرزمین خورشید - مورخ پنج‌شنبه 1390/06/31 شماره انتشار 17939

 

 

شهید کاوه از نگاه مقام معظم رهبری

 

 

یک لشکر را یک جوان بیست و چهار- پنج ساله اداره می کند در حالی که در هیچ جای دنیا افسری به این جوانی پیدا نمی شود که یک لشکر را اداره کند. چند صد نفر یا چند هزار تا انسان را این رهبری می کند، در کجا؟ نه در مسافرت به سوی فلان زیارتگاه یا فلان ییلاق، در میدان جنگ ، زیر آتش ، در مقابله با تانک های دشمن با وجود آن همه مانع یک جوان بیست وچند ساله، چند هزار آدم را شما می بینید دارد هدایت می کند؛ با سازماندهی می برد جلو، خط را می شکند، دشمن را تار و مار می کنند، اسیر هم می گیرند، منطقه هم اشغال می کنند و مستقر می شوند. پس نظامی گری هم در معجزه گری انقلاب و سازندگی انقلاب وجود دارد، نه فقط معنویت. اما بالاتر از نظامی گری این معنویت و تقوای جوانان است، که آن را هم دارند.

 

 

مرحوم حضرت آیت ا...شیرازی، امام جمعه فقید مشهد

 

 

شهید کاوه از نمونه مردانی بود که می تواند در تاریخ دفاع مقدس امت اسلامی ایران، به عنوان اسطوره پایمردی، شجاعت و ازخودگذشتگی به حساب آید. جوان شیردلی که دشمن از وحشت پیکار با او خواب آسوده نداشت و نام آمیخته با محبت وی، بی پناهان مظلوم را در خطه کردستان، شادی و آرامش می بخشید. فرمانده صف شکنی که با پناه گرفتن در سنگر قلب استحکام یافته از ایمان خویش، بی نیاز از سنگر خاک و سنگ بود، اینک به سوی محبوب شتافته و قفس تن را به یادگار گذاشته است.

 

 

سردار شوشتری

 

 

شهید کاوه در مقابل توطئه شرق و غرب در کردستان ایستادگی کرد و درمقابل توطئه شرق و غرب تدبیر و فرماندهی کرد. کاوه در کردستان به همه این ها سیلی زد.

 

 

سردار شهید محمد فرومندی

 

 

امشب باید به امام تسلیت بگوییم. برای این که علمدار جبهه کردستان، محمود کاوه را شهید کردند. حضرت امام تسلیت به شما می گوییم، چرا که آن افسری که در جبهه کردستان گذاشته بودید و مثل شیر می غرید و در شیارها و ارتفاعات دشمن منافق را قلع و قمع می کرد شهید شده است برادران! می دانید امروز در مشهد چه خبر بود؟ مرد و زن در مشهد، پابرهنه توی کوچه ها و خیابان ها می دویدند و به امام رضا(ع) تسلیت می گفتند.

 

 

زمین و زمان اشک می ریخت. دریایی از مردم عاشق امام و اسلام، در خیابان های اطراف حرم می چرخیدند. روی دستشان فقط یک گل بود و آن هم پیکر برادر شهیدمان محمود کاوه بود. نمی دانید وقتی خبر شهادت محمود را شنیدم چه حالی پیدا کردم. ما خیلی فرمانده شهید دادیم، ولی نمی دانم محمود چه کرده بود، چه طور جنگیده بود و چه افتخاراتی برای اسلام ایجاد کرده بود که جدا مرا تکان داد و من می دانم که تمام مردم خراسان را تکان داد. البته شهادت مزدکار محمود بود خداوند این انسان ها را وقتی در یک شرایطی قرار می دهد و می بیند در تمام امتحانات با بهترین نمره قبول می شوند، آن ها را می پذیرد محمود شهید شد اما ریشه ضدانقلاب را درآورد. کموله و دموکرات را بیچاره کرد حماسه کاوه را باید در سقز و تپه های مریوان دید.

 

 

سرتیپ شهید حسن آبشناسان – فرمانده لشکر 23 نوهد – می گوید

 

 

اگردر دنیا یک چریک پاکباخته و دل باخته به اسلام و حضرت امام(ره) وجود داشته باشد، محمود کاوه است و هر رزمنده ای که بخواهد خوب پخته و آبدیده شود باید با تیپ ویژه شهدا پیش برود

 

 

کاوه انسانی پاکباخته و چریکی بزرگ است که در عمل وجنگ، چریک شده نه با درس های تئوری. وجود ایشان برای سپاه و برای جمهوری اسلامی بسیار ارزشمند است. او هیچ گاه به دشمن پشت نمی کند. اگر در دنیا یک چریک پاکباخته و دلباخته به اسلام و امام وجود داشته باشد، محمود کاوه است و هر رزمنده ای که بخواهد خوب پخته و آب دیده شود باید به تیپ ویژه شهدا، پیش کاوه برود.

 

 

امیر سپهبد شهید علی صیاد شیرازی

 

 

با اطمینان می توان گفت که شهید عزیز، کاوه که افتخار هم رزمی نزدیک با او را دارم از اسوه های مجاهدین فی سبیل ا... است و هرچند معرفت اندکمان از کتاب آسمانی، قرآن کریم به ما شهامت لازم را نمی دهد که این اسوه جبهه های نور را با مصادیق قرآنی تطبیق دهیم ولی در سایه الطاف پروردگار متعال و امید به استغفار در درگاهش محمود عزیز را حزب ا... واقعی می دانیم و با صفات و ویژگی هایی که در شخصیت این رزمنده پرتوان سراغ داریم او را مشمول آیه شریفه« رضی ا...عنهم و رضوا عنه ...» می دانیم.

 

 

شهید کاوه انسانی بود که نقش مطمئنی داشت و گویا زمزمه آوای الهی «ارجعی الی ربک راضیه مرضیه، فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی» در قلب و روحش استمرار داشت.

 

 

شهید کاوه شجاع و با شهامت بود و اغلب با نیروی اندک بر پیکره کثیر دشمن می تاخت زیرا که در برآوردهایش توان و قدرت رزمنده در راه خدا را ده برابر دشمن محاسبه می کرد.

 

 

-سردار شهید اصغر رمضانی

 

 

نفوذ کلام عجیبی داشت، به خصوص روی مسئولان و بازاریان استان.

 

 

در یک مرحله یادم هست تعدادی از مسئولان استان آمده بودند پادگان لشکرویژه شهدا، برادر کاوه برایشان سخنرانی کرد و از کمبودها گفت . بعد از آن آن قدر کمک های مردمی سرازیر شد به سمت ما که همه انبارهایمان پر امکانات شد.

 

 

مادربزرگوار سردار شهید محمود کاوه

 

 

من هم مانند خیلی از مادرها ناراحت بودم. ولی باز با خودم فکر کردم، مگر خون محمود من از خون شهید بهشتی، باهنر و ... سرخ تر است. راه آن ها یکی بود، محمود هم راه آن ها را ادامه داد، رفت کردستان. هفت مرتبه در کردستان مجروح شد و از ناحیه شکم و دست آسیب دید، دفعه آخر که مجروح شد ترکش توی سرش بود. وقتی او را به بیمارستان امام حسین آوردند، امیدی به زنده ماندنش نداشتیم و می گفتیم به شهادت می رسد؛ به لطف خدا باز هم خوب شد و از بیمارستان مرخص شد بعد از بهبودی برای بار آخر به جبهه رفت که در «کربلای ۲» در «حاج عمران» شهید شد.

 

 

فاطمه عمادالاسلامی:

 

 

یک بار بعد از این که مدت ها در جبهه مانده بود، آمد مرخصی ، با خودم گفتم: حتما چند روزی می ماند، می توانم از سپاه مرخصی بگیرم و در خانه بمانم. همان شب حاج آقای محمودی، از دفتر فرماندهی سپاه مهمانی داشت، چند تا از فرماندهان سپاه را با خانواده دعوت کرده بود، من هم دعوت بودم. محمود که آمد، به اتفاق رفتیم آن جا، بیشتر مسئولان سپاه هم آمده بودند، مردها یک جا و زن ها اتاق دیگری بودند. نیم ساعتی بعد از شام، آماده رفتن شدیم؛ در حیاط به حاج آقای محمودی گفتم: آقا محمود را صدا بزنید ، بگویید که ما آماده ایم ،حاج آقا با تعجب نگاهی به من کرد و گفت: مگر شما خبر ندارید محمود رفته است، یک آن فکر کردم اشتباه شنیدم! گفتم: کجا رفت؟ چرا به من چیزی نگفت؟ گفت: داشتیم شام می خوردیم که از منطقه تلفن زدند؛ کاری فوری با او داشتند، گوشی را که گذاشت، پا شد رفت فرودگاه تا برود منطقه نتوانستم خودم را کنترل کنم، زدم زیر گریه، دست خودم نبود ... آخر، چهار پنج ساعت بیشتر از آمدنش نگذشته بود. بعدها که فهمیدم عراق در منطقه والفجر ۹ پاتک زده بود و محمود باید بدون حتی یک لحظه درنگ به منطقه می رفت، به او حق دادم.

 

 

علی خسروی:

 

 

گفتم: برادر کاوه تا ساعت سه شب جلسه داشته، الان هم از شدت خستگی خوابیده است ، بعدا بیایید، گفتند: ما می خواهیم برویم شهرستان، شاید دیگر نتوانیم آقای کاوه را ببینیم، می خواهیم با او خداحافظی کنیم،چند تا عکس هم بگیریم. همه با اصرار می خواستند کاوه را بیدار کنند. دیگر داشتم کلافه می شدم که کاوه بیدار شد و صدایم زد، رفتم داخل اتاق، پرسید: این سر و صداها برای چیست؟ گفتم: چند تا بسیجی آمدند اصرار دارند که شما را ببینند، من هرچه کردم حریفشان نشدم، کاوه آمد بیرون، همراه آن ها از ساختمان فرماندهی زد بیرون، وقتی نگاه کردم تازه فهمیدم این ها تنها نیستند و عده زیادی آن طرف تر منتظرند. یک ساعتی طول کشید تا محمود برگشت، جلو رفتم و گفتم: صلاح نبود شما در این هوای سرد رفتید؛ یک جوری راضی شان می کردیم، نمی رفتید. با خنده گفت: نه! ما دینمان به این ها خیلی بیشتر از این حرف هاست؛ از این گذشته این ها دلشان به همین خوش است و بالاخره خودش یک عاملی است برای جذب دوباره آن ها به جبهه.

 

 

علی صلاحی:

 

 

تازه از مرخصی آمده بودم که محمود دست مصطفی شاکری را گذاشت در دستم و گفت: می روی برایش خواستگاری، دختر خوبی را پیدا می کنی، بعد هم خبرم کن برای مراسمش بیایم. می دانستم عمویم دنبال دامادی است که دین و ایمان داشته باشد. جریان مصطفی را برایش گفتم و موضوع خواستگاری از یکی از دخترانش را پیش کشیدم. راحت تر از آن چه که فکرش را می کردم، موافقت کرد. موضوع را به محمود خبر دادم، کلی خوشحال شد. آن موقع منطقه بود. گفت: هر طور شده خودم را برای شب جمعه می رسانم. همه چیز فراهم بود، فقط منتظر بودیم تا محمود بیاید و در حضور او خطبه عقد خوانده شود. او همان روز از مشهد زنگ زد و گفت: ساعت دو بعدازظهر حرکت می کنم طرف گناباد. به حساب ما، باید ساعت شش بعدازظهر می رسید؛ ولی تا ۱۲ شب خبری از او نشد. دلمان به هزار راه رفت، همه می دانستیم او آدم بدقولی نیست. آن شب بالاخره ساعت دوازده و نیم رسید. بعد از کلی معذرت خواهی گفت: بعضی از بچه های تیپ در شهرهای سر راه، جلوی من را گرفته بودند، حریفشان نشدم. او را بین راه چند جا واداشته بودند تا برای مردم سخنرانی کند. فردا که مردم فهمیدند کاوه آمده فخرآباد، همه جمع شدند جلوی در خانه، گاو و گوسفند آورده بودند که جلوی پای محمود قربانی کنند. محمود نگذاشت، گفت: اگر این کار را بکنید، فخرآباد نمی آیم.

 

 

ابراهیم پورخسروانی:

 

 

یکی از بچه ها به شوخی پتویش را پرت کرد طرفم. اسلحه از دوشم افتاد و خورد به سر کاوه. کم مانده بود سکته کنم؛ سر محمود شکسته بود و داشت خون می آمد. با خودم گفتم: الان است که یک برخورد ناجوری با من بکند. چون خودم را بی تقصیر می دانستم، آماده شدم که اگر حرفی، چیزی گفت، جوابش را بدهم. کاملا خلاف انتظارم عمل کرد؛ یک دستمال از جیبش در آورد، گذاشت رو زخم سرش و بعد از سالن رفت بیرون. این برخورد از صد تا سیلی برایم سخت تر بود. دنبالش دویدم. در حالی که دلم می سوخت، با ناراحتی گفتم: آخر یک حرفی بزن، چیزی بگو، همان طور که می خندید گفت: مگر چی شده؟ گفتم: من زدم سرت را شکستم، تو حتی نگاه نکردی ببینی کار کی بوده است همان طور که خون ها را پاک می کرد، گفت: این جا کردستان است از این خون ها باید ریخته شود، این که چیزی نیست. چنان مرا شیفته خودش کرد که بعدها اگر می گفت: بمیر، می مردم.

 

 

محمد یزدی:

 

 

علاوه بر مربیگری، مسئول کمیته تاکتیک هم بود. از آموزش ایست و بازرسی گرفته تا آموزش جنگ شهری و کوهستان را باید درس می داد. همه هم به صورت عملی. یک روز به او گفتم: تو که این قدر زحمت می کشی، کی وقت می کنی به خودت و خانواده ات برسی؟ گفت: حالا وقت رسیدن به خانه و خانواده نیست. مکثی کرد و ادامه داد: مگر نمی بینی دشمن در کردستان و جاهای دیگر دارد چه کار می کند؟ گفتم این که می گویی درست است، اما بالاخره خانواده هم حقی دارند،حداقل هر از گاهی باید یک خبر از خانواده ات هم بگیری. گفت: به نظر من در این دوره و زمانه، انسان همه هست و نیستش را هم فدای اسلام و انقلاب بکند، باز هم کم است. الان اگر لحظه ای غفلت کنیم، فردا مشکل بتوانیم جواب بدهیم. نه محمد، فعلا وقت استراحت و سرزدن از خانواده نیست.

 

 

شهید ناصر ظریف:

 

 

هرکسی چیزی گفت، تا این که نوبت به محمود رسید. گزارشی از وضعیت منطقه داد، بعد خیلی جدی و محکم گفت: ما باید با ضد انقلاب برخورد قاطع داشته باشیم، باید ریشه شان را بکنیم. همه سراپا گوش بودند، گاهی لبخند می زدند و با بغل دستی شان پچ پچ می کردند. نتیجه جلسه هم این شد که تا آخر دهه فجر کاری به کار ضدانقلاب نداشته باشیم. همین که جلسه تمام شد بچه ها دور صیاد را گرفتند. از طرز نگاهش معلوم بود خیلی از کاوه خوشش آمده است همان طور که دست کاوه را در دستش گرفته بود، گفت: آقا محمود مواظب خودت باش! ما حالا حالاها به تو احتیاج داریم.

 

 

بچه ها گفتند: ضدانقلاب در جاده بوکان کمین گذاشته است و همه رفتند آن جا با آن ها درگیر شده اند؛ با یک طرح آن ها را محاصره کردیم، هنوز درگیری تمام نشده بود که محمود رسید. تا رفتم وضعیت را برایش توضیح بدهم ناباورانه به من تشر زد و گفت: مگر تو امروز جلسه نبودی؟ مگر نشنیدی که گفتند درگیر نشوید؟ گفتم: بابا ضد انقلاب کمین زده! عذرخواهی کرد و بعد هم با خنده گفت: نه، مثل این که باید طور دیگری برخورد کنیم. بلافاصله افتاد جلو و شروع کرد به تعقیب ضد انقلاب.

 

 

دریابان علی شمخانی،هم رزم کاوه:

 

 

برادر کاوه فرمانده ی تیپ قهرمان ویژه ی شهدا :

 

 

خدا قوت که بازوهای رزمندگانتان قوت دیگری به اسلام پرعظمت بخشیده است . محکم باشید، با قدرت و تدبیر، بدون احساس خستگی، دشمن فرسوده ی شکست خورده را به ذلت بنشانید و آوای عظیم اسلام را با عظمت تر سازید.

 

 

برادر عزیز! دشمن پیش روی شما دیگر نیروئی ندارد. دو گردان به اصطلاح کماندو، که تنها دلیل نامگذاریشان فقط لباس ویژه است را در پیش رو دارید، به پیش بروید و از این فرصت الهی استفاده ی لازم را برده عجز کفار را با قدرت به نمایش بگذارید . شما عنایت پروردگار را دیشب خوب لمس کردید ماه شب پانزدهم ، آنچنان با ابر مامور از جانب خدا، پوشانیده شد که هرگز توسط هیچ ذهن علیلی قابل درک نیست، این الطاف همچنان ادامه دارد. استفاده لازم را باید ببرید . بشتابید که نصر الهی در انتظار است .

 

 

 

سردارمحمدقالیباف؛ هم رزم شهید کاوه:

 

 

من قبل از اینکه این شهادت را به خانواده شهید کاوه و مردم خراسان تبریک و تسلیت بگویم، باید به مظلومین کردستان تسلیت عرض کنم؛ زیرا حضور شهید کاوه در کردستان از یک طرف سایه ای بر سر مظلومین آن دیار بود و از طرف دیگر مظهر خشم و شجاعت و شهامت بوده و خواب را حت را از چشمان ضد انقلاب ربوده بود، پس از فرمان امام امت مبنی بر اینکه هر کس می تواند اسلحه به دست گیرد به جبهه برود، شهید کاوه به کردستان رفت و هیچگاه به خانه برنگشت، مگر با برانکارد و با حال مجروحیت . . .

 

 

آنهایی که از نزدیک با شهید کاوه آشنا بودند می دانند که او از چه تحرکی برخوردار بود، آسودگی و آرامش را، حتی برای یک لحظه دوست نداشت، اصلا نمی خواست در جائی واقع شود که راحت زندگی کند؛ همیشه دوست داشت در راه اسلام، در راه انقلاب و در خطرناکترین جاهایی باشد که انقلاب به وجودش نیاز دارد . یادم می آید در همین پادگان «سردادور »ـ من آنروزها بسیجی بودم ـ موقعی که می آمد به عنوان مربی به ما آموزش بدهد می دیدیم که با بقیه مربی ها فرق دارد . اصلا راه رفتن این شهید، حاکی از این بود که دیگر این نمی تواند در جای خود بایستد و راحت باشد. راه رفتنش هم از یک تحرک خاص برخوردار بود ضد انقلابی که وارد خاک ایران می شد همین قدر که احساس می کرد سپاه کاوه و خود کاوه در منطقه حضور دارند، بدون اینکه درگیری ایجاد کند منطقه را ترک می کرد و می رفت . در این اواخر که می نشستیم، با او صحبت می کردیم، می گفتیم از کردستان چه خبر؟ می گفت: ما هر جایی که میرویم، ردپایی از آنها نیست. به گردانهای جند الله و بقیه ی نیروهایی که در کردستان بودند می گفت : شما بروید درگیری با ضد انقلاب را شروع کنید، به صورتی که ندانند ما« تیپ ویژه شهدا » هستیم؛ وقتی که درگیری شروع شد، بروید کنار تا ما یک دست و پنجه ای با آنها نرم کنیم. اینها حتی تاب و تحمل مقاومت در مقابل سپاه کاوه را نداشتند . از خصلتهای خوب دیگری که در وجود شهید کاوه بود، شجاعت این شهید عزیز بود. او در بین فرماندهان سپاه اسلام، در شجاعت نمونه بود . هر جا که می خواست به قلب دشمن بزند، اول خودش اسلحه به دست می گرفت می افتاد جلو، بقیه را هم دنبال خودش می برد . . . یادم هست عصر بود . در باختران جلسه داشتیم . خبر رسید که احتمالا عراقیها امشب به حاج عمران حمله کنند؛ تا این را گفتند، ناخدا گاه همه چشمها خیره شد به سوی کاوه، یعنی منتظر بودند که ببیننند کاوه چه می کند؛ معتقد بودند که مشکل آنجا به دست کاوه حل می شود. خودش هم این را می دانست . همان لحظه بلند شد، رفت و گردانهایش را آماده کرد. آن شب عراقیها به حاج عمران حمله کردند، اما صبح روز بعد که کاوه وارد عمل شد، بعد از یک جنگ تن به تن، عراقیها را فراری داد و تعداد زیادی از آنها را کشت، ارتفاعات را هم پس گرفت .

 

 

 

سردارسرلشکر رحیم صفوی ،هم رزم شهیدکاوه:

 

 

شهید کاوه تجسم عینی آیه شریفه‌ای است که در وصف یاران پیامبر اسلام(ص) می‌فرماید :

 

 

«والذین معه الشداء علی الکفار رحماءُ بینهم» او در مقابل کفار، کومله، دموکراتها رحم نمی‌کرد و آنها را با خشم و غضب خود و آتش تفنگ و رگبار گلوله‌ها به سزای جنایتکاری‌هایشان می‌رساند، او کسی بود که محورهایی را که می‌گفتند غیر قابل باز شدن است مثل محور پیرانشهر به سردشت را با ایمانی قوی و دلی مطمئن فتح می‌کرد.

 

 

 

 

 

علی اسلامی:

 

 

یک روز به خودم جرات دادم و از او پرسیدم: از کجا شروع کردی که کاوه شدی؟ گفت: از یک عملیات شروع شد، محل عملیات یک روستا بود؛ برای پاکسازی باید تپه ای را که مشرف به آن جا بود تصرف می کردیم، این ماموریت به من و چند نفر دیگر داده شد، به نزدیک ارتفاع که رسیدیم، دیدیم چند نفر ضد انقلاب هم به سمت همان ارتفاع بالا می روند، بدون معطلی درگیر شدیم. غیر از چهار- پنج نفر پیش مرگ کرد که با من بودند، بقیه فرار کردند،به بچه های پایین هم گفته بودند کاوه شهید می شود. تا به بالای ارتفاع رسیدیم، یک ضدانقلاب کشته شد و بقیه شان فرار کردند. بلافاصله چند تا ا...اکبر گفتیم و به نیروهای پایین اشاره کردم بیایند بالا. صحبتش تا به اینجا رسید خندید و دیگر چیزی نگفت.

 

 

حسن عماد الاسلامی:

 

 

از وقتی بچه ها فهمیده بودند که من برادر خانم کاوه هستم، مهربانی شان نسبت به من بیشتر شده بود. یک روز تصادفی محمود را در گوشه دنجی از پادگان دیدم. با کلی شک و تردید جلو رفتم، سلام و احوال پرسی کردم، شک و تردیدم از این بود که شاید بازهم تحویل نگیرد و سرد برخورد کند، ولی بر عکس روزهای قبل دیدم گرم گرفت، گفت: حسن، تا می توانی اطراف من نیا و خیلی چیزها را از من نخواه! آهی کشید و انگار که بخواهد حرف دلش را بگوید، ادامه داد: از این ها گذشته، وقتی تو هی بیایی پیش من، می ترسم نتوانم از پس فرماندهی و مسئولیتی که خدا و اهل بیت(ع) از من خواستند بر بیایم و در نهایت، بین تو و بقیه تبعیض قائل بشوم و خدای ناکرده، بکنم آن کاری را که نباید، حرف هایش عین یک مسکن آسمانی آرامم کرد. آن روز، وقتی خواستیم از هم جدا شویم گفت: مطمئن باش تو همان ارج و قربی را پیش من داری که بقیه نیروها دارند، چه بسا که تو را هم بیشتر دوست داشته باشم، من هرکسی را به واحد اطلاعات و گردان های رزمی معرفی نمی کنم...روزهای بعد فهمیدم که چند نفر دیگر از اقوام و خویشان محمود در تیپ خدمت می کنند، با کمی تحقیق دریافتم که محل خدمت هرکدام از آن ها هم بدون استثناء ، در گردان های رزمی است.

 

 

سید مجید ایافت:

 

 

رفتیم غذاخوری پرشنگ(۱) با بچه ها گرم صحبت بودیم و انتظار می کشیدیم هرچه زودتر غذا را بیاورند، احساس کردم محمود خودش با ما هست ولی حواسش جای دیگری است. زیرچشمی به چند نفر تازه وارد نگاه کردم، از طرز نگاه محمود فهمیدم که وضعیت غیرعادی است. در همین حال محمود و یکی از بچه ها بلند شدند و دویدند طرف میز آن ها ، تا آمدم به خودم بجنبم، دیدم درگیر شدند، ما هم رفتیم کمکشان؛ همه را گرفتیم و دستبند زدیم، لباس هایشان را دقیق گشتیم، چند تا کلت و نارنجک داشتند، آن روز از خیر غذا خوردن گذشتیم، سریع آن ها را به مرکز سپاه آوردیم و سپردیمشان دست حفاظت اطلاعات. خاطرم هست در بازجویی ها، اعتراف کردند که می خواستند کاوه را ترور کنند.

 

 

پدر شهیدکاوه:

 

 

هنگامی که خدای تعالی این بچه را به ما عطا فرمود، از درگاهش خواستم او را در سلک صالحان قرار دهد، عاقبت او را بخیر کند و کاری کند که او پیرو واقعی مکتب اسلام باشد؛ که الحمد الله همینطور هم شد.6 ساله بود که او را به مکتب فرستادم تا قرآن یاد بگیرد .الحمدالله بزرگ هم که شده بود، با قرآن خیلی مانوس بود.

 

 

 

 

 

در گفت‌وگو با فارس عنوان شد:خبرگزاری فارس 12/6/90  :

 

 

شهید کاوه 6ماه به عنوان رابط آماد و پشتیبانی دموکرات‌ها در میان‌شان فعالیت کرد

 

 

خبرگزاری فارس: یکی از همرزمان شهید کاوه گفت: شهید کاوه 6 ماه به عنوان رابط پشتیبانی نیروهای کومله و دموکرات فعالیت کرد و به گونه‌ای کار آماد و پشتیبانی دموکرات را انجام ‌داد که توانست به فضای حاکم در منطقه و موقعیت دشمن به خوبی اشراف یابد.اسماعیل نظرجانی یکی از فرماندهان گروه «تخریب و تفحص» تیپ 21 امام رضا (ع)و جوادالائمه (ع) خراسان است؛ وی در عملیات «کربلای 2» مسئولیت‌ گروه مهندسی لشکر ویژه شهدا را برعهده داشته است؛ نظرجانی از همرزمان نزدیک سردار شهید «محمد کاوه» بوده است. نظرجانی در عملیات‌های «مسلم بن عقیل، والفجر مقدماتی، والفجر یک و 3، کربلای یک،2، 4، 5، نصر 8، خیبر، بدر و بیت‌المقدس» حضور داشته است.

 

 

* «چوارته»، «سلمانیه» و «حاج عمران» نقطه نفوذ شهید کاوه در غرب کشور بود

 

 

وی با بیان خاطراتی از سردار شهید «محمود کاوه» فرمانده لشکر ویژه شهدا در گفت‌وگو با خبرنگار ایثار و شهادت باشگاه خبری فارس «توانا»، اظهار داشت:‌ لشکر ویژه شهدا با استقرار در منطقه غرب کشور «چوارته»، «سلمانیه» و‌ «حاج عمران» آماده عملیات کربلای 2 شد؛ شهید کاوه با مطالعه و بررسی که در منطقه انجام داده بود، توانست در چوارته و سلمانیه نفوذ کند چرا که دشمن در آنجا دارای تحرکی نبود.

*شهید کاوه به عنوان نیروی آماد و پشتیبانی در میان نیروهای کومله و دموکرات 6 ماه فعالیت کرد

 

 

نظرجانی یادآور شد: شهید کاوه چنان دارای شجاعت و جسارت بود که مدت 6 ماه به عنوان رابط پشتیبانی نیروهای کومله و دموکرات کار کرد و به گونه‌ای کار آماد و پشتیبانی دموکرات را انجام ‌داد که توانست به فضای حاکم در منطقه خوب آشنا شود و زمانی که به عنوان فرمانده لشکر ویژه شهدا انتخاب شد به دلیل اشراف خوبش به منطقه غرب کشور توانست در اجرای عملیات‌های پارتیزانی و نامنظم خود موفق باشد.

 

 

مسئول مهندسی لشکر ویژه شهدا در ادامه افزود: شهید کاوه اصالتاً اهل روستای «بیهود» قاین بود و به همین خاطر بیشتر رزمندگان لشکر ویژه شهدا و گروه «پیش‌مرگ» از شهرهای استان خراسان بودند و تعدادی دیگر هم از شهرهای ارومیه، پیرانشهر و مهاباد در میان نیروهای پیش مرگ حضور داشتند.

 

 

*آموزش در شرایط سخت یکی از ویژگی‌های بارز لشکر ویژه شهدا بود

 

 

وی با اشاره به اینکه آموزش در شرایط سخت برای رزمندگان یکی از فعالیت‌های بارز شهید کاوه بود، تصریح کرد: شهید کاوه با فراهم کردن شرایط سخت در کنار دریاچه ارومیه، نیروهایش را آموزش داد و آنها را آماده جنگ نامنظم ساخت و به همین دلیل زمانی که وارد روستاهای غربی کشور می‌شد به طور ویژه‌ای نیروهایش را وارد عمل می‌کرد و به اجرای عملیات می‌پرداخت.

 

 

این فرمانده دوران دفاع مقدس با بیان اینکه شهید کاوه تمام آموزش‌های نظامی‌اش را در داخل کشور گذرانده است، اظهار داشت: شهید کاوه عملیات‌های پارتیزانی و نامنظمی با شهید صیاد شیرازی، شهید بروجردی، قمی و دیگر فرماندهان انجام داد و همانند باز شکاری چنان نفوذ و قدرت عملی در میان مردم داشت که دشمن بعثی برای سر او جایزه تعیین کرده بود.

 

 

*دیدار آخر شهید کاوه با همرزمانش پس از مجروحیت در ارتفاعات حاج عمران 

 

 

فرمانده گروه «تخریب و تفحص» تیپ 21 امام رضا (ع) با ذکر خاطره‌ای از عملیات کربلای 2 و مجروحیت شهید کاوه تصریح کرد: سردار شهید محمود کاوه در عملیات کربلای 2 به سختی در ارتفاعات حاج عمران مجروح شد و پس از 20 روز به همراه امام جمعه وقت گناباد، آیت‌الله غرویان و آیت‌الله شیرازی به پادگان مهاباد آمد و در محل حسینیه لشکر ویژه شهدا که همه رزمندگان برای دیدنش جمع شده بودند، حضور یافت.

نظرجانی در ادامه افزود: امام جمعه گناباد در جمع رزمندگان گفت: «سردار کاوه به اندازه 12 امام در سرش ترکش دارد و اکنون برای دیدار رزمندگان لشکر ویژه شهدا به میان شما آمده است». درست یادم است شهید کاوه با سری تراشیده به بالای جایگاه آمد و بدون اینکه سخنی بگوید، همه رزمندگان تا یک ساعت شروع به گریه کردند چرا که فرمانده خود را تا به حال به این صورت مشاهده نکرده بودند و این دیدار آخر شهید کاوه با رزمندگانش در حسینیه لشکر ویژه شهدا در مهاباد بود که پس از آن به دلیل مجروحیتش شهادتش اعلام شد.

 

 

*شهید کاوه همیشه آماده مقابله با نیروهای کمین دشمن بود

 

 

مسئول مهندسی لشکر ویژه شهدا تصریح کرد: آمادگی جسمانی نیروها از نکات بارزی بود که شهید کاوه زیاد به آن اهمیت می‌داد و در طول مدت آموزش نیروها خودش با لباس زیر در سرمای شدید حضور پیدا می‌کرد و نیروها را تمرین می‌داد چرا که معتقد بود با وجود کمین‌های دشمن، نیروها باید همیشه آماده باشند.

 

 

نظرجانی برگزاری مسابقات فرهنگی را از دیگر فعالیت‌های شهید کاوه دانست و گفت: شهید کاوه با اجرای مسابقه‌های فرهنگی و ورزشی نیروها را با دادن جوایزی تشویق می‌کرد و در اجرای این برنامه اهتمام خاصی داشت.

 

 

وی با اشاره به چگونگی شهادت شهید کاوه اظهار داشت: شهید کاوه در ارتفاعات «حاج عمران» به سختی مجروح شد و پس از 20 روز با رزمندگان لشکر ویژه شهدا درحسنیه پادگان مهاباد دیدار کرد اما شنیدن خبر شهادتش برای رزمنده‌ها سخت بود چرا که فرمانده بزرگی را از دست داده بودند.

* ایجاد سپاه «انصارالرضا(ع)» بیرجند تنها یادگاری است که از لشکر ویژه شهدا باقی مانده است

 

 

نظرجانی با بیان اینکه لشکر ویژه شهداء در حال حاضر به انصارالرضا(ع) تغییر نام یافته است، گفت: نامگذاری سپاه بیرجند با نام «انصارالرضا(ع)»‌ تنها یادگاری است که از لشکر ویژه شهدا باقی مانده است و جا دارد برای رزمندگان این لشکر که لباس تقوا زره آنها در مقابل دشمنان بود، اقدام فرهنگی مناسبی برداشته شود.

 

 

 

برای شادی روح بلند سردارشهید کاوه ، صلوات

 

 

 

منابع استفاده شده  :

 

 

سایت جامع ساجد

 

 

نرم افزار چند رسانه ای حماسه کاوه

 

 

پایگاه فرهنگی اجتماعی میبدجوان

 

 

سایت مشاهیر خراسان جنوبی

 

 

سایت ویکی پدیا

 

 

کتاب :تاریخ ومشاهیر قاینات (نجیب ا... ومیثم رجبی)

 

 

سایت مهرقاینات

 

 

سایت عطر صبح ( خبرگزاری )

 

 

http://nasimekavir.blogfa.com/post/3584/

 

 

http://www.rasekhoon.net/Article/Show-37475.aspx سایت راسخون

 

 

http://www.bpsb.ir/?q=node/6482پیشکسوتان جهاد وشهادت

 

 

http://www.hawzah.net/fa/news/newsview/80520حوزه

 

 

http://hamshahrionline.ir/print/219749

 

 

 

سایت hamsafar 313.ir و ... 

 

 

 

 

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

خراسان جنوبی

http://bihood.blog.ir

 

 

زندگینامه شهید منا حجت الاسلام حاج سید حسین حسینی

 

 

 

شهید منا حجت الاسلام سید حسین حسینی

 

 

 

 

 

نام پدر: سید محمود

 

 

تاریخ و محل تولد: 03/01/1320، روستای بزبیشه

 

 

تاریخ و محل شهادت: 02/07/1394، سرزمین مقدس منا -عید قربان

مزار شهید: صحن آزادی حرم مطهر رضوی (ع)- بلوک 197

 

 

سید حسین حسینی در سوم فروردین ماه سال 1330 در روستای بزبیشه  از توابع شهرستان قائنات، در خانواده ای مذهبی و روحانی متولد شد. پدر ایشان حاج سید محمود کشاورز بود. فردی بسیار شجاع و اهل مطالعه. فرزندان خود را با عشق به امام حسین (ع) و با ذکر آزادگی و شجاعت دلاوریهای مردان عاشورا به ثمر رساند.

 

 

حاج سید محمود نیت کرد که فرزندش سید حسین عالم دین محمد (ص) شود.

 

 

سال 1341 تحصیلات حوزوی را در حوزه علمیه قائن و گناباد آغاز کرد. سپس جهت تکمیل تحصیلات به مشهد مقدس عزیمت نمود. در مشهد از محضر آیات عظام خامنه ای، طبسی، فلسفی و شهید هاشمی نژاد بهره مند شد.

 

 

شروع فعالیت سیاسی ایشان سال 1356 بود. به صورت مخفیانه به تکثیر و توزیع اعلامیه های امام خمینی (ره ) می پرداخت و  به عنوان یک روحانی علناً سعی در افشاگری و ترویج اندیشه انقلابی ایشان داشت. ماه محرم سال 1357 بعد از یک سخنرانی در مسجد جامع خرمشهر توسط ساواک دستگیر و در سلول انفرادی محبوس شد. مدتی بعد با راهپیمایی مردم آن منطقه آزاد و ممنوع المنبر شد.

 

 

با پیروزی انقلاب اسلامی کمیته مرکزی مشهد را تشکیل داد. به عنوان عضو واحد تبلیغات کمیته فعالیت نمود. مدتی بعد دفتر حزب جمهوری اسلامی را به عهده گرفت. بعد از آن تا سال 63 مسئول دائره عقیدتی سیاسی شهربانی استان خراسان را عهده دار شد.

 

 

ایشان در سال 1394 از طرف بعثه مقام معظم رهبری به عنوان ارزیاب روحانیون کاروان به حج مشرف شدند و در 2 مهرماه مصادف با 10 ذی الحجه 1436 (ﻫ ق) در روز عید قربان، در سرزمین مقدس منا در میان 500 حاجی جان باخته حاثه منا به مبدأ مهربانی ها پیوست. پیکر این خطیب برجسته و امام جماعت حرم مطهر رضوی 18/07/94 در صحن آزادی حرم مطهر آرام گرفت.

 

 

حجت الاسلام حسینی بارها به خانواده گفته بود که آرزو دارد پایان زندگی اش در مسیر وحی رقم بخورد.

 

 

شاهدان حادثه منا میگویند:" این مرد آزاده، در حین وقوع ازدحام به عوامل سعودی برای بستن درب ها و عدم امدادرسانی و آب دادن به حجاج، شکایت و اعتراض میکند. مورد ضرب و شتم قرار گرفته و با بازویی شکسته، چهره ای کبود، خونین و متورم دعوت حق را لبیک میگوید."

 

 

از ایشان 3 دختر و 2 پسر به یادگار است. دختر ایشان نقل میکند:" پدر با آن همه مشغله ای که داشتند برای همسر و فرزندان خود بسیار وقت می گذاشتند و ارتباط عاطفی زیادی بین ایشان و مادرم برقرار بود."

 

 

حجت الاسلام حسینی  فعالیت های خیرخواهانه، مردمی و عمومی زیادی داشت از جمله کمک رسانی گسترده به مردم زلزله زده طبس در سال 56، قائن در سال 57 و زلزله ی بم که مدیریت توزیع کمک های مردمی را عهده دار شدند.

 

 

در مراکز متعدد خیریه، پروژه های عمرانی برای پرسنل شهرداری و ساخت واحدهای مسکونی برای طلاب علوم دینی فعالیت مستمر و پیگیر داشتند. به مراکز مختلف بهزیستی خدمات بیشماری ارائه دادند و در اطعام هزار روزه دار در هر شب از ماه مبارک رمضان اهتمام داشتند.

 

 

 

 

 

مسئولیت های حجت الاسلام حسینی به طور اجمالی:

 

 

1.  مسئول تشکیل حزب جمهوری اسلامی ایران در شهرهای مختلف خراسان

 

 

2.  ریاست گزینش شهربانی در منطقه 2 کل کشور (خراسان و سمنان)

 

 

3.  عضویت در کمیسیون انتخاب مدیر کاروان ها و روحانیون سازمان حج

 

 

4.  مسئول دایره عقیدتی- سیاسی شهربانی خراسان

 

 

5.  جانشین عقیدتی سیاسی لشکر 77

 

 

6.  نمایندگی مردم قائنات و درمیان در دور دوم مجلس شورای اسلامی

 

 

7.  عضو هیأت رئیسه مجمع نمایندگان خراسان در مجلس

 

 

8.  عضو هیأت مؤسس سپاه پاسداران خراسان

 

 

9.  عضو شورای فرماندهی سپاه قائن

 

 

10.  مسئول اداره تبلیغات فرودگاه های کل کشور

 

 

11.  مسئولیت دایره عقیدتی سیاسی دانشکده افسری تهران و نیروی زمینی ارتش

 

 

12.  مسئولیت دفتر نهاد رهبری در دانشگاه های خراسان

 

 

13.  اولین امام جمعه¬ی تربت جام از سال 68 تا 73

 

 

14.  مسئول رسیدگی به امور مساجد خراسان و مسئول دفتر فرهنگ دانشگاه آزاد

 

 

15.  امام جمعه شاندیز

 

 

16.  تدریس در دانشگاه ها از سال 70 تا 94

 

 

17.  تأسیس دانشگاه علوم قرآنی استان خراسان

 

 

 

روحش شاد.

لینک کانال در پیامرسان سروش

 

 

https://sapp.ir/nasimebihud             

 

 

 

 

 

لینک کانال نسیم بیهود در تلگرام

 

 

https://t.me/joinchat/AAAAAD-pMZ_zlOAJDbp1AQ

 

 

 

 

 

 

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

خراسان جنوبی

http://bihood.blog.ir

 

 

 

زندگی نامه حجت الاسلام و المسلمین حاج علی اصغر تقوی ( واعظ، نویسنده و محقق )

 

 

 

 

حجت السلام و المسلمین حاج علی اصغر تقوی در بیهود از توابع شهرستان قائن چشم به جهان گشود.پدر بزرگ ایشان در زهد و تقوا زبانزد بود. همین امر باعث شد که نام خانوادگیشان را تقوی بنامند.

 

 

حجت السلام و المسلمین حاج علی اصغر تقوی در بیهود از توابع شهرستان قائن چشم به جهان گشود.پدر بزرگ ایشان در زهد و تقوا زبانزد بود. همین امر باعث شد که نام خانوادگیشان را تقوی بنامند.اجداد مادری از سادات جلیل القدر سادات بیهود هستند. خانواده پدری و مادری ایشان جملکی مذهبی واغلب روحانی بوده اند به طوری که پدر بزرگ مادری او نزدیک به صد سال عمر خویش را به خدمتگزاری در مجالس عزاداری ابی عبدلله الحسین علیه السلام سپری کرد.

 

 

 

ورود به حوزه

 

 

عشق و علاقه شخصی , شرایط حاکم بر خانواده و تشویقهای پدر و پدر بزرگ و عموها ایشان را به درس و بحث حوزه رهنمون شد. در این سالها بخشی از مقدمات را در محضر آیت الله عرفانی که از علمای به نام محل زندگیش بود آموخت . سپس آنگاه , به حوزه علمیه خراسان راه یافت و افتخار عمامه گذاری به دست مرجع بزرگ , آیت الله العظمی میلانی را در کارنامه علمی خویش ثبت کرد.

 

 

 

اساتید

 

 

حاج میرزا جواد آقای تهرانی , مرحوم آیت الله فلسفی , استاد حجت هاشمی , آیت الله طبرسی , مرحوم مهامی و شهید هاشمی نژاد از جمله اساتیدی بودند که ایشان در محضر آنان به کسب فیض پرداخت. در این میان اما شخصیت علمی و عملی او بیش از هر چیز مرهون و تحت تاثیر درس و بحث حکیمانه مقام معظم رهبری بود است.

 

 

 

تبلیغ و تدریس

 

 

حجت الاسلام و المسلمین تقوی تا کنون از سی و پنج سال افتخار تدریس, تحصیل و تبلیغ را در کارنامه اش ثبت کرده و در مسئولیت های مختلف فرهنگی و مذهبی به انجام وظیفه پرداخته است.

 

 

حضور در رسانه های خبری به عنوان کارشناس مذهبی , برگزاری کلاسهای مختلف در زمینه اخلاق در خانواده, تربیت مبلغین دینی و مروجین احکام اسلامی از دیگر فعالیتهای حجت الاسلام و المسلمین تقوی می باشد.

 

 

 

خدمات

 

 

او از سالهای گذشته توانسته است در ساخت چندین مرکز خدماتی ,مسجد و حسنیه منشأ اثر باشد. در هیأت امنا، هیأت موسس یا هیأت مدیره چندین خیریه،صندوق قرض الحسنه و مجتمع فرهنگی – تبلیغاتی افتخار تأسیس ، مدیریت و عضویت دارند.

 

 

 

تبلیغ و امامت جماعت

 

 

ایشان در سنگر وعظ و خطابه چه در داخل و خارج کشور قبل و بعد از انقلاب و تقریبا و اکثر شهرهای کشور ایفای نقش کرده و بیش از سی سال است به امامت جماعت مشغول است .

 

 

 

تالیف

 

 

نتیجه این تلاشها تألیف بیش از ۳۰ اثر اعم از مقاله و کتاب شده که بعضی از آنها به چاپ رسیده و بعضی در دست چاپ و نشر می باشد.

 

 

بارها از ایشان شنیده شده که همه آمال و آرزوهای ایشان خدمت به جامعه و امور خدماتی است و در این زمینه موفقیتهای خوبی بدست آورده اند.

 

 

از برکات و ثمرات وجودی معظم له حضور در دفتر مرجع بزرگ جهان تشیع حضرت آیت الله العظما فاضل لنکرانی به مدت ۴ سال و نزدیک به ۱۲ سال حضور در مرکز فقهی ائمه اطهار علیه السلام که منشأ خدمات ارزنده ای هم برای حوزه هم برای ادامه تحقیقات و پژوهش های خود ایشان گردید.

 

 

 

نمایندگی و وکالت مراجع عظام تقلید

 

 

ایشان در حال حاضر از ده نفر از مراجع عظام تقلید حفظهم الله چه بزرگوارانی که برحمت ایزدی پیوسته اند و چه مراجع حی ایدهم الله وکالت در امور حسبیه دارند.

 

 

در پایان از خداوند ممنان آرزوی موفقیت و شادکامی و ادامه خدمت رسانی علمی فرهنگی و اجتماعی را برای این عزیز آرزو می کنیم.

 

 

 

لازم به یادآوری است که ایشان هم اکنون مدیریت مرکز مباحثات فقهی تبلیغی حضرت جواد الائمه علیه السلام مشهد را به عهده دارند که خود ایشان موسس آن نیز می باشند. مراکز مختلفی بنام آقا جواد الائمه علیه السلام توسط ایشان تاسیس شده که در سایت رسمی ایشان منعکس است.

 

 

 

 

 

 

 

انتشارات پیام موفقیت

 

 

برگرفته از کتاب هزار از هزاران جلد دوم

 

 

 http://www.otaghfekr.ir/1392/01/25/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%AD%D8%AC%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%88-%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%AD%D8%A7%D8%AC-%D8%B9%D9%84

 

 

https://t.me/taghavee

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

خراسان جنوبی

http://bihood.blog.ir

 

 

 

شرح حال آیت الله محمد باقر خالصی بیهودی

مرحوم آیت اللّه محمدباقر خالصى بیهودی

ایشان فرزند بزرگ مرحوم آیت الله حاج شیخ عباس خالصی (رحمة الله علیه)، در شب جمعه 19 شوال سال 1361 ه.ق مطابق با 8  آبان سال 1321 ه.ش در روستای بیهود از توابع شهرستان قائن در خراسان جنوبی  ، دیده به جهان گشود.

پدر گرامی ایشان پس از اتمام مقدمات ادبی و سطوح عالیه ی حوزوی در شهر قائن به مدت چند سال در مشهد سکنی گزید و پس از آن به نجف اشرف عزیمت نموده و در محضر علمای بزرگ آن زمان همچون آیت الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی و آیت الله عراقی و آیت الله خوانساری و آیت الله غروی (رحمه الله) به تلمذ پرداخت. پس از اینکه مریض شد به دستور آیت الله آقاسیدابوالحسن اصفهانی بقصد معالجه به ایران مسافرت کرد و مدتی در تهران ماند و سپس به روستای بیهود عزیمت نمود.

آیت الله حاج شیخ محمد باقرخالصی(رحمةالله علیه) در سن 6 سالگی "أمثله" و "شرح أمثله " را نزد پدر مرحومشان شروع کرده و پس از پرداختن به "جامع المقدمات" در سن هشت سالگی در همان روستا توسط پدر بزرگوارشان ملبس به لباس روحانیت گردید. پدرشان در حدود سن سیزده سالگی وی را به حوزه مشهد برده و در مدرسه ابدالخان اسکان داده و در سالهای اول تحصیل بخاطر استعداد ذاتی و ساده انگاشتن مطالب علمی چندان در بحث و مطالعه که لازمه درک عمیق علم است جدیت نداشت، لکن آنچه که ایشان را از این روش باز گرداند و بطرف جدیت و زحمت و دقت در مطالب سوق داد، همانطور که خود ایشان می فرمودند: «درس استاد علامه مرحوم ادیب نیشابوری دوم قدس سره بود که مرا به دقت و غور در مطالب علمی واداشت و مرا به علم علاقه مند نمود. ادیب شخصی موقر و مسلط بر مطالب علمی بویژه مطالب ادبی بود. خلاصه تدریس استادانه و شیرین جلوه دادن علم و دانش و علاوه بر آن تحقیق و توضیح و تبیین مطالب علمی، مرا دگرگون کرد.«

در سال 1340 ایشان به قم عزیمت نموده و در مدرسه فیضیه ساکن و مشغول به تحصیل علوم دینی شدند. ایشان در قم رسائل و مکاسب را نزد مدرسین بزرگ آن زمان خوانده و پس از خواندن مقداری از کفایه به همراه یکی از دوستان که از قبل در نجف اشرف ساکن بود با توجه به اختناق و فشار سیاسی حکومت وقت عراق به ایرانی‌ها به نجف عزیمت نمودند. در نجف پس از اتمام کفایه پا به درس خارج فقه و اصول گذاشته و توفیق حضور درس محقق و علامه بزرگ استاد الفقها آیه الله حاج سید ابوالقاسم خوئی (قدس سره) را پیدا کرده و علاوه برآن درسهای دیگری را نزد آیات عظامی چون حضرت آیت الله شاهرودی و حضرت امام(رحمهما) شروع نمودند. ایشان در ایام حضور در نجف بسیار موفق و اوقات مستغرقی داشتند و اوقات ایشان شبانه روز به تحصیل، یا تدریس، یا نوشتن و یا مطالعه می­گذشت و به اعتراف ایشان بهترین اوقات عمر شریفشان زمان سکونت ایشان در نجف بود. «افکارم یا در  تحصیل و تحقیق و یا در عبادت سپری می­شد.» که ایشان به دستور پدر بزرگوارشان و در راستای اطاعت امر او به ایران عزیمت نمود و باقی عمر پربرکت خود را در قم سپری نمود.

علاوه بر اشتغالات علمی در قم، برنامه تبلیغ و منبر و سخنرانی در شهرهای مختلف از جمله کاشان و اراک که در اوج خفقان حکومت پهلوی و ممانعت از ترویج معارف اسلامی بود، نیز جزو فعالیت های آن عالم بزرگوار بود که عمده مخاطبین جلسات تفسیر و عقائد ایشان را اقشار فرهنگی، دانشجویان و پزشکان تشکیل می دادند که همگی از انقلابیون متعهد و فعالین مبارزات انقلابی بوده اند..

معظم له در ضمن تحقیق و تحصیل به تدریس مکاسب و رسائل و در برهه­ای هم کفایه و  هم خارج اصول در منزل به صورت عمومی پرداختند که حاصل تدریس اخیر قاعده لا ضرر، استصحاب، تعادل و تراجیح و اجتهاد و تقلید شد که قاعده لاضرر بنام "رفع الغرر عن قاعده لا ضرر" به چاپ رسید ولی سایر مباحث تا بحال با اینکه آماده چاپ است چاپ نشده است. ولی تدریس بخاطر پیش آمدن مریضی پدر و سپس فوت ایشان و پی­آمدهای رنج آور آن به تعویق افتاد و سپس تعطیل شد. لکن ایشان تدریس خارج اصول را از ابتدای مباحث الفاظ با حضور تعدادی از فضلای قم شروع نمود که به مدت 3 سال تا پایان عمر شریفشان به طول انجامید.ایشان در طول حضور پراکنده اما پربرکت خود بعد از رحلت ابوی گرامیشان حضرت آیت الله حاج شیخ عباس خالصی (رحمةالله علیه) و به وصیت ایشان در شهر سرایان به رسالت خود که همانا هدایت دینی و خدمات مادی و معنوی به مردم محترم شهر سرایان بود پرداختند.

 توسعه مسجد جامع شهر سرایان، تأسیس صندوق خیریه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)، باز سازی و ساخت چند مکان رفاهی و همچنین برگزاری جلسات تفسیر قرآن و جلسات اعتقادی که عمدتا با استقبال اقشار مختلف مردم محترم شهر سرایان علی الخصوص قشر فرهنگی، معلمان و دانشجویان همراه بود را می توان از آن جمله دانست.

 وى, پس از یک دوره بیمارى, در 67 سالگى, روز یکشنبه 13 ذى قعده 1430 ق (10 آبان 1388 ش) بدورد حیات گفت و در روز دوشنبه پس از تشییع و نماز حضرت آیت اللّه سبحانى بر پیکرش,

در جوار مرقد مطهر حضرت علی‌بن جعفر (علیهما السلام) در شهر مقدس قم به خاک سپرده‌شد.

تعدادی از آثار علمی حضرت آیت الله حاج شیخ محمد باقرخالصی (رضوان الله تعالی علیه) در ذیل آمده است:

1.سیری در معارف اسلامی ( در مورد مباحث اعتقادی – فارسی)

2.سدیف شاعر انقلاب کربلا (تاریخی - فارسی)

3.وهابیت (فارسی)

4.ده انتقاد و پاسخ (پیرامون مباحث مهدویت - فارسی)

5.شعار انقلاب (اعتقادی - فارسی)

6.اصول علمی انقلاب (ایدئولوژیک - فارسی)

7.نقش ادیان در مبارزات استعماری (ایدئولوژی جهاد اسلامی - فارسی)

8.اسلام شناسی (اعتقادی - فارسی)

9.محمد پیامبر باسواد (در پاسخ به کتاب محمد پیامبر امی شهید مطهری - فارسی)

10.احکام المحبوسین (مباحث فقهی پیرامون زندانی ها - عربی)

11.شرح بر المعه الدمشقیه شهید اول (فقهی – عربی )

12.اصول المسائل در دو مجلد (رساله عملیه - فارسی)

13.ترجمه تفسیر طبری دو مجلد (تفسیر قرآن - فارسی)

14.تعلیقه بر کتاب گرانسنگ فقهی شیعه " مفتاح الکرامه" شیخ حر عاملی در 25 مجلد (فقهی - عربی)

15.رفع الغرر عن قاعده لاضرر (فقهی - عربی)

16.استصحاب (اصولی – عربی)

17.تعادل و تراجیح (اصولی – عربی )

18.کتاب "الوفاق بین العامه و الامامیه" (فقهی – عربی – نا تمام)

19.مقاله­ای پیرامون نهج البلاغه

رحمت خدا بر روح بزرگ حضرت آیت الله حاج شیخ محمد باقر خالصی (قدس سره)

 

 

زندگینامه آیت ا... محمدباقر خالصی از زبان خود ایشان :

نام من، محمد باقر، شهرتم خالصی، پدرم مرحوم آیه الله حاج شیخ عباس، در شب جمعه 19 شوال سال 1361 مطابق با آبان سال 1321 در روستای بیهود از توابع شهرستان قائن که در جنوب خراسان قرار دارد، بدنیا آمدم. روستای نامبرده کوهستانی و از نظر آب و هوا معتدل ولی کم درآمد و مردم آن بزحمت می¬توانند مؤونه یعنی خرجی سال خود را بدست آورند پدرم پس از اتمام مقدمات ادبی و سطوح عالیه حوزوی در شهر قائن و سپس در مشهد و چند سالی بقصد ادامه تحصیل در نجف سکونت کرد و از محضر علمای بزرگ آن زمان همچون آیه الله اصفهانی و آیه الله عراقی و آیه الله خوانساری و آیه الله غروی به تلمذ پرداخت و پس از اینکه مریض شد به دستور آیه الله اصفهانی بقصد معالجه به ایران مسافرت کرد و مدتی در تهران ماند و سپس به روستای بیهود آمد

پدرم پس از ازدواج با مادرم به مشهد مهاجرت کرد و چند سالی در مشهد ساکن شد و در مسجدی در محله نوغان به امامت جماعت پرداخت. یادم هست که در سن 6 سالگی مرا وادار کرد که نصاب الصبیان را بخوانم و به من دستور داد که قطعاتی از آن راحفظ کنم ولی در همان روز اول شروع بنصاب بخاطر اینکه مقدار معینی درس را خوب حفظ نکرده بودم مرا تنبیه کرد پدرم بخاطر اموریکه شرح آن طولانی است دو مرتبه بروستای بیهود برگشت و در این زمان بود که مرا به مدرسه دولتی فرستاد که دروس جدیده را فرا گیرم. من در یکسال چهار کلاس به فاصله چند ماه سپری کردم که شرح آن طولانی است. هنگامی که پدرم این مطلب را دید گفت: حیف است که بمدرسه دولتی بروی، در نزد خودم دروس حوزوی بخوان و مرا وادار کرد که امثله و شرح آن را نزد وی شروع کنم و پس از شروع به جامع المقدمات در سن هشت سالگی در همان روستا مرا معمم کرد. و پرواضح است که بچه¬ای در سن من با عمامه و قبا در بین مردم روستا چقدر مورد مسخره قرار می¬گرفت خصوصا که با همان عمامه و قبا با بچه¬ها بازی هم بکند. در هر حال در سن 13 چهارده سالگی مرا به حوزه مشهد برد. و در مدرسه ابدالخان اسکان داد. در سال¬های اول تحصیل بخاطر استعداد ذاتی و ساده انگاشتن مطالب علمی چندان دربحث و مطالعه که لازمه درک عمیق علم است اهمیت نمی¬دادم ولی آنچه که مرا از این روش باز گرداند و بطرف جدیت و زحمت سوق داد درس استاد علامه مرحوم ادیب نیشابوری قدس سره بود. ادیب شخصی موقر و مسلط بر مطالب علمی بویژه مطالب ادبی بود. خلاصه تدریس استادانه و شیرین جلوه دادن علم و دانش و علاوه بر آن تحقیق و توضیح و تبیین مطالب علمی، مرا دگرگون کرد. در سال 1340 پدرم مرا به قم آورد و در مدرسه فیضیه اسکان داد من در قم رسائل و مکاسب را خواندم و پس از خواندن مقداری از کفایه به همراهی یکی از دوستان که از قبل در نجف ساکن بود به نجف رفتم که این قصه بسیار جالب و تفصیل آن شنیدنی است که این مختصر جای بیان آن نیست در نجف پس از اتمام کفایه پا به درس خارج فقه و اصول گذاشتم و توفیق حضور درس محقق و علامه بزرگ استاد الفقها آیه الله سید ابوالقاسم خوئی را پیدا کردم و علاوه برآن درسهای دیگری را شروع کردم که دارای تفصیل است. در نجف که بودم بخصوص قبل از تاهل بسیار موفق و اوقات مستغرقی داشتم و شبانه روزم یا در درس و یا تدریس و یا نوشتن و یا مطالعه می¬گذشت و می¬توانم بگویم بهترین اوقات عمرم زمان سکونتم در نجف بود افکارم یا در تحصیل و تحقیق و یا در عبادت سپری می¬شد ولی این شادی و توفیق با اصرار پدرم به مهاجرت به ایران به آخر رسید زیرا مهاجرتم به ایران و در آخر سکونتم در قم مسیر زندگی و برنامه اشتغالات مرا در حدی تغییر داد که این نیز خود جریان مفصلی دارد. مطلبی که در زمان سکونتم در نجف پیش آمد ورود مرحوم امام خمینی رحمه الله علیه به نجف بود. ¬شنیدم که ایشان با مرحوم آقا مصطفی وارد بغداد شده¬اند و از آنجا بکاظمین رفته¬اند و من سعی و کوشش یکی از دوستان اولین ماشین از طلاب ایرانی را راه انداختیم و به دیدار ایشان به کاظمین رفتیم و این امر نیز جریان مفصل و شنیدنی دارد. گفتم پدرم اصرار ورزید که من از نجف به ایران و به محل سکونت ایشان یعنی سرایان بروم ولی من از این امر جدا" اکراه داشتم ولی بر اثر اصرار و ابرام ایشان پذیرفتم که به ایران بیایم ولی سکونت در سرایان را نپذیرفتم و از ایشان خواهش کردم که محل سکونتم در ایران را به خودم واگذارد باز اصرار کرد که در مشهد ساکن شوم ولی من به جهاتی که جای ذکر آن نیست قم را اختیار کردم و از سال 1350 در قم ساکن شدم و در قم علاوه بر اشتغالات علمی برنامه تبلیغ و منبر و سخنرانی نیز پیش آمد که آنهم به برنامه¬هایم افزوده شد که این نیز شرح مفصلی دارد. در ابتدای امر تصمیم گرفتم که بدرس دو نفر که آن زمان در قم شاخص و مورد قبول بودند مدتی حاضر شوم تا اگر حضور در درس آنها بیشتر از تحقیق و بررسی خودم استفاده داشته باشد ازآن استفاده کنم و آن دو نفرآیه الله گلپایگانی و شریعتمدای بودند. البته اولی خارج حج و دومی خارج مکاسب تدریس می¬کردند. ولی پس از یکسال درس¬های آندو را ترک کردم و بتحقیق و بررسی فقهی و اصولی شخصی ادامه دادم و در ضمن بتدریس مکاسب و رسائل و برهه¬ای هم کفایه و برهه¬ای هم خارج اصول در منزل پرداختم که حاصل تدریس اخیر قاعده لا ضرر و استصحاب و تعادل و تراجیح و اجتهاد و تقلید شد که قاعده لاضرر بنام رفیع الغرر عن قاعده لا ضرر به چاپ رسید ولی سایر مباحث تا بحال با اینکه آماده چاپ است چاپ نشده ولی تدریس بخاطر پیش آمدن مریضی پدرم و سپس فوت ایشان و پی¬آمدهای رنج آور و بی حد ناگوار آن به تعویق افتاد و سپس تعطیل شد. امیدوارم خداوند توفیق عنایت فرماید تا دوباره شروع شود. 
در خاتمه بی¬مناسبت نیست که نام آثار و تالیفات خود را تا سر حد ممکن ذکر کنم:

آثار: ‏ 

آثار چاپ شده فارسی:

1.امام علی (ع) در آینه نهج البلاغه (3) / مقاله / مجله بینات 
2.امام علی (ع) در آینه نهج البلاغه (2) / مقاله / مجله بینات 
3.نقش ادیان در مبارزات استعماری / کتاب / 1356/ چاپ اول 56 وچاپ دوم 58
4.محمد پیامبر باسواد / جزوه / 1358
5.اصول علمی انقلاب / جزوه / 1358
6.شعار انقلاب / جزوه/ 1358
7.اسلام شناسی از دیدگاه فلسفه و علم / کتاب / 1360
8.سیری در معارف اسلامی کتاب / چاپ اول 1361 چاپ دوم 1381
9.ده انتقاد و پاسخ / جزوه و کتاب/ چاپ اول سال 1359 چاپ دوم 1375
10. سدیف شاعر انقلاب کربلا /کتاب و جزوه
11. اصول المسائل (مجموع نظریات اینجانب در بخشی از فقه) منتظر اجازه ارشاد/ کتاب
12. ترجمه تفسیر طبری / کتاب (دو جلد)

آثار چاپ شده عربی

1. جزوه تحقیق البدیع فی تعاریف البیع (دو رساله در یک جلد)
2. تحقیق النظر فی تعارض الخبر 
3. رفع الغرر عن قاعدة لاضرر (کتاب)
4. احکام المحبوسین فی فقه الجعفری (کتاب)
5. تحقیق و تبیین کتاب مفتاح الکرامه ( تا کنون 14 جلد از این کتاب چاپ شده است) از آن تاریخ تا به حال دو جلد دیگر آن نیز بطبع رسیده و جلد 17 نیز در دست طبع است

 

مختصری از زندگی علمی حضرت آیت الله حاج شیخ محمد باقر خالصی (رضوان الله تعالی علیه) تهیه کننده جناب آقای  مجتبی خالصی

 

نام ایشان، محمد باقر، شهرت خالصی، فرزند بزرگ مرحوم آیت الله حاج شیخ عباس خالصی (رحمة الله علیهما)، در شب جمعه 19 شوال سال 1361 ه.ق مطابق با 8  آبان سال 1321 ه.ش در روستای بیهود از توابع شهرستان قائن که در جنوب خراسان قرار دارد، دیده به جهان گشود.

پدر گرامی ایشان پس از اتمام مقدمات ادبی و سطوح عالیه ی حوزوی در شهر قائن به مدت چند سال در مشهد سکنی گزید و در محضر علمای بزرگ آن زمان همچون آیت الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی و آیت الله عراقی و آیت الله خوانساری و آیت الله غروی (رحمه الله) به تلمذ پرداخت و پس از اینکه مریض شد به دستور آیت الله اصفهانی بقصد معالجه به ایران مسافرت کرد و مدتی در تهران ماند و سپس به روستای بیهود عزیمت نمود.

پس از اینکه پدر ش به استعداد فوق العاده و هوش بالای او پی برد او را شایسته و مناسب لباس طلبگی دید و او را به تحصیل علوم دینی دعوت نمود. آیت الله حاج شیخ محمد باقرخالصی(رحمةالله علیه) در سن 6 سالگی "أمثله" و "شرح أمثله " را نزد پدر مرحومشان شروع کرده و پس از پرداختن به "جامع المقدمات" در سن هشت سالگی در همان روستا توسط پدر بزرگوارشان ملبس به لباس مقدس سربازی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) گردید. پدرشان در حدود سن سیزده سالگی وی را به حوزه مشهد برده و در مدرسه ابدالخان اسکان داده و در سالهای اول تحصیل بخاطر استعداد ذاتی و ساده انگاشتن مطالب علمی چندان در بحث و مطالعه که لازمه درک عمیق علم است جدیت نداشت، لکن آنچه که ایشان را از این روش باز گرداند و بطرف جدیت و زحمت و دقت در مطالب سوق داد، همانطور که خود ایشان می فرمودند: «درس استاد علامه مرحوم ادیب نیشابوری دوم قدس سره بود که مرا به دقت و غور در مطالب علمی واداشت و مرا به علم علاقه مند نمود. ادیب شخصی موقر و مسلط بر مطالب علمی بویژه مطالب ادبی بود. خلاصه تدریس استادانه و شیرین جلوه دادن علم و دانش و علاوه بر آن تحقیق و توضیح و تبیین مطالب علمی، مرا دگرگون کرد.»

در سال 1340 پدر ایشان وی را به قم آورد و در مدرسه فیضیه  اسکان داد. ایشان در قم رسائل و مکاسب را نزد مدرسین بزرگ آن زمان خوانده و پس از خواندن مقداری از کفایه به همراه یکی از دوستان که از قبل در نجف اشرف ساکن بود که با توجه به اختناق و فشار سیاسی حکومت وقت عراق به ایرانیها به طرز معجزه آسایی به نجف عزیمت نمود. که این قصه بسیار جالب و تفصیل شنیدنی دارد و این مختصر جای بیان آن نیست. در نجف پس از اتمام کفایه پا به درس خارج فقه و اصول گذاشته و توفیق حضور درس محقق و علامه بزرگ استاد الفقها آیه الله حاج سید ابوالقاسم خوئی (قدس سره) را پیدا کرده و علاوه برآن درسهای دیگری را نزد آیات عظامی چون حضرت آیت الله شاهرودی و حضرت امام(رهما) شروع نمود. ایشان در ایام حضور در نجف بسیار موفق و اوقات مستغرقی داشتند و اوقات ایشان شبانه روز به تحصیل، یا تدریس، یا نوشتن و یا مطالعه می­گذشت و به اعتراف ایشان بهترین اوقات عمر شریفشان زمان سکونت ایشان در نجف بود. «افکارم یا در  تحصیل و تحقیق و یا در عبادت سپری می­شد.» که ایشان به دستور پدر بزرگوارشان و در راستای اطاعت امر او به ایران عزیمت نمود و باقی عمر پربرکت خود را در قم سپری نمود.

 اتفاقی که در زمان سکونت ایشان در نجف اشرف جزو خاطرات بسیار جالب ایشان بود ورود حضرت امام خمینی (رحمة الله علیه) به نجف اشرف بود: «­شنیدم که ایشان با مرحوم آقا مصطفی وارد بغداد شده­اند و از آنجا بکاظمین رفته­اند و من سعی و کوشش کردم که همراه یکی از دوستان اولین ماشین از طلاب ایرانی را راه انداختیم و به دیدار ایشان به کاظمین رفتیم و مقدمات استقبال از ایشان در عراق را فراهم آوردیم.»

همانطور که گفته شد پدر ایشان  اصرار ورزید که مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد باقر خالصی (رحمة الله علیه) از نجف به ایران و به محل سکونت پدرشان یعنی سرایان (محل استقرار ابوی ایشان)  برود ولی ایشان از این امر جداً اکراه داشت، ولی بر اثر اصرار و ابرام پدر بزرگوارشان پذیرفت که به ایران بیاید. ولی سکونت در سرایان را نپذیرفت و از ایشان خواهش کرد که محل سکونت در ایران را به خود وی واگذار نموده و ایشان به جهاتی که جای ذکر آن نیست قم را اختیار کرده و از سال 1350 در قم ساکن شد.

در قم علاوه بر اشتغالات علمی برنامه تبلیغ و منبر و سخنرانی در شهرهای مختلف از جمله کاشان و اراک که این در اوج خفقان حکومت پهلوی و ممانعت از ترویج معارف اسلامی بود، نیز جزو فعالیت های آن عالم بزرگوار بود که عمده مخاطبین جلسات تفسیر و عقائد ایشان را اقشار فرهنگی، دانشجو، پزشکان  .........  که همگی از انقلابیون متعهد و فعالین مبارزات انقلابی بودند..

معظم له در ابتدای سکونتدر قم تصمیم به حضور در درس دو نفر از علمای تراز اول وقت گرفت که آن زمان در قم شاخص و مورد قبول بودند که تا اگر حضور در درس آنها بیشتر از تحقیق و بررسی استفاده داشته باشد ازآن استفاده نماید که آن دو نفر آیات عظام گلپایگانی و شریعتمدای بودند. درس اول خارج حج و دومی خارج مکاسب بود. ولی پس از یکسال درس­های آندو بزرگوار را ترک نموده و بتحقیق و بررسی فقهی و اصولی شخصی ادامه داد. و در ضمن به تدریس مکاسب و رسائل و در برهه­ای هم کفایه و  هم خارج اصول در منزل به صورت عمومی درس پرداخت که حاصل تدریس اخیر قاعده لا ضرر، استصحاب، تعادل و تراجیح و اجتهاد و تقلید شد که قاعده لاضرر بنام "رفع الغرر عن قاعده لا ضرر" به چاپ رسید ولی سایر مباحث تا بحال با اینکه آماده چاپ است چاپ نشده است. ولی تدریس بخاطر پیش آمدن مریضی پدر و سپس فوت ایشان و پی­آمدهای رنج آور و بی حد ناگوار آن به تعویق افتاد و سپس تعطیل شد. لکن ایشان تدریس خارج اصول را از ابتدای مباحث الفاظ با حضور تعدادی از فضلای قم شروع نمود که به مدت 3 سال تا پایان عمر شریفشان به طول انجامید.

ایشان در طول حضور پراکنده اما پربرکت خود بعد از رحلت ابوی گرامیشان حضرت آیت الله حاج شیخ عباس خالصی (رحمةالله علیه) و به وصیت ایشان در شهر سرایان به رسالت خود که همانا هدایت دینی و خدمات مادی و معنوی به مردم محترم شهر سرایان بود پرداخت.

 توسعه مسجد جامع شهر سرایان، تأسیس صندوق خیریه امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)، باز سازی و ساخت چند مکان رفاهی و همچنین برگزاری جلسات تفسیر قرآن و جلسات اعتقادی که عمدتا با استقبال اقشار مختلف مردم محترم شهر سرایان علی الخصوص قشر فرهنگی، معلمان و دانشجویان همراه بود را می توان از آن جمله دانست.

 و سرانجام در صبح روز یکشنبه 10 آبان 1388 هجری شمسی مصادف با 13 ربیع الاول سال 1430 هجری قمری به لقاء الله پیوست و دوستداران و مشتاقان خود را در غم سوگ فراقش نشاند.

تعدادی از آثار علمی حضرت آیت الله حاج شیخ محمد باقرخالصی (رضوان الله تعالی علیه) در ذیل آمده است:

1)     سیری در معارف اسلامی ( در مورد مباحث اعتقادی – فارسی)

2)     سدیف شاعر انقلاب کربلا (تاریخی - فارسی)

3)     وهابیت (فارسی)

4)     ده انتقاد و پاسخ (پیرامون مباحث مهدویت - فارسی)

5)     شعار انقلاب (اعتقادی - فارسی)

6)     اصول علمی انقلاب (ایدئولوژیک - فارسی)

7)     نقش ادیان در مبارزات استعماری (ایدئولوژی جهاد اسلامی - فارسی)

8)     اسلام شناسی (اعتقادی - فارسی)

9)     محمد پیامبر باسواد (در پاسخ به کتاب محمد پیامبر امی شهید مطهری - فارسی)

10)  احکام المحبوسین (مباحث فقهی پیرامون زندانی ها - عربی)

11)  شرح بر المعه الدمشقیه شهید اول (فقهی – عربی – چاپ نشده)

12)  اصول المسائل در دو مجلد (رساله عملیه - فارسی)

13)  ترجمه تفسیر طبری دو مجلد (تفسیر قرآن - فارسی)

14)   تعلیقه بر کتاب گرانسنگ فقهی شیعه " مفتاح الکرامه" شیخ حر عاملی در 25 مجلد (فقهی - عربی)

15)  رفع الغرر عن قاعده لاضرر (فقهی - عربی)

16)  استصحاب (اصولی – عربی – چاپ نشده)

17)  تعادل و تراجیح (اصولی – عربی – چاپ نشده)

18)  کتاب "الوفاق بین العامه و الامامیه" (فقهی – عربی – نا تمام)

19)  مقاله پیرامون نهج البلاغه

............................... و آثار دیگر

  رحمت خدا بر روح بزرگ حضرت آیت الله حاج شیخ محمد باقر خالصی (قدس سره)

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

خراسان جنوبی

http://bihood.blog.ir

 

 

شرح حال آیت الله حاج شیخ عباس خالصی

دانشمند شهیر خراسان آیت اللَّه "شیخ عباس خالصی خراسانی

آیت اللَّه حاج شیخ عباس خالصی خراسانی در سال 1289 ش  1328 ق دربخش بیهود از توابع شهرستان قائن در خراسان فعلی به دنیا آمد و پس از طی دروس مقدمات و سطح راهی حوزه علمیه مشهدگردید. وی پس از مدتی به نجف رفت و پس از شرکت در درس خارج فقه و اصول حضرات آیات: آقاضیاءالدین عراقی، شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، سیدابوالحسن اصفهانی، سیدجمال الدین گلپایگانی و سید محمود شاھرودی، به اخذ اجازات متعدد روایی و اجتهادی نائل گشت. آیت اللَّه خالصی در حدود سال 1320 ش به ایران بازگشت و در زادگاھش و سپس در بخش سرایان، به خدمات دینی،علمی و اجتماعی خود ادامه داد. برخی از آثار ایشان عبارتند از: تاریخ ایران، ادبیات پارسی و تقریرات درس اصول آیت اللَّه شاھرودی. آیت اللَّه خالصی سرانجام پس از چند سال کسالت و ضعف عمومی، در نهم فروردین 1378 ش برابر با یازدھم ذی حجه 1419 ق پس از شصت سال خدمت در راه دین، در 89 سالگی دارفانی را وداع گفت و پس از تشییعی باشکوه، در آرامستان عمومی سرایان در استان خراسان جنوبی به خاک سپرده شد.

ازخدمات بارز ایشان در زادگاهشان بیهود می توان به ساخت اولین حمام ،بازسازی مسجدجامع و سایر مسایل فرهنگی ،بهداشتی و اجتماعی اشاره کرد.

منابع: سایت مرکز پژوهشهای صدا وسیماpajuhesh.irc.ir

 

سایت موسسه فرھنگی و ھنری نور راسخون وابسته به سازمان اوقاف و امور خیریه http://rasekhoon.net/

 

اهالی بیهود قدردان مهمان نوازی و صمیمیت اهالی شریف شهرستان سرایان درطول همه سالهای سکونت حضرت آیت الله خالصی در این شهر بوده و خواهند بود.

 

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

خراسان جنوبی

http://bihood.blog.ir

شرح حال و زندگینامه آیت الله محمد باقر عرفانی

زندگینامه آیت الله عرفانی ( در قالب بروشور تهیه شده توسط کانون فرهنگی ولایت بیهود در اولین سالگرد وفات )

گفتگو با آیت الله عرفانی و نشر در مجله نگاه حوزه 1378

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

http://bihood.blog.ir

دکتر برزین نژاد مرد ایمان و عمل

گزارشی که تقدیم خوانندگان «نسیم بیهود» می‌شود، گفته‌ها و خاطراتی شفاهی است که برادر فرهنگی جناب آقای غلامرضا خاکسار از جوانان قدیم بیهود ـ که اکنون سال‌هاست ساکن مشهد مقدس می‌باشند ـ برای نسیم روایت کرده‌اند. روایت ایشان به شرح خدمات و فعالیت‌های گوناگون مرحوم دکتر برزین‌نژاد در دهه چهل شمسی می‌پردازد. گفته‌ها و خاطرات ایشان توسط هیأت تحریریه نسیم بیهود به نوشتار تبدیل شده است که گزیده‌ای از آن در اولین سالگرد رحلت مرحوم برزین‌نژاد، تقدیم خوانندگان محترم می‌شود. (برای مشاهده کامل این گزارش به سایت بیهود مراجعه شود)

سلام و درود به تمام اولیاء‌ و اوصیای الهی، سلام و درود به روان مطهر تمام شهدای اسلام و شهدای راه حق و عدالت، سلام و درود به تمام رفتگان و اموات و سلام و درود به روح بلند و پاک آقای دکتر برزین‌نژاد، حتی الامکان سعی می‌کنم که مطالب را خلاصه بگویم و علی‌الخصوص از گزافه‌گویی و حتی اغراق‌گویی که معمولاً در گفتار مرسوم است خودداری بکنم.

آقای دکتر برزین‌نژاد سال 1307 در شهریار از توابع استان تهران متولد شد. پنجاه سال پیش یعنی سال 1341 به عنوان اولین پزشک بیهود، وارد این روستا شد. بیهود پنجاه سال پیش با بیهود الان خیلی تفاوت دارد. در آن زمان نه راهی وجود داشت و خیلی محرومیت‌های خاص دیگر هم بود. به طوری که ایشان به وسیله‌ی موتورسیکلت وارد بیهود شدند. اما آن‌چه که برایم خیلی مهم است و الان که بیشتر فکر می‌کنم، رفتار ایشان را می‌خواهم در بیهود عنوان بکنم. بنده معتقدم اگر نمی‌توان نسبت فرشته‌بودن به ایشان بدهیم اما به جرأت می‌توان مدعی شد که رفتارش فرشته‌گونه بود. هر موقع صحبت از محرومیت بیهود می‌شد یا کمبودهایی که وجود داشت، ایشان مرتباً می‌گفت:«فلانی یادت نرود که خوبی مردم بیهود همه محرومیت‌ها را می‌پوشاند.!». من یک بار به عنوان نمونه ندیدم که کسی با ایشان درگیر بشود یا ایشان را ناراحت بکند یا من ایشان را ناراحت ببینم. در هر صورت در انجام این کارهای داوطلبانه درگیری‌هایی هم با مردم به وجود می‌آمد. اما در این هفت سال در بیهود و این مرد، کوچکترین مسأله‌ای را من به یاد ندارم که برایش به وجود آمده باشد و اکثر مشکلات با ابتکارات خاص خود ایشان برطرف می‌شد. با پیشنهاداتی که می‌کرد و کمک‌هایی که مردم می‌کردند. و من فکر نمی‌کنم کسی در بیهود باشد و بگوید که از ایشان ناراضی باشد. آقای دکتر برزین‌نژاد هم تا آخر، خودش را عضوی از مجموعه‌ی مردم بیهود می‌دانست و مردم بیهود هم ایشان را از خودشان می‌دانستند و این پیوند قوی و مستحکم تا آخر عمر ایشان برقرار ماند.

اما دوستی و ارتباط بنده با آن‌مرحوم از ابتدای ورود ایشان به بیهود تا آخر عمر شریفشان برقرار بود که همه‌اش خیر و خوبی بوده است و خداوند را از این بابت شاکر هستم. باید بگویم وقتی که ایشان (به گفته‌ی خود ایشان) وارد بیهود شده به نواقصی که در بیهود وجود داشته فکر می‌کرده، نه به محل خدمت. من فکر می‌کنم که ایشان واقعاً ماموریت داشت، ماموریتی الهی‌ داشت که بیاید یک مدت در بیهود باشد و برای آن‌جا انصافاً خدمت بکند و واقعاً صادقانه خدمت کرد.

مقدمتاً به عرض برسانم که معمولاً کسانی که در یک محل کار می‌کنند خب مخصوصاً محله‌های کوچک، به خاطر انتقال به منطقه بهتر، به خاطر گرفتن تشویق‌هایی، امتیازاتی، سعی می‌کنند خدمت چشم‌گیرتری انجام دهند که مورد تفقّد مقامات مسئول خودشان قرار بگیرد. به عنوان مثال من خودم خدمت سربازی را سپاه دانش خدمت کردم و حدود پنج شش یا هفت سال هم راهنمای تعلیماتی سپاه دانش در مناطق تربت حیدریه بودم. مرسوم بر این بود که به روستا که می‌رفتیم سعی می‌کردیم که سپاهی ممتاز بشویم که از این مزایای امتیاز، برای ورود به دانشگاه بدون کنکور استفاده کنیم یا برای استخدامی ما خوب باشد و مورد تشویق قرار بگیریم. سعی می‌کردیم به مردم بگوییم که آقا به مقامات مسئول ما بنویسند که این خوب خدمت کرده تا در اداره ما را مورد تشویق قرار بدهند یا هنگامی که راهنمای تعلیماتی بودم، برای سرکشی به روستایی رفتم. مردم روستا به کرات از سپاهی و از معلمشان تقاضای تقدیر کردند که او به ایشان خدمت کرده و ما او را مورد تقدیر قرار بدهیم. اما این آقای دکتر برزین‌نژاد از همه‌ی اینها به دور بود.

ایشان در ابتدای خدمتشان که وارد بیهود شده بود به گفته‌ی خود ایشان که بارها و بارها عنوان کرده بود و یادداشت کرده بود، چند مورد نقص در بیهود به چشم ایشان خورده بود و اینها را یادداشت کرده بود که باید برطرفشان بکند و تنها به برطرف کردن این نواقص فکر می‌کرد نه چیز دیگری، مثلاً دوری راه و محرومیت منطقه و غیرذلک و اینها. اما آن چند مورد را که ایشان در ابتدای خدمتش یادداشت کرده و برای خودش یک وظیفه‌ی اصلی قرار داده بود عبارتند از:

1-            طبابت و درمان مردم؛ این کار را در رأس امور قرار داده بود چون ایشان وظیفه داشت و پزشک بیهود بود.

2-            رسیدگی به امور بهداشتی محیط بیهود؛ کوچه‌ها، آبریزها و وضع بهداشتی به طور عام.

3-            بهداشتی کردن آب حمام از طریق لوله‌کشی از مظهر قنات.

4-            علاوه بر بهداشتی کردن آب حمام، بازسازی کلی آن و تبدیل آن از خزینه به دوش بود.

5-            جاده سازی و احداث راه ارتباطی بیهود به گریمنج.

6-            تجدید بنای مسجدجامع بیهود که اقدام بسیار مهمی بود.

7-            برنامه‌ریزی تعویض فرش مسجدجامع با زیلوهای قدیمی .

8-            مرمت و افزایش ظرفیت بَندِ آبگیر بیهود که این به مقتضای آمدن سپاه ترویج جزء کار ایشان قرار گرفت.

عجیب است که اعتقادات مذهبی ایشان هم فوق‌العاده قوی بود. آدم مذهبی و متدین و معتقد بود یعنی کاری را که می‌خواست انجام بدهد مسأله‌ی شرعی‌اش را هم پیشتر در نظر می‌گرفت و در این راستا از همکاری و کمک مرحوم حاج آقای عرفانی(ره) و مرحوم حاج شیخ عباس خالصی(ره) برخوردار بود. بعد با کمک مردم، کدخدایان محل، اعضای انجمن و خانه انصاف بیهود، ریش‌سفیدان و فرهنگیان علی الخصوص حاج آقای خزاعی، حاج آقای محسنی و آقای حاج محمدعلی فارابی و سایر محترمینی که در بیهود بودند، بهره می‌گرفت. مخصوصاً وقتی بنده و حاج‌آقای فارابی در بیهود بودیم، نقش مأمورین اجرایی را برعهده داشتیم.

این را در حاشیه عرض کنم که ایشان سال 41 به بیهود آمد و سال 47 بعد از این که ازدواج کرد، علیرغم میل باطنی از بیهود منتقل شدند. ایشان می‌گفت:«دوست ندارم دِل از بیهود بکَنم».

تصمیم ایشان این بود که به مشهد برود اما درست نشد لذا به قوچان رفتند و  یازده سال هم در قوچان بودند و بعد از آن بالاخره به مشهد آمدند. ایشان از همان موقع هرگاه بیهودی‌ها مجلسی داشتند، شرکت می‌کرد. حتی ایشان من را قسم می‌داد که من اگر خبر نداشتم تو به من بگو که برویم در مجالس بیهودی‌ها شرکت کنیم. یعنی خودش را عضوی از مجموعه‌ی مردم بیهود می‌دانست و مردم بیهود هم انصافاً آقای دکتر برزین‌نژاد در دلشان جا داشت و این محبت و علاقه به ایشان را ابراز می‌کردند.

این‌جا هم در محیط خانواده خودشان هم انصافاً تا آن جایی که من اطلاع دارم و رفت و آمد داشتیم، نمونه و سرآمد بود. داماد بزرگوار ایشان می‌گفت: آقای خاکسار! در مدتی که داماد ایشان هستم یک بار نشد ایشان یک رفتاری انجام بدهد که رنجش کوچکی در من به وجود بیاید.! همسر بزرگوار ایشان بارها و بارها می‌گفت که فلانی، اگر ده تا همسر خوشبخت، ده تا زن خوشبخت در دنیا وجود داشته باشد، من یکی از آن‌ دَه تا زن هستم.!

آری آقای دکتر برزین‌نژاد در 22 فروردین‌ماه 1390 به دیار باقی شتافت و الان هم در کنار دختر عزیزشان که در سن جوانی مرحوم شد، در جوار مرقد مطهر حضرت ثامن الحجج(ع) آرمیده. خدایش رحمت کند و به خانواده ایشان هم در فراق ایشان صبر و تحمل بدهد. البته خانواده‌ی محترم ایشان هم همزیست با این چنین مردی بوده‌اند و رفتار ایشان را دارند.

من در این‌جا تقاضا می‌کنم از دست اندرکاران بیهود که حالا یک بنایی  یا یادبودی به نام ایشان که یادی برای همیشه برای ایشان باشد در بیهود نام گذاری بشود و یا احداث بشود. این کار به نظر من از کارهای بسیار مهم و واجب است. چون ایشان از آن افرادی بود که انصافاً‌ به بیهود خدمت کرد

با تشکر از راوی محترم جناب آقای خاکسار

منبع: شماره 13 و 15 نشریه نسیم بیهود-کانون فرهنگی ولایت

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

http://bihood.blog.ir

شرح حال مهندس محمد رضا بهزادیان

مهندس محمدرضا بهزادیان ؛ فعال اقتصادی سیاسی و نماینده مردم قاینات در مجلس شورای اسلامی

نام :محمدرضا            نام پدر : ذبیح‌الله                 سال تولد : 1336

محمدرضا بهزادیان در سال 1336 در بیهود قائن متولد شد و تحصیلات ابتدایی را در همانجا به پایان رساند، سپس در دانشگاه صنعتی امیرکبیر به تحصیل در رشته ی فوق لیسانس صنایع نساجی پرداخت و به عضویت واحد فرهنگی دانشجویان مسلمان دانشگاه در آمد. بعد از انقلاب اسلامی در کمیته فرهنگی جهاد سازندگی اصفهان به فعالیت پرداخت. او از جمله دانشجویانی بود که در تسخیر لانه جاسوسی آمریکا شرکت کرد و پس از آن به عنوان نماینده دانشجویان پیرو خط امام در صدا و سیما مشغول به کار شد. مدتی مسئولیت هم آهنگی خبر را به عهده گرفت و سپس به معاونت تدارکات مرکزی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منصوب گردید. در اواخر سال 1360 ابتدا به عنوان قائم مقام و سپس مدیر شبکه دوم مشغول کار شد و در سال 1365 به سمت مشاور فرهنگی و اجتماعی وزیر کشور منصوب گردید. عضویت در هیئت امنای بنیاد سینمایی فارابی و نمایندگی مردم قائنات در مجلس شورای اسلامی از فعالیت های اجرایی او می باشد.

1. سایر تجارب کاری ایشان عبارت است از :مدیر هماهنگی اخبار صداو سیما،مدیر شبکه دوم سیما،مشاور فرهنگی واجتماعی وزارت کشور، عضوکمیسیون امور اقتصادی ودارایی امورد اخلی شوراها، معاون اداری مالی وزارت کشور،معاون طرح وبرنامه وزارت کشور، دبیرکمیته اقتصادی مبارزه با قاچاق کالا، بازرگانی و صنایع و معادن تهران و موسس این اتاق بعداز انقلاب، نایب رییس اتاق بازرگانی وصنایع و معادن ایران، عضوهیئت مدیره شرکت های فرش مشهد،عضوهیئت مدیره شرکت صنایع نساجی خراسان، مدیرشرکت صنایع نساجی خراسان،رییس هیئت مدیره شرکت چاپ گستر،عضوکمیته تخصیص ارز ازسوی مجلس،عضو شورای عالی اقتصاد و شورای عالی اشتغال و  همچنین عضویت درکمیسیون عالی تجدید نظرگمرکی .
2. فعالیت های عمرانی دوران نمایندگی ایشان ازخاطرات خوبی است که دراذهان مردم شریف منطقه  قاینات به یادگارمانده است.                                                                                                                                       

منبع : مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی- سایت مشاهیر خراسان جنوبی و سایت سوره سینما http://www.sourehcinema.com/Copyright.html

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

http://bihood.blog.ir

شرح حال آیت الله حاج شیخ محمد علی حائری

زندگینامه مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد علی حائری

مرحوم شیخ محمد علی حائری به سال 1264 در روستای بیهود و در خانواده ای متّدین و عالم پرور به دنیا امد . پدر ایشان (مرحوم ملا علی اصغر حائری) از علمای عصر خود و از بزرگان بودند . تحصیلات ابتدایی را در مکتب خانه بیهود و مقدمات دروس حوزوی را در قاین نزد اساتیدی همچون آیت الله سید حسین فقیه ادامه دادند و سپس به مشهد و پس از چندی برای ادامه تحصیلات حوزوی به نجف اشرف که آن زمان مهد علوم حوزوی بود عزیمت نمودند . حدود شانزده سال در نجف نزد اساتید برجسته ای چون مرحوم آیت الله نایینی ـ آیت الله حاج شیخ علی گنابادی ـ آیت الله شریعت اصفهانی و دیگر بزرگان کسب علم نمودند . همدوره های ایشان در نجف مرحوم آیت الله میلانی –آیت الله میرزا مهدی اصفهانی – آیت الله سید محمود شاهرودی و حاج سید علی مدد بیرجندی می باشند که همگی از علما و بزرگان عصر خود بودند . ایشان در همان مدت تحصیل در نجف با دخترمرحوم آیت الله میرزا ابو القاسم معین الغرباء که از بزرگان و علمائ مشهد بودند ازدواج نموده سپس به اتفاق خانواده برای نشر آنچه آموخته و تبلیغ دین اسلام به زادگاهشان بیهود برمی گردند . ایشان از جهت علمی و معرفتی یک مجتهد جامع الشرایط بودند که خیلی از بزرگان علما و اساتید ایشان را مورد تایید و تفقد قرار دادند . مرحوم آیت الله سید محمود شیرازی در مورد ایشان فرموده اند که چهار نفر در نجف آیت الله نایینی را تخلیه علمی نمودند که یکی از این چهار نفر مرحوم شیخ محمد علی حائری بیهودی بوده است . از همان ابتدای سکونت در بیهود مشغول به تبلیغ دین و برپایی نماز جماعت در مسجد جامع و برگزاری مجالس وعظ و خطابه در مناسبت های مختلف بودند – در پاسخگویی به احکام شرعی و دینی مردم به حدی خبره بودند که از اطراف بیهود به ایشان مراجعه می کردند . درب منزل ایشان همیشه به روی مردم بیهود و منطقه باز بوده و بسیاری از گرفتاری های مردم منطقه با همت ایشان برطرف می شد . دفتر ثبت ازدواج را در بیهود دایر نمودند . ایشان پس از عمری مجاهدت در  راه ترویج و نشر دین مبین اسلام و خدمت به مردم زادگاهش و مردم شهرستان قاین در سن 69 سالگی در آذرماه به دیار باقی شتافت و همان زادگاهشان مدفن ایشان شد و به راستی که العلماء باقون مابقی الدهر – ایشان به نقل از برادر زاده شان حاج شیخ احمد حائری هنگام فوت از ثروت و اندوخته دنیا فقط یک کیلو قند و یک کیلو چای و صد و ده من گندم و خانه محقر وراثتی و دو فنجان آب کشاورزی داشتند و دارای یک پسر و سه دختر بودند .

روحشان شاد و یادشان گرامی .

به نقل از حجه الاسلام حاج شیخ احمد حائری

پنجم بهمن ماه 1393

در رحلت مرحوم حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای آقاشیخ محمدعلی حائری مقیم بی هودقاین                                              

کتاب جواهرالغالیه فی العتره العالیه ص 293- نویسنده؛ مرحوم حاج عبدالجواد شریفی:

فغان که چرخ فلک بازطرحی تازه کشید             بفرق جمله ماخاک حُزن وغم پاشید

زمانه که چنین شمعی ازمیان برداشت                 دگرغلط بُوَد ازاین زمانه چشم امید

ربود مهرجهانتایی ازسپهرعلوم                           که همچوحضرت او،چشم روزگارندید

بعلم وحِلم وبجود وسخا بفضل وکمال                  بخُلق وخلق وبنطق وبیان بعصر وحید

بزهد وقدس و تضیف بقدر وجاه وجلال                   بجّد وجهد و تواضع بروزگارفرید

دراوصفات کمالیه گشته اغلب جمع                            دراو،جلال الهیه گشته بود پدید

زبَدو عمر بتحصیل علم شد مشغول                           بقائنات وخراسان وقم زمانِ مدید

ز   بعدکسب  فیوضات  چارده ساله                         زبارگاه علی رخت در وطن بکشید

شده است مده سی سال کازنجف آمد                      بسی مبانی دین رانموده اوتشیید

بمجلسی که گشودی لب شریف بنطق                      بهرکلام بدی جاذب حبیب وعنید

کنم بحسرت وغم نام حضرتش اظهار                    محمداست وعلی نام آن فقیدسعید

سنین عمرشریفش رسیدچون هفتاد            بجَنب اُمّ و اَب و  و اُخت و اَخ دفین گردید

دریغ و درد که رفت ازمیان ما چون شمع      ز فقد او شده چون شام تیره روزسفید

اگرچه ماه جمالش شد ازنظرپنهان                    ولی به قلب وضیع وشریف جای گزید

براین  رزیه  عظمی روا بود افغان                  عجیب نیست اگرخون دل ز دیده چکید

اَیا توحجه اسلام سر زخاک برآر               ببین که بی گل رویت به دوستان چه رسید

بسی مناسب حالست گرشود تبدیل                         عزای حضرت تو برعزای شاه شهید

عبید وار بیان کرد (مجرم) این تاریخ              1374که زاین قفس بسوی خلدجاگزین گردید 

کپی مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

http://bihood.blog.ir

آیین تجلیل از دانش آموزان برتر جهاد بیهود

سه شنبه 16 بهمن 97 و در  پنجمین روز از دهه مبارک فجر، آیین تجلیل از رتبه های برتر آموزشی و منتخبین مسابقات قران و عترت که همگی از فعالان کانون فرهنگی هنری ولایت بیهود نیز هستند در نماز خانه این آموزشگاه برگزار گردید.

 

 

 

حجت الاسلام نوربخش سخنران مراسم ضمن تبریک و گرامیداشت چهلمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به بیان اهمیت و نقش انقلاب در 4 دهه گذشته پرداخت و برتری علمی ایران در همه زمینه ها را شرط استقلال و اقتدارملی دانست.گفتنی است اهدای جوایز به دانش آموزان برتر درسی ومنتخبین مسابقات، قدردانی از تلاشهای بی دریغ دبیران و اعضای انجمن اولیا آموزشگاه و همچنین تقدیر از مساعدتهای خیرّ محترم جناب اقای صادق صادقی در خصوص تشویق چند ساله دانش آموزان به تحصیل و تهیه جوایز برای دانش اموزان برتر آموزگاه توسط ایشان ، از دیگر بخشهای این مراسم بود. 

 

 

 

 

 

 

 

پایگاه خبری اجتماعی کانون فرهنگی ولایت . بیهود قاین

http://bihood.blog.ir

 

تصاویر راهپیمایی بهمن57 بیهود قاینات ( قبل از پیروزی انقلاب )

چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مبارک .

تصاویر راهپیمایی اهالی شهید پرور و انقلابی بیهود قاینات در قبل از پیروزی بهمن 57:

 

 

 

 

برپایی جلسه پویش ملی مبارزه با سرطان در دبیرستان جهاد بیهود

همزمان با هفته پویش ملی مبارزه با سرطان ( اول تا هفتم بهمن ) جلسه آموزشی در راستای پیشگیری از سرطان با حضور دانش آموزان عضو کانون فرهنگی ولایت بیهود و دبیران جهاد و کارشناسان بهداشتی درمانگاه بیهود  در محل نمازخانه این آموزشگاه برگزار و ضمن بیان آخرین دانسته ها و راهکارهای پیشگیری از سرطان اطلاعات لازم به دانش آموزان ارایه گردید

نمایش چندین کلیپ آموزشی,بررسی سرطانهای رایج خراسان جنوبی طبق اعلام اخیر دانشگاه علوم پزشکی بیرجند ,جمع بندی نکات مهم توسط مدیر دبیرستان و کارشناس بهداشت و همچنین ارایه کار تحقیقی دانش آموزان پایه نهم در این خصوص , از دیگر بخش های این جلسه بود.

دریافت